Giriş (12 yıl önceki olay)

24 3 3
                                    

Kim olduğunu bilmemek bana acı veren en büyük şey. Bilmediğin yol seni bir yere götürür. İyi veya kötü. Elbet bir sonu var dersin yolun. Bir çıkmaza ulaştırır sonunda. Bu ölüm de olabilir, devamda. Ama insan kim olduğunu bilmeyince kedini başkalarının kalıplarına sokar, kedini uydurmaya çalışır.


Peki etrafında örnek alıncak kalıplı insan yoksa? İşte ben onlardanım. Beni rüzgar nereye savurursa oraya giderim.

Bundan tam 12 yıl önce benimde içinde bulunduğum yetimhane yandı ama tek sağ kurtulan ben oldum. Ama tek hatırladığım başım dönmeye başlaması . Oradaki ablalar beni odama gönderdi istirahat ediyim diye. Sonrası sanki sisle kaplanmış gibi. Sadece en son bir itfayecinin beni ateşlerin içerisinden çıkardığı.

Uğursuz diye hitap edildim, aşalandım, kimse benimle takılmak istemedi. Kimse beni evlatta edinmedi. Ben üniversiteye başladığımda bu yargılardan uzaklaşabildim. Ve en sonunda birkaç arkadaşım oldu.

Sonra araştıdığıma göre o yangının ne bir sebebi nede bir benzeri var. Bu yüzden sürekli olarak karakola çağrıldım. Ama artık huzurlu bir hayatım olsun istiyorum,
Hak ettiğimi istiyorum.

Ateşin KalbiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin