Ice Stone Child

01 The SEARCH

She sighed, her preparation is over, all she need was a groom. Kasalukuyan siyang nasa daungan ng Daeyo kasama ang lima niyang bantay. Kailangan niyang kapalan ang mukha niya ay puntahan ang taong kahit kailan ay hindi niya naisip na aabalahin niya ngayon. She was convince that their story ended, long time ago.

"Hay..." She sighed again but this time it's deeper. Gusto niya nalang maglaho ngunit hindi niya rin kayang abandunahin ang pamilya at bansa nila.

She was torn between going back to their boat and staying to seek help from an old friend, more correctly an acquaintance. As far as she can remember, they barely know each other. Naaalala niya pa ang unang pagkikita nila. She was 13 years old while he was 15 years old. And it was five years ago.

"Bakit ka umiiyak?" Tanong ng lalaki nakatayo sa gilid ng niya.

They were at the sacred falls of Gaenda, her country, that was named after her father, Jin Yu. It was her favorite place to relax but that time it was her crying spot. Sinubukan niyang gamitin ang Recall Spell na nakabisado niya nang araw na yon sa pinamanang memorya ng Hari, ama niya, na nakalaan lamang para sa kanya. Her father last and most treasure memory was about her and it disappointed her.

"Sino ka? Paano ka nakapasok dito?" Humihikbi niyang balik-tanong dito.

Ngumiti lang ito at inabutan siya panyo. "Ako si Yeon Seo, taga-Daeyo ako. Naligaw lang ako dito. Sumakay ako sa daungan--"

Tinignan niya lang ang inabot nito saka pinunasan ang mga luha niya ng mga kamay niya. "Hindi ako interesado kung anong pangalan mo, ang iba kong sabihin sa mga tanong ko ay hindi basta bastang tao lang ang nakakapasok sa sagradong talon na ito. Paano mo nalagpasan ang barrier dito?" Awat niya sa paliwanag nito.

"Aahh, ayun ibig mong sabihin. Hindi ko alam pero dahil siguro magaling na mage ang Ama kaya ako nakapasok dito. Baka nakilala ako ng talon." Walang muang nito sagot.

"Baka? Hindi ka pa sigurado pero nagawa mong maligaw dito?" Hindi siya kumbinsido.

"Dapat ba may dahilan para maligaw dito?" Tanong din nito na may pagtataka saka lumingon-lingon sa paligid.

Hindi niya alam kung matutuwa siya sa tanong nito or hahayaan nalang itong maligaw doon. Sandali niyang sinuri ang binata bago nagdesisyong iwanan ito sa talon. Kung nakaya nitong makapasok sa sagradong lugar ay kakayanin din nitong makalabas.

Sinulyapan niya ito saglit bago naglakad palayo dito. Habang ito naman ay naaaliw na pinagmasdan ang buong lugar.

"Ang ganda pala dito kaya pa-- sandali, bata. Sabi mo may barrier dito, saan banda ang lagusan dito?" Nakakailang hakbang palang siya nang habulin siya nito.

Marahas siyang napabuntong hinga. "Mukha ba akong tanungan dito?"

"Hindi pero sa tingin ko, hindi ka rin nararapat tumambay dito nang ganitong oras. Base sa suot mo ay isa kang maharlikang naninirahan o may katungkulan sa Gaenda. Tungkol naman sa tanong mo, isa lang ako sagot dyan. Ikaw lang naman tao dito eh." Sagot nito sabay ikot ng tingin sa paligid.

Lalo siya naiinis sa paliwanag nito. "Hindi yan ang tamang sagot sa taong humihingi ng pabor."

"Alam ko, pero mukhang di mo naman ako tutulungan kaya hindi ko kailangan maging magalang sayo. Isa pa, mukhang mas bata ka pa nga sakin, kaya ako dapat ang galangin mo." Nag-aasar nitong sagot.

"Para sa kaalaman mo, isa lang naman ako--" Natigilan siya nang yumanig ang lupa. "Ano nga uling pangalan mo?"

"Jang Yeon Seo! Ano bang koneksyon ng--"

"Pangalan lang sabi eh. Manahimik ka na pwede?! Naramdaman ka na ng mga bantay ng Talon!" Sigaw niya rito. Mabilis siyang tumakbo palapit dito.

Sa isang iglap ay napalibutan sila ng mga tagapangalaga ng gubat.

"Prinsesa Yui? Sino ang kasama mo?" Usisa ng nasa harap niya.

"Kaibigan ko siya, ang pangalan niya ay Yeon Seo. Hinanap niya ko kaya siya naligaw dito--"

"Alam mong nahuhulaan namin kung nagsisinungaling ka." Singit isa sa bantay pagkatapos bumulong sa kaharap nila. At hinila nito ang binata. "Sino ka!?"

"Sandali! Naligaw lang siya dito. Kaya kong patunay sainyo." Pigil niya sa mga ito. Hindi niya alam ang magiging kapalaran ng binata sa kamay ng mga ito. All she knew was it will be not good to him. At kailangan niya itong tulungan.

"Totoo yun, naligaw lang ako dito." Pag-aayon ni Yeon Seo sa kanya.

Nagtinginan ang mga ito. "Paano mo mapapatunayan yun, Prinsesa?"

"Kaya ko nang magbasa ng mga alaala, ngayon. Kailangan ko lang gamitin sandali ang falls." She needed tons of water. And it was her chance to feel the water there and figure out their connection. At pwede lang niyang gawin iyon kapag may nakamasid na bantay.

"Okay, pagbibigyan ka namin, Prinsesa." Pagpayag nito at nagpatiuna na ito sa lakad.

Yumuko siya sandali bilang paggalang sa banal na talon. Sabay hatak sa estranghero. "Sundan mo ko."

Tumango lang ito at tumayo sa tabi niya. Puwesto sila sa pinakamababang parte ng tubig sa baba ng talon. Saka niya nilagay ang mga kamay niya balikat nito at pinikit niya ang mga mata.

She saw him sadly walking out of the boat that from Daeyo. Galing ito sa pag-iyak. Naglakad lakad lang ito sa Gaenda hanggang sa makadaan ito sa kalungaran bahagi ng barrier. He just passed it and nothing happened until he met her.

Pagbukas ng mga mata niya at sinalubong agad siya ng ngiti nito.

"Ang galing naman ng nun. Pwede ko ba yan matutunan kahit--?"

"Hindi. Exclusive lang sa Prinsesa namin ang ganun abilidad." Singit ng isa sa tagabantay bago siya binuhat para inahon sa tubig.

Ngunit nang balikan na nito ang binata biglang may humila dito pailalim sa tubig. Nagpipilit itong umahon. Until he stopped. Hindi kalaliman ang tubig noon kaya maging siya ay nagtaka kung saan mapupunta ang binata.

"Yeon Seo!" Tawag niya dito at akmang tatalon siya sa tubig pero hinila agad siya ng isang bantay.

"Prinsesa, delikado." Pigil nito.

"Delikado pero wala kayong ginagawa. Isa siyang bisita sa bansa natin. Kung hindi natin siya maililigtas walang saysay ang pagsasanay natin." Waksi niya sa kamay nito at tumakbo patalon sa tubig.

Nakita niya ito sa pinakailalim ng talon. Wala itong malay. Bahagyang lumalim ang tubig ng talon kumpara sa dati. Mabilis niyang nilapitan ito at ginawaran ito ng paunang lunas. Mabuti at naagapan niya ang huling hininga nito.

Ilang sandali lang ay nakaahon na sila. Dali-dali silang tinulangan ng bantay at dinala sila pahingahang malapit.

Tahimik lang ang binata hanggang makapagpalit na sila ng damit.

"Ayos ka lang?" Bukaw niya dito na nakatutula.

"Hah. Oo naman." Umiwas ito ng tingin.

"Talaga lang? Bakit parang natakot ka sa nangyari?" Sunod sunong niyang usisa dito.

Umiling ito. "Isa ka palang, Prinsesa. Akala ko isa ka lang maharlikang tao. Niligtas mo pa ko, may utang na loob pa ko sayo niyan."

"Ahh, ayon ba iniisip mo? Wala yun, tungkulin kong tulungan lahat ng nasasakupan. At dahil bisita ka dito-"

"Pero pwede mo naman akong pabayaan sa ilalim. Itinaya mo ang buhay mo para sa buhay ko. Dahil dyan, may isa kang kahilingan sakin. Kahit ano, kahit anong dahilan o kahit paano, pagbibigyan kita basta kaya kong gawin." Mahabang sagot nito.

"Sa tingin mo, sa katayuan kong ito, merong kang maitutulong sakin?" Natatawa niyang baling dito.

"Malay mo. I am indebted with you. Sabi nga ng mga taong naiiligtas sa bingit ng kamatayan. Saka.. Pano mo nakita iyong memorya kong nakalipas na?"

Sandali siyang nag-isip. "Anong ibig mong sabihin? Nakalipas na yon? Meaning dati pa." Nalilito niyang wika.

"Hindi lahat sa dati pero noong una akong naligaw dito, nakapasok na din ako dito. Pero dalawang taon na ang nakakalipas noon. Nakaalis ako dito dahil sa isang babae, sabi niya sakin papakilala niya daw ako sa anak niya kapag nagkita kami uli."

Naguluhan siya nang sabihin nitong nakaraan na pala ang ibang memorya. Lalo siyang nalito nang bangitin nito ang isang babae. Puro lalaki ang bantay ng talon, maliban sa Ina niya at siya lang nakakapasok roon na babae.

"Ibig mong sabihin ay napagsama ko ang dalawang senaryo mo dito at bukod sakin may ibang babae ka pang nakasalamuha dito?" Paglilinaw niya kaya pala nakangiti ito nang dumilat siya.

"Oo, inulit mo lang ang sinabi ko eh. Huwag kang mag-alala, sekreto lang natin lahat. Wala akong pagsasabihan, pangako."

Tumango lang siya. Lalo tuloy siyang nag-engganyong alamin ang sa hiwaga ng talon. Hanggang sa makaalis ito ay hindi parin malinaw sa kanya ang nagawa niya para sa binata.

Wala sa loob siyang napabuntong hininga.

"Ayos ka lang ba, Prinsesa Yui? Kanina ka pa ata balisa." Puna sa kanya ng alalay niyang si Keia.

Pinilit niyang ngumiti bago lumingon dito. "Ayos lang ako, kinahabahan lang ako."

They were currently passing the famous bridge on the town capital. Nang mapansin niya ang kaguluhan sa isa pang tulay. There was a girl hanging on a bridge's side.

"Sandali.." Hindi niya napigilan makigulo at dali-dali siyang bumaba sa karawahe niya. She ran to the girl and stretched her arm to help her. Tinanggap naman nito agad na parang nakasalalay dito ang buhay nito at dahan-dahan niya itong hinila.

Ngunit bago pa niya ito maisampa sa hawakan ng tulay ay bigla itong bumigat. Shockedly, the girl suddenly gained weighs and pulled her at the lake, just a second before her servants came to help her. At pareho silang nahulog sa lawa.

Sabay silang lumubog at nang aahon na siya ay hinila siya ng dalaga uli. Suddenly their surroundings changed. Parang nasa ilalim sila ng talon tulad nang nangyari sa kanila ni Yeon Seo.

She saw a different girl fighting with the Daeyo Mage. Nakasuot ito ng kupas na damit na kulay pula at asul habang nakapusod ang buhok. The girl with her now looked much stronger than the girl she was with on the bridge was wearing a light brown dress while her hair was down.

Hindi ito matatamaan kahit anong gawin ng mga kalaban nito. But when the leader of the group created an icy arrow, she was hit as she cut it into half. Duguan itong tumakas at humanap ng malilipatang katawan.

She pushed the blinded girl that looked like the girl she tried to save. Saka naghanap ito uli ng ibang babae. The assassin picked the servant she saw in the diner's kitchen.

She looked and acted like the famous assassin she heard, named Nakki. She also knew about dark sorcery Daeyo's been hiding, the soul shifting spell.

She wanted to see more of her past memory but someone pulled her out of the lake. Kasabay nang paglaho ng dalaga sa harap niya ang pagbago ng paligid niya. She was on the reality.

"Bakit ka naman sumabit doon? Alam mong di ka nakakakita, Shin Na. " Sita ng matandang lalaki na unang lumapit sa babae kasama niyang mahulog.

"Prinsesa Yui, bakit mo naman ginawa yun?" Bungad naman sa kanya ni Keia. Habang inaakay siya sa pabalik sa puwesto ng karawahe nila at binalot ng tuyong damit.

"S-sandali, y-yung b-babae.." Nanginginig niyang sabi.

Hindi siya pinansin nito at pinasakay siya karawahe at pinatakbo iyon.

Mabilis din siyang hinanapan ng matutuluyan nila para makapagpalit siya ng damit.

Matapos magpalit ng tuyong kasuotan ay lumabas siya sa tinutuluyan nila para maghanap nang mapagtatanungan kung saan nakatira si Yeon Seo.

She saw the woman that Keia talked in the brothel called Chwireonsu that they have passed while looking for a place to stay. Sinundan niya ito at naabutan niya itong may sinalubong na matanda at dalaga. Iniwan nito ang dalaga sa sinusundan niya. She recognized the girl. She was having a conversation with Shin Na, the girl she tried to save.

Nakukwento ito tungkol sa apat sikat na tagapagmana sa Daeyo na madalas sa bumibisita sa bahay-aliwan. She smiled widely. Tama siya nang sinundan.

"Simbolo sila ng apat na season. Mula sa pamilya ng Jin, Jin Liyah, kasing tulad nito ang maganda at masigla ng tagsibol. Mula naman sa pamilya ng Park, Park Jin Ru kilala sa enerhiya nitong tulad ng maaliwalas na tag-init. Sa pamilya naman ng Seo, Seo Min Yu, kasing lumanay nito ang palubog na araw sa taglagas. Kilala rin siya sa kakaibang katalinuhan sa lahat. At sa pamilya ng Jang, Jang Yeon Seo, na parang isa namang nakakasilaw na liwanag sa panahon taglamig." Paglalahad nito sa estranghera.

Hindi niya mapigilang magdiwang sa isip. Kilala sa Daeyo ang pakay niya. Natigilan siya sa pagmamasid nang may tumabi sa kanya.

"Anong ginagawa mo dyan?" Tanong ng bagong dating.

Hindi na siya nakasagot nang lapitan sila ng kausap ni Shin Na.

"Ginoong Park, napadaan ka. May mapaglilingkod ba kami sayo?" Pagsalubong nito dito.

"May kailangan lang akong bisitahin dito." Masigla nitong sagot bago bumaling sa kanya. "I-entertain mo nalang siya. Ano nga pala ang pangalan mo, Binibini?"

"Ako si Yui, Chang Yui." Pakilala niya. "Ikaw si?"

"Park Jin Ru. Please enjoy your stay here." Saka naglakad palayo. Iniwan siya nito tagapangasiwa ng bahay-aliwan.

"Binibini-"

"Prinsesa Yui, bakit ka lumabas mag-isa?" Hila sa kanya ni Keia.

"Prinsesa? Keia, ikaw pala." Bati nito sa alalay niya.

"Ju Dae, salamat sa pagtulong sa Prinsesa namin. Mahilig talaga siyang maglakad-"

"Wala pa siyang natutulong. I mean, not literally but she have some information that I might need." Pagtatama siya bantay. "Ngayon, saan tayo pwede mag-usap, iyong pribado?"

After she find out everything she need to know about Yeon Seo, Ju Dae left her. Umalis din si Keia kasama nito para sunduin ang iba niya pang alalay. It was time for breakfast.

Nagdadalawang isip tuloy siya kung tama bang abalahin niya ito. She can't even test him if she can train him. Dahil nakatago ang enerhiya nito. Wala siya magagawa roon lalo't magkaiba ang pagsasanay ng bansa nito sa kanila.

Daeyo followed an order of practice, from Japsu, Raesu, Chipsu and Heowansu. Japsu is the ability to gather the energy of water and use it as a defense. Raesu is gaining energy from a flow of water and is able to create weapons. Chipsu is the ability to control the energy in the atmosphere and be able to manipulate them for your own use. Heowansu is the ability to convert water to fire and vice versa.

While in Gaenda, they examine the energy of an individual and start where they can. Karamihan sa kanila ay Chipsu agad. Pero siya, pabaliktad, mula sa Heowansu hanggang Japsu. Right now, she can even transform into water, they called it Byeonhwan.

Maybe if she can train there too. Para maintindihan niya. But she does not have a time for that. She was turning 18, soon. And she needs to find a husband, ASAP! That was what her mother wanted.

Naputol ang pagmuni-muni niya nang humarap siya sa bintana ng kwarto at may nakita siya nahulog na tao sa kabilang bintana nito. She extend her head out the window to see if the person needs assistance. Pero kaagad din itong tumayo ng bahagyang ika-ika saka lumingon sa kaliwa at kanan kung may nakakita at tuloy-tuloy lang tumakbo palayo. Kasunod ng pagsilip niya ang pagsungaw ng lalaki mula sa silid na pinanggalingan ng babae.

Wala sa loob niyang tinignan ito. She met a familiar eyes. Pero hindi niya maalala kung saan niya iyon nakita.

They were both shocked but couldn't take their eyes to each other. Ilang sandali din silang nakatitig sa isa't isa. Like they were both magnetized by one another.

Natigilan lang siya nang maramdamang may tao sa likod niya. It was an unusual presence to her. Hindi niya kilala ang lalaki pumasok sa kwarto niya. Lilingunin niya sana ito para kilalanin pero binalot siyang nito ng itim na supot sa ulo.

She tried not to panic so she relaxed and transformed herself into water to escape from her captor.

Nang makalayo na siya ay bumalik siya sa tunay niyang anyo. Nilingon niya agad ang mandadakip niya upang makita ang mukha nito pero balot ang mukha nito. Akmang lalapitan siya nito nang dumating ang estrangero sa kabilang kwarto at hinila ang masamang-loob palabas ng silid niya.

"Yeon Seo!" Sigaw ng lalaki sa likod ng tumulong sa kanya na si Jin Ru.

"Ano pang tinitingin mo dyan, tulungan mo kami!?" Sigaw nito habang pinipigilan ang nanloob sa paggalaw.

Habang siya naman ay bahagyang nahilo sa naamoy niya sa bag na tinaklop sa kanya. Dinaluhan agad siya ni Jin Ru. But she run away from him. She woke up herself by a flash of water from flower base she found in hallway. Nagulat ang lahat nang nakita sa ginawa niya pero tinuloy niya ang balak.

Nilikom niya ang tubig sa paligid niya. Then she pulled Yeon Seo away from the masked man. Saka binato dito ang tubig at ginawa iyong yelo.

Ngunit hindi iyon umumbra dahil tulad niya marunong din magbagong anyo. He transformed and get back quickly. At hinagis nito ang kutsilyo mula sa baywang nito papunta kay Yeon Seo para ilayo dito ang atensyon niya.

Mabilis niyang ginawang tubig ang kamay niya at hinarang sa binata. She felt a sharp pain. Kaya agad niya iyong binitawan. At tignan ang kamay niyang nasugatan ng patalim habang gamit niya ang Byeonhwan. It was a sign. Nanghihina na talaga ang kapangyarihan niya.

Tumakbo naman agad ang masamang loob kasabay ang pagkakagulo ng tao roon. Hahabulin niya sana ito nang bigla siyang hinila ni Yeon Seo.

"Sandali, may sugat ka." Inawat siya nito at binalot ang sugat niya sa kamay tali mula sa damit nito.

"Wala yan." Sagot niya pero bahagya nanghina ang mga binti niya. Kaagad naman siyang sinalo ng binata at inupo.

"Careful. You must be really powerful to be able to handle your kidnapper alone. Pero nasugatan at niligtas mo pa ko. You seem not from here-" Natigilan ito nang hawakan niya ang ulo niya.

Nagdama siya uli ng pagkahilo. Then she remembered Jin Ru called her helper with a familiar name. Tinitigan niya ito. She noticed his little moles on the bottom of his right eye and eyebrow. Meron din itong maliit na nunal sa kanang baba nito. Wala sa loob niyang hinawakan ang pisngi nito. Kilala niya nga ang binata.

"Yeon Seo." She smiled as she closed her eyes.

***

Nagising siya sa pamilyar na higaan. She was in her Inn. Hindi niya mapigilang bumuntong hininga. Nasa harap na niya si Yeon Seo pero hindi niya pa nakausap.

Naglakad siya papunta sa kusina para kumuha ng tubig. Ngunit napahinto siya nang may marinig siyang tawanan sa isang silid kaya kinalimutan niya ang tubig at sumilip roon. Bago niya pa mapagsino ang mga nag-uusap ay may lalaki lumapit sa kanya ng di niya namamalayan.

"Prinsesa Yui?" Bungad ng lalaki nasa likod niya.

Nagbigla siya pagsulpot nito at napatuwid ng tayo. Tumapat ang mukha nito sa kanya dahilan para mawalan siya ng balanse. Napakapit siya pintuan ng kwarto na sinisilip niya kanina at dahan-dahan niya iyong nabuksan. She was falling while the door was opening. Ngunit hindi sahig ang binagsakan niya kundi ay pares ng bisig ng kaharap niya.

Kusa namang sinalubong ng mata niya ang mga mata nito. Hindi pamilyar mga mata nito pero nakakahalina. Except from the fact that he is handsome. Maamo din ang mukha nito at masarap titigan.

"Prinsesa Yui?" Tawag sa kanya ng Keia pero hindi niya ito nilingon. She was busy with staring at owner of arms.

"Min Yu, dumating ka na pala." Unang natauhan si Yeon Seo. Nilapitan sila nito at inalalayan siyang tumayo. "Prinsesa Yui." Bati nito sa kanya. Nginitian siya nito habang umiiling.

Magpapasalamat sana siya sa dalawang lalaking nasa harap niya nang may dumating ng lingkod ng tuluyan.

"Ginoong Yeon Seo." Tawag nito sa pakay nito. Kaagad namang itong hinarap ng binata saka inilapit ang tainga nito sa bagong dati habang nakatitig parin sa kanya.

"Mauna na ako sa inyo, meron pa akong kailangan asikasuhin. Min Yu, ikaw na muna bahala sa kanila. Prinsesa Yui, sa muli nating pagkikita." Paalam nito.

Tumango lang siya at bumaling agad siya kay Min Yu. "Meron ka na bang kasintahan?"

Natigilan ang lahat pati paalis na binata. Kaya bumalik ito hinila siya palabas sa silid. "Sandali lang, may naalala akong sasabihin ko sa Prinsesa nyo."

Aawatin sana sila ng mga alalay niya pero pigilan niya ang mga ito. At tumango sa mga ito, palataan na okay lang siya.

"Nabanggit sakin ni Keia ang kailangan mo sakin. I didn't realized how urgent it is until you asked my friend." Panimula nito nang makalayo na sila sa silid.

Her servant knew she needed a powerful man too.

Hindi siya sumagot. She was desperate but he was not qualified, his gate of energy was locked by his father. Sa ngayon ay kailangan niya lang ito para matulungan siyang makahanap. But luckily, she have her prospect ahead. Napangiti siya sa kawalan.

"Yui? Yui!" Pukaw nito habang inaalala niya ang mukha ni Min Yu.

"Sorry, may sinasabi ka?" She was really mesmerized how Seo Min Yu looks. Pakiramdam niya ay napakapalad niya kung pakasalan siya nito.

"I said, maybe, if you could just wait for at least a day for me to decide. Meron lang ako kailangang gawin." He explained.

She sighed. "Look, Yeon Seo, I can take it from here. Patawad kong naisip pa kitang abalahin. I was just hoping for a faster result."

"You mean you already found someone. Hindi ba sumagi sa isip mo na pwede mo akong alukin?" He was disappointed.

"I mean, knowing how busy you were lately-" Magpapaliwanag sana siya. But he stopped her.

"Nevermind. Alam kong di ako qualified." He sadly avoided her eyes then started walking away.

She sighed. Kinunsensya pa nga siya nito. Like it was her fault.

"Yui?" Kinalabit siya ni Min Yu.

She noticed him. Hindi niya lang ito nilingon agad dahil nasa papalayong binata parin ang isip niya. She felt his pain.

"Ayoko sanang banggitin sayo pero baka makatulong ka. Walang gustong sumaway sa utos ni Master Jang kaya hanggang ngayon wala parin siyang alam na spell. May iba ding balita na iba ang ama nito kaya iyon ginawa nito." Naalala niyang sabi ni Ju Dae sa kanya kanina.

"Prinsesa Yui?" Muling tawag sa kanya ni Min Yu.

"I heard you, Min Yu." Saka humarap sa binata. "May sagot ka na ba sa tanong ko sayo kanina?" She faked a smile. She was still bothered with Yeon Seo's gloominess.

"I don't have a girlfriend." Umiwas ito ng tingin sa kanya. He was blushing.

"Kaso mukhang hindi ang tulad ko ang tipo mo. Come on, it was just for marriage convenience. O kaya pwede mo bang pag-isipan habang kinikilala natin ang isa't isa?" Pakiusap niya na lalong nagpamula ng mukha nito.

"Kung buo na ang pasya mo. I don't have a reason to say 'no'." Nakayuko nitong sagot.

Wala sa loob niyang itinaas ang mukha nito. "Don't feel awkward. Kahit sinong babae aalukin ka, tulad ko. Especially if you are still single."

Kapwa silang naistatwa nang magtama ang mga mata nila. Siya ang unang umiwas ng tingin. She was the one feeling uncomfortable. Sobrang gwapo kasi talaga ng kaharap niya.

"Seo Min Yu, di ko alam na marunong ka palang manligaw ng dalaga." Singit ni Jin Ru sabay tulak sa kaibigan nito. "Hay naku, Min Yu, wag ka na magpakipot. Princess Yui, can change her mind anytime. Napakapalad mo na ngang natipuhan ka niya."

"Ginoong Jin Ru!" Sita ni Keia nang maabutan silang pinaglalapit nito habang maingat namang siyang inaalalayan ni Min Yu para di siya matumba.

"Manang Keia, pasensya na. I just felt my friend needed that." Sabay tago sa likod niya. "Hindi ba kita na-offend, Prinsesa?"

"Hindi naman Jin Ru, medyo nakatulong ka nga. Seo Min Yu, finally laughed. Saka Yui nalang pero para sainyong tatlo lang." Nakangiti niyang sagot dito.

Nagkibit-balikat lang siya nang pandilatan sila ng alalay niya. For once, she wanted to lift the burden of her title. Saka hindi naman siya Prinsesa sa lugar na iyon.

"Ginoong Min Yu, natanong mo na ba si Prinsesa Yui sa mga kailangan mo?" Pag-iiba ng usapan ni Keia.

"Hindi pa. It slipped my mind." Saka bumaling sa kanya. "Kundi ka namin maabala, gusto ko sanang malaman ang buong nangyari?" Pagtutukoy nito sa kaguluhan kanina.

Akmang sasagot sana siya nang sikuhin siya Jin Ru saka inunahan siya nitong magsalita. "Actually, we are little short in time, right now. Pwede ka ba naming imbitahan sa Songrim?"

"Pwede ba ako doon? I heard only trained mages except Yeon Seo can visit there." Nalilito niyang sagot.

Natatawang binulungan siya nito. "Prinsesa naman, moment mo na to. Ayaw mo bang makasama si Min Yu?"

"Ginoong Jin Ru!" Inilayo siya ni Keia at ibang alalay niya dito.

"Totoo ang sinabi ni Jin Ru, pasensya Prinsesa. I was really got caught in my interviews in happening at Chwireonsu. Patawad pero nahuli ako pagpunta dito." Paumanhin nito sa mga alalay niya.

Hindi niya alam kung sinasakyan nito ang paghaharot niya o nadala lang ito ng buyo ni Jin Ru.

"Ayos lang naman sakin ang sumama sainyo kung hindi ako makakaabala." Pag-ayon niya.

Ngumiting tagumpay si Jin Ru saka bumaling kila Keia. "Pero dalawa lang sainyo ang pwedeng sumama kay Yui."

"Dalawa lang?" Sabay sabay na tanong ng lima niyang alalay.

"Ayos lang sakin. Meron din akong kailangan iutos sa iba kong alalay bago ko sila iwan." She noticed the grim on Jin Ru while Min Yu's face was serious.

Kasama niyang pumasok sa Soongrim sina Poli at Bina. Samantalang inutusan niya sina Keia, Nami at Maela na bumalik sa Gaenda at ibalita ang nangyari sa kanya. She will need some well-trained guards of her own now that someone from her country knew about her secret travel. Hindi nila kakayanin kapag humina na naman siya.

"Dito muna kayo maghintay, Yui." Turo ni Min Yu sa silid na binuksan nito.

"Sila? Akala ko maiiwan ka dito." Harang ni Jin Ru.

"Bakit ako maiiwan dito?" Nalilitong sagot nito.

Sumenyas ng mata si Jin Ru. Pinipilit ang kaibigan.

"Kakausapin ko lang ko si Master Park, leader ng Soongrim. May kailangan lang akong itanong." Mabilis na tumakbo palabas si Jin Ru kasama ang mga alalay niya.

Mahabang katahimikan ang namagitan sa kanila.

"Hindi mo kailangan sundin ang kaibigan mo lagi. I've noticed the two mages in the gate. Kung para sakin ang mga iyon, kaya kong proteksyonan ang sarili ko. Marunong din makipaglaban ang mga alalay ko, kung di mo natatanong." Basag niya sa walang kibuan nila.

"Alam ko. Sa totoo lang, nabalitaan na namin ang pagdating. We just didn't expect you coming this morning. Naiwasan sana namin ang nangyari kanina kung naabangan ka na-"

"I was the one to blame." Pigil niya dito. "Gusto ko ng tahimik na paglalakbay. You see, I travel for a personal reason."

Nginitian siya nito matapos bumuntong-hininga. "Nasabihan ko naman si Jin Ru na itago muna ang katauhan mo sa iba. Kaya niya siguro, pinabawasan ang mga bantay mo."

Gumanti ng ngiti dito. "Siguro nga." Sagot niya bago niya kinuwento ang buong nangyari sa Chwiseonru.

Natigilan sila nang may marinig silang sigaw ng mga salamangkero sa labas ng bahay. "May mga intruders sa Jeongginyak!"

"Don't worry about us." Pagtataboy niya sa binata. She really can protect herself.

Sandali itong huminto at inangat ang kamay niya. He healed her wound. "Sana makatulong yan." Saka tuluyang umalis para tumulong sa kaguluhan.

Sinundan niya ito ng tingin sa bintana. She was about to close the window when she saw Shin Na roaming. Halatang may hinahanap ito.

Out of curiosity, she jumped out at the window and followed the strange girl. Pero huminto ito at nagtago. Ginaya niya ito ngunit di na niya sinundan ito sa loob ng silid na pinasok nito. She hide in the nearest bush.

Ilang minuto din siyang nanatili sa posisyon niya bago nagdesisyong tumayo. But she quickly hide again when the girl ran out of the room. Kasunod nito si Min Yu.

"What the hell is happening?" Tanong niya sa hangin. She was confused and she wanted answers.

Akmang tatakbo na siya para sundan si Min Yu at Shin Na nang may humarang sa harapan niya.

"Hi, Prinsesa Yui." Nakangiting bati ni Yeon Seo sa kanya.