DİLZEDE

5.BÖLÜM

SELAM

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM

İYİ OKUMALAR :)

SİZLERE BÖLÜMÜ SEVDİĞİM BİR ŞARKIYLA OKUMANIZI İSTERİM

MABEL MATİZ-FIRTINADAYIM

BİLİNMEZLİKLER

Yüzümdeki ağırlığı hissettikçe gözlerimi yavaş yavaş araladım. Alışmış olduğum solunum maskesini çıkartmak istemiştim ama elimi kaldıracak gücü kendimde bulamıyordum.

Bakışlarım netleştiğinde hastanede olduğumu zaten fark etmiştim.

Hatta yıllarımı geçirdiğim yoğum bakımı ünitesi bana geçmişi hatırlatıyordu  ve ben hastaneleri sevmezdim. 

Lisedeyken en stresli ve sıkıntılı  günümün sonu hastaneyle biterdi. Tekrar dönmüştüm o günlere.  

Kendimi toparladığımı hissettiğimde tekrar kaldırıp denedim seruma bağlı olduğunu tahmin ettiğim elimi yüzümdeki ağırlık kaybolduğunda rahatladım.

Bakışlarım ünitenin camına kaydığında boşlukla karşılaştım.

Kimse yoktu.

Oda da loş bir ışık hakimdi bu da gece olduğunu gösteriyordu.

Yerimden doğrulmaya çalıştım göğüsüme giren sancıyla durdum.

Derin nefesler alıp gücümü toparladım.

Tekrar ayağı kalkmayı denediğimde bu sefer başarmıştım.

Küçük bir baş dönmesi yaşasamda yataktan destek alarak hallettim.

İnfüzyona asılı olan serumu alıp kapıya doğru adımladım.

Bir elim de sızısı olan göğüsümdeydi.

Kapıyı açıp dışarı adımımı attığımda karşıdaki koltukta kafasını arkasına atmış uyuklayan Cesur vardı.

Yavaş adımlarla yanına ilerledim.Yavaşça yanına oturduğumda yapmak istediğim tek şey kafamı omuzuna yaslamaktı.

Öylede yaptım.

Ne zamandır hastanedeydim bilmiyordum. Aklıma en son olanlar gelince doğru olmamasını diledim.

Bunları yaşamak istememiştim.

Böyle bir hayatın kurbanı olmak istememiştim.

Gözllerimdeki ağırlıkla dolduğunu anladım.Yaslandığım beden hareketlendiğinde başımı kaldırıp dik bir konuma geldim.

"Güzelim" Cesura doğru döndüm.

Kolunu oturduğumuz, hastanenin koltuklarının sırtına dayadı.Gözleri hafif buğulanmıştı.