Hazırlık Sınıfı

Bölüm 3

Sabah okula gitmek için rutin işlerimi hallettim ve aşağı indim. Portakal suyumu içtikten sonra çantamı aldım ve kapıya çıktım ki ne göreyim Karan beni arabasıyla kapıda bekliyor.

-Senin ne işin var burada?

+Seni almaya geldim unuttun mu babam tembihlemişti.

-Sana ihtiyacım yok ben otobüse gidiyorum.

Arabanın camından sarkarak kolumdan tuttu.

-Ya bırak kolumu canımı acıtıyorsun.

+ Geç bin şu arabaya

Mecburen arabaya bindim. Kolum kesin akşama morarmış olurdu odun. Yol boyunca camdan dışarıyı seyrettim ve Karanla tek bir kelime bile konuşmadım. Sadece ara ara yan gözle bakıyordum. Yan profilden çok yakışıklı duruyordu. Hayır böyle düşünmek istemiyordum ama sanki aramızda bir çekim vardı. Ben bunları düşünürken Karan ani bir fren yaptı. Camdan fırlayacak gibi hissettim ama Karan inanılmaz bir refleksle beni tuttu.

+İyi misin?

-Ya sen ehliyeti bakkaldan mı aldın pardon da?

+Kızım ne alakası var önüme araba fırladı İstanbul trafiği işte.

Hemen kemerimi çıkardım ve arabadan indim.

- Ben canımı sokakta bulmadım gidiyorum.

+ Ne halin varsa gör. Ben sanki çok meraklıydım çocuk bakıcılığı yapmaya

Çocuk mu? Bakıcı mı? Bu odunumsu herif kendini ne sanıyordu böyle. Hem ben ay olarak ondan büyüktüm.

Sınıfa girdiğimde Karan benden önce yerime oturmuştu.

-Yalnız orası benim yerim

+Hani tapusu nerede

- Bir de bana çocuk dersin

+Yalnız yer kavgasını başlatan sensin. Hem niye sürekli benimle inatlaşıyorsun? Babalarımız iş yapıyor mecburen beni hayatına almak zorundasın.

Haklıydı. Babam için bu oduna tahammül etmeliydim. Sesimi çıkarmadan yanına oturdum. Ders bitiminde Karan omuzlarıma dokundu. Tüylerim ürpermişti.

+Ben boks antrenmanına gidiyorum. İzlemeye gelmek ister misin?

-Hayır benim eve gitmem gerek diyerek koşarak uzaklaştım.

Otobüse doğru hızlı adımlarla yürüyordum. Kalbim neredeyse yerinden çıkacaktı. Karan bana dokununca öyle tuhaf hissettim ki yüzüne bakmaya bile utandım. Karnımda sanki kelebekler uçuşmaya başlamıştı. Işıklarda beklerken önümü siyah bir range rover kesti. Ben ne olduğunu anlayana kadar adamın biri beni kucaklayıp arabaya aldı ve ellerimi, gözlerimi bağladılar. Bağıramamıştım bile. Neler oluyordu?
Adamlar kendi aralarında panikle konuşuyordu. Bu konuşmalardan anladığım kadarıyla beni fidye için kaçırmışlardı. Ama biz zengin bile değildik. Galiba ölecektim. Keşke ölmeden önce Karan'ı öpebilseydim. Aman tanrım ben ne düşünüyorum böyle.

Araç bir anda iyice hızlandı. Adamlardan biri takip ediliyoruz dedi. Diğeri kendilerini takip eden arabayı tarif etti. Nasıl olur? Bu Karan'ın arabasıydı. Galiba beni kurtarmak için geliyordu. Araç hızla sağ tarafa doğru savruldu. Biraz ilerledikten sonra durdu. Beni araçtan indirip bir yere doğru götürdüler hiçbir şey göremiyordum. Acaba Karan gelmiş miydi?