The Day We Fall In Love

Chapter 15 -

--CynethIsTheName

NAKAUPO lang ako dito sa waiting shed malapit sa University. Hindi ko nga alam kung bakit may waiting shed din e wala naman public transpo na dumadaan dito.

Tumingala ako sa langit. Maaga pa pero medyo madilim na ang langit. Uulan na naman siguro.

Maya maya pa ay tuluyan ng bumuhos ang ulan. Rainy season na nga pala. Kaya talagang mapapadalas ang ulan ngayon. Bakit ba kasi napakasakitin ko pagdating sa ulan. Gusto ko rin maranasang magtampisaw sa ulan.

Natigil ang pagmumuni-muni ko ng may sasakyang tumigil sa harapan ko. Kilalang kilala ko ang sasakyang iyon. Ibinaba niya ang salamin ng kotse niya.

"Halika na. Umuulan na. Baka magkasakit ka na naman." Sabi sakin ni Sandro. Hindi na ba siya galit sakin?

"Ako ba ang kausap mo?" Tanong ko sa kanya. Baka kasi mamaya assumera lang ako. Hindi pala ako ang kausap.

"Sino pa ba? Halika na. Wala na masyadong tao. Wala na masyadong makakakita na kasama mo ko kung yun ang inaalala mo" ramdam ko na naman ang lungkot sa boses niya

"Hindi naman yun ang ibig kong sabihin--"

"Chelsea.."

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko kay Sandro dahil biglang may tumawag sa pangalan ko.. kaya naman napalingon ako.

Si Troy.. may bitbit na payong at nakangiti sa akin. Tumawag siya sakin kanina na tapos ang taping niya at nag offer siya na susunduin ako. Dahil alam kong galit sakin si Sandro at expected ko ng hindi niya ako isasabay kaya pumayag ako.

And now I'm torn.

Lumapit sakin si Troy at inakbayan ako para isukob ako sa payong. Bago pa ako maka react. Napansin kong umandar na ang kotse ni Sandro papalayo.

Troy opened the car door for me. Bago siya umikot at sumakay sa driver's seat.

"Uhm Chelsea.."

Napalingon ako kay Troy ng magsalita siya. Nakatutok lang ang mata niya sa kalsada pero alam kong hinihintay niya ang sagot ko.

"Yes?" I replied casually still looking at him.

"I have an upcoming project.." he paused.

"Again? Well, good for you then. Kaso sunod sunod na projects mo. Do you still have time for your study? Wag mo masyadong pagurin sarili mo" sabi ko bago tumingin na ulit sa harapan. The rain is still pouring pero humihina na.

"Don't worry about it. Ang totoo niyan. May gusto akong i discuss s-sayo"

Napalingon naman ulit ako sa kanya. Why does he sounds so nervous.

"Go on. Say it" sabi ko na lang.

"Uhm.. your Ate has a different project. And the management agreed to look for another face as my partner.. uhm.. I.. I want you to audition" he said nervously.

And i frowned. "What?? No way.."

"Chelsea please.." he pleaded.

"No way. You know how much I hates attention. Being a celebrity's sister and bestfriend is already too much for me." Sabi ko sa ako humalukipkip.

"Please Chelsea.. why don't you reconsider. I really want to work with you. Even Cheska knows how I wish I can work with you too.." he sound frustrated.

"You're driving. Just keep your eyes on the road." I said.

Napabuntong hininga na lang siya at di na muli pang nagsalita.

Ng makarating kami sa bahay. Tumila na ang ulan. Dali dali siyang bumaba para ipagbukas ako ng pinto.

"Salamat." Sabi ko saka ako naglakad papunta sa gate.

"Chelsea.." napahinto ako sa paglakad ng tawagin niya ako.

"Please think about it. Just do this project with me. And after that you can leave the industry.. you don't have to stay with it. Just fulfill my dream to work with you.. please.." his voice sounds so desperate.

Lumingon ako sa kanya at humarap. "How can you be so sure na ako ang mapipili sa audition?"

"I can pull some string and--"

"That's cheating!" Sabi ko bago niya pa matapos ang sasabihin niya. "Do you think it's unfair to other who planned to auditioned? Why held an audition if you already have someone for the role? Just wasting their time?"

I can't hide my anger anymore. What he's been thinking?

"Hindi naman sa ganun Chelsea.. but it is my dream--"

"It's your dream" again, I interrupted him. "Then what about me? Pano ako? Do you even ask me if I wanted to do this? Instead of ordering me, do you ask me if I'm okay with it? If I can really do it" I managed to deliver my speech perfectly pero I can't help my tears from falling.

"Chelsea.." he said saka lumapit sakin.

"You know I can't act. You know I hate this industry. May mga pagkakataon pa nga na iniiwas ko ang sarili ko sayo just to avoid public attention. Do you want me to do it again??"

Hindi ko na talaga mapigilan ang sarili kong maiyak. Hindi ko alam kung sa galit ba? O sa disappointment.

He knows how much I hates it and how I strongly disagree, but still he insisted. Bestfriend ko siya. He knows me since I was I kid. Pero bakit niya ako pipilitin sa bagay na ayaw ko? Dahil lang sa gusto niya?

Sa kanya na lang ba dapat umikot ang mundo?

Tinitigan ko siya. Nakatitig lang din siya sa akin at hindi ko mabasa kung ano ang nasa isip niya.

"Im tired. And I'm sure you are too. Go home and rest well. Take care on your way home" sabi ko saka tumalikod at dire diretsong naglakad papasok sa bahay namin.

Naramdaman ko naman pag andar ng kotse niya. Saka ako muling lumabas. Sinilip at tinitigan ko lang ang kotse niyang papalayo.

Saka ako bumuntong hinga at muling naglakad papunta sa gate.

"Are you okay?"

Napahinto ako ulit at lumingon sa nagsalita.

"Sandro?"

"I overheard your conversation. B-But don't get me wrong.. I.. I didn't mean it. Nagkataon lang na may inaayos ako sa kotse ko". He stuttered

"I know." Walang gana kong sagot. I'm tired with my previous argument with Troy. Hindi ko na kakayanin ang isa pa.

"Pumasok ka na sa loob at magpahinga. Baka mamaya bumuhos na naman ang ulan at Mabasa ka.. magkasakit ka na naman.." He said, I stared in his eyes, and I saw sincerity.

I sighed and said "Yeah. Mabuti pa nga, ikaw din. Bye" Saka ako tumalikod at pumasok sa loob.

Dumiretso muna ako sa kwarto ko saka ako umupo sa kama. Hindi ko maiwasan hindi malungkot sa mga nangyari. I don't want to start fight with Troy. But how can he be so selfish. Bakit niya sapilitang ipapagawa sakin ang bagay na ayaw ko dahil lang sa gusto niya. Mahirap gawin ang isang bagay na labag sa loob mo.

*Knock knock*

Tumayo ako para tingnan kung sino ang kumakatok.

"Mom?" si Mommy, may dalang sliced fruits sa pinggan.

Ngumiti lang si Mommy bago nagsalita. "Dinalhan kita ng fruits while waiting dinner. Can I come in?

I open the door widely para makapasok siya. Inilagay niya ang fruits sa bedside table saka umupo sa mini sofa sa harap ng kama ko.

"Are you okay? Nakita ko kayo kanina ni Troy sa labas. And I don't think you're both in good condition.. Is something happen?" Kalmadong tanong ni Mommy.

Malungkot akong tumango. "He's forcing me to enter show business.. Because according to him it is his dream to work with me in that industry. Ma.. you all know me so well. How much I hate attention" para akong bata nagtatantrums kay Mommy.