Bir küçük sadgül meselesi

Kirletilmiş bir ilişkiyi tek bir ayrılık temizler

"Sadi saçmalama durdur şu arabayı" dedi Songül kalbinde hissettiği baskı ile. Sadi'nin bu hamlesi ile tedirgin etmişti onu. "Kimseyi dinlemek istemiyorum ben." derken kalp atışları hızlanmıştı.

"Sen beni dinlemek istemedin Songül. O zaman hikayenin diğer kahramanını dinleyeceksin." dedi Sadi ve hızlı bir şekilde devam etti arabayı sürmeye.

Songül hayır dese de Sadi'yi ikna edemeyeceğini çok iyi biliyordu. Onun bu kararlı halini daha önce de görmüştü ama bu sefer gözlerinde kızgınlıkta vardı. Hızla hareket eden arabanın içinde ne yapacağını düşünürken ani fren hareketi ile sarsıldı Songül. Kafasını camdan dışarıya çevirdiğin de Derya'nın evinin önünde olduklarını fark etti.

Sadi Songül'e doğru döndü ve elini uzattı. "Gel benimle" Songül hayır anlamında kafasını salladı. "Sadi saçmalıyorsun şu anda farkında mısın?"

"Saçmalamıyorum Songül. Bana inanmadığın için geldik buraya. Madem ben yalan söylüyorum sana o zaman Derya anlatsın sana ne yaşadığımızı?"  dedikten sonra indi arandan Sadi. Songül'ün oturduğu tarafa geçip kapıyı açtı. "Bugün bu yanlış anlaşılma çözülecek Songül. Hadi in arabadan."

"Sadi" dedi Songül sinirli bir şekilde. "Bin şu arabaya gidelim şurdan yalvarırım. Görecekler şimdi bizi."

"Görsünler Songül. Amacım da bu ya zaten."

"Sadi lütfen" derken sesini kontrol etmeye çalışıyordu Songül kimse duymasın diye ama Derya'nın camdan onları izlediğinden habersizdi.

Derya duyduğu seslerle camın önünde geldiğinde Sadi'yi görmüştü dışarıda. Kendi için geldiğini düşünüp sevinse de bir süre sonra arabada Songül'ün de olduğunu görünce sevinci kursağında kalmıştı. Camı hafif aralayıp dinlemeye başladı Sadi ve Songül'ü.

"İn hadi Songül arabadan. İn de bitsin bu işkence. Gidelim Derya'nın yanına ikimizle de aynı anda yüzleş."

"Sadi yeter zorlama beni. Bak Derya görecek şimdi bizi gece gece olay çıkmasın hadi gidelim burdan yalvarırım"

"Görsün Songül. Derya'dan çekindiğim bir şey yok benim. Onunla ilk konuştuğum zaman da söyledim sana aşık olduğumu şimdi bir kere daha söylerim gerekirse. Yeterki sen anla olanı biteni."

Derya duydukları ile perişan olmuştu. Yıllar sonra sevdiği adam karşısındaydı ama başka bir kadına olan aşkını itiraf ediyordu hiç çekinmeden. Gözünden akan yaşları silerken Sadi ile bir gelecekleri olamayacağını bir kere daha anlamıştı.

Songül hala inmemişti arabadan. Sadi ne söylerse söylesin ikna edemiyordu onu. "İnmeyecek misin Songül?" diye sorduğunda sabrının sonuna gelmişti artık.

"İnmeyeceğim. Ben bu hikayeyi dinlemek istemiyorum Sadi." dedi Songül kararlı bir ses tonuyla."Peki" demekle yetindi Sadi. "Zor kullanmayayım dedim ama olmayacak"dedikten sonra Derya'nın kapısının önünde aldı soluğu. Elini havaya kaldırdı ve tam kapıyı çalacağı sırada Songül elini yakalayarak durdurdu onu. "Tamam dinleyeceğim seni." Songül ile göz göze geldiğinde havada olan elini indirdi Sadi. "Evimize gidelim o zaman" dedi ve arabaya doğru yöneldi. Songül'de hızlıca takip etti onu.

Eve geldiklerinde Sadi hiç konuşmadan geçip oturdu tekli koltuğa. Songül'de tam karşısındaki kanepeye yerleşti usulca. "Seni dinliyorum." derken kalbi ağzında atıyordu.

"Sonunda" dedi Sadi derin bir nefes alıp. "18 ya da 20 yıl önce hastanede tanıştım ben Derya ile." diyerek başladı sakladığı geçmişi anlatmaya.

"Hastane?" dedi Songül sorgularcasına bir bakış atıp.

"Evet hastane. Ağır yaralıydım. Derya da benimle ilgilenen hemşireydi."