GAME OF Lies, Book 1: "Covered Lies" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 7

Λίζυ

Λ: - Με ρώτησες και σ' απάντησα Σοφία μου! Και μην αρχίζεις τα: "μπορεί να ερωτευτείς" ή " μην το βάζεις κάτω" ή "δεν έψαξες όσο έπρεπε" γιατί το ξέρεις το παρελθόν μου πολύ καλά και ξέρεις ότι τίποτα απ' όλα τα παραπάνω δεν ισχύει.

Σ: - Απλά Λίζυ μου, σοκάρομαι που τα λες ΕΣΥ όλα αυτά! Απ' όσο σε ξέρω, αν ήταν κάποιος να πιστεύει στον έρωτα και την αγάπη και τη μακροχρόνια σχέση, αυτός ο κάποιος θα ήσουν εσύ! Δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν άλλο! Ρε Λίζυ μου, τί έγινε κι άλλαξες έτσι ξαφνικά 180°;

Λ: - Δεν χρειάστηκε να γίνει κάτι Σοφία μου, απλά άνοιξα τα μάτια μου και κατάλαβα ότι η ζωή δεν είναι ένα παραμύθι -τουλάχιστον για μένα! Άργησα να το καταλάβω, αλλά το κατάλαβα! Δεν θα παίρνουμε πάντα αυτό που θέλουμε! Γιατί αν ήμουν σε παραμύθι και ήμουν πριγκίπισσα, θα έπρεπε στο πρώτο μου ραντεβού να γνώριζα τον πρίγκιπά μου, όπως έχω δει τόσες φίλες μου να κάνουν! Θα παντρευόμασταν και θα ζούσαμε το
"ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!" Αλλά με όσα μου συμβαίνουν αρχίζω να πιστεύω ότι ακόμα κι αν ζω σε παραμύθι, τότε δεν είμαι σίγουρα ο ήρωας, αλλά ο αντιήρωας που η κακιά μοίρα τον κυνηγάει και δεν τον αφήνει σε ησυχία!

Μπας και με κυνηγάει καμιά κατάρα και δεν το ξέρω; Είναι άραγε δυνατόν; Άρχιζα να σκέφτομαι...

Σ: - Τί λες βρε Λιζάκι μου; Βλέπω έχεις αποφασίσει ότι είσαι και η κακιά της υπόθεσης! Τί σενάρια επιστημονικής φαντασίας μου λες;

Λ: - Όχι επιστημονική φαντασία Σοφάκι, παραμύθι! Και συγκεκριμένα της Disney!

Αρχίσαμε να γελάμε με τις εξυπνάδες μου! Όταν ηρεμήσαμε λίγο, της είπα.

Λ: - Σοβαρά Σοφία μου, σκέψου λίγο και θυμήσου όλα τα ραντεβού που έχω βγει και θα δεις ότι έπεφτα σε περιπτώσεις λες κι έχω κάτι πάνω μου και ελκύω όλους τους περίεργους!

Μετά από λίγα λεπτά σκέψης, κούνησε το κεφάλι της και ηττημένη είπε!

Σ: - Έχεις δίκιο κορίτσι μου! Ό, τι και να πεις έχεις δίκιο! Δεν μπορώ να σου πω τίποτα!...

Λ: - Βλέπεις λοιπόν; Επειδή δεν θα αντέξω πραγματικά άλλο ένα τέτοιο περιστατικό, σκέφτομαι γιατί να το κάνω αυτό στον εαυτό μου; Γιατί να μπω στη διαδικασία να ανεχτώ την τρέλα του άλλου; Οπότε σταματάω τα ραντεβού και τέλος! Ησυχάζει το μυαλουδάκι μου! Θυμάσαι τότε με τον Ίθαν με τον εκβιασμό ότι θ' αυτοκτονήσει πόσο με πήρε να ηρεμήσω. Πόσο πιεστικός ήταν κι εγωιστής. Δε φτάνει που χωρίσαμε, με άφησε και με την αγωνία, τις τύψεις και τις ενοχές να βασανίζομαι ένα χρόνο άδικα και να τον βλέπω σε κάποια φάση με το χαμόγελο ως τ' αυτιά, και όλα "μέλι-γάλα και σιρόπια" με την πρώην κολλητή μου! Κατάλαβες, το ζώον;