6 Ağustos 2009
(Aysil Armağanın Anlatımıyla)
Soğuk kış gecelerinden ve tek sayılardan nefret ederdim.
daha çok küçükte olsam aklım tıpkı büyüklerin aklı gibiydi oysaki daha 11 yaşındaydım.
''Seni doğuracağıma taş doğursaydım keşke'' annemin her gün her dakika kullandığı o iğrenç cümleyi duyunca yorganımı başımın üstüne çeker yatağımın derinlerine doğru kıvrılırdım.
çünkü annem ve babam ne zaman kavga etse o kavganın sonunda her zaman ki gibi zararlı ben çıkardım. Annem o siniriyle odama gelir o yorganı çeker ve saçımı tutup beni yere atardı...
Dışarıdan ne kadar tatlı, üç kişilik güzel bir aile olarak görülsek bile dediğim gibi dışarıdan.Her zaman ki gibi sinirini attıktan sonra o iğrenç laflarına devam ederdi,tabi bunun iyi bir yanı vardı tabi ne kadar iyiyse bana bir sonraki kavgaya kadar vurmayacaktı. İşte benim de iyi şeyler dediğim bir sonraki kavgaya kadar dayak yemiyecektim.
Yatağımda oturup karşımdaki duvarı izlemeye başladım.Sıkılınca yatağımın yanındaki camdan dışarı izlerdim ama bu akşam böyle olmayacaktı tıpkı benim gibi ailesinden nefret eden ve sonunda kaçan Barış bekliyordu beni. Kaçacaktık gidecektik buradan hemen sırt çantama geceleri ağlarken sarıldığım bu evdeki en sevdiğim oyuncağımdı.Birkaç kıyafet doldurduktan sonra anneme son kez nefret dolu gözlerle baktıktan sonra ben gidiyorum dedim ve çıktım.Tabi ne kadar umrundaysa. Babamdan hiç laf etmiyorum bile.Hemen camdan atladım ve Barışın arada sırada kaçtığında gittiği o ölmüş babannesinin evine gittik.Bana öncelikle yatacak bir yer hazırladık.o iğrenç evdeki çıkmadığım yatağıma ne kadar benzemese de yatacaktım. yatağıma yaptıktan sonra yanımdaki yer yatağına da Barış yattı ve o soğukta uyumaya çalıştık.Gözlerimi açtığımda barışın yattığı yere baktığımda Barış yoktu ben sobaya yakacak toplamaya çıktı sanmıştım.Evin dışından sesler geliyordu Barış sanmıştım gözlerimi açıp tekrar kapattığımda karşımda iri yarı kocaman bir adam vardı ellerimi tutuyordu bana dokunmak istiyordu ne yapacağımı bilmiyordum o son dokunuşu oldukça can yakıcıydı bayılmıştım kendimde değildim.Uyandığımda yanımda kocaman iri yarı bir adam yatıyordu ne yapacağımı bilmiyordum daha çok küçüktüm ne yaşadığımı anlayacak yaşta değildim ama dediğim gibi ben her çocuk gibi değildim yetişkinlerin anlayabildiğini anlayacak kadar zekiydim.Bir an önce bu iri yarı adamda kurtulmam gerekti hemen çaprazımda bir bıçak vardı yapabilirdim yapmak zorundaydım elimi uzattım bıçak yere düşmüştü biraz daha kıpırdarsam uyanacaktı zorla da olsa alabilmiştim adam uyanmıştı elimden bıçağı almaya çalışıyordu tam üzerime atlarken o bıçağı...
YORUM ATMAYI VE BEĞENMEYİ UNUTMAYIN ARKADAŞLAR (Bir sonraki bölüm beğeni ve yoruma göre yayınlanacaktır:)
DİP NOT:''YORUM VE BEĞENİLER BENİM İÇİN ÖNEMLİDİR''
