PASILYO

C1: Goin' home, my hometown

Years had passed, ganto pa din naman ang itsura ng Laguna.

Pumikit ako at sumandal habang nasa byahe, nakaramdam ako ng kirot sa ulo ko siguro dahil sa pagod dahil sa layo ng pinanggalingan ko.

“Ma’am malapit na po tayo sa condo na sinasabi nyo” sabi ng taxi driver na sinasakyan ko.

Umayos naman ako ng upo at naghanda na sa pagbaba kahit na pakiramdam ko tutumba ako sa pagtayo.

walong minuto ay nasa tapat na ko ng condo.

“It’s nice to be back.” sabi ko sa sarili ko habang binubuksan ang room ng condo ko.

I quickly took a shower at humiga na parang isang taon akong hindi humiga dahil sa pagod.

Savi is calling--

Napangiti naman ito at agad sinagot ang tawag.

“Savi Bau—“

“Seviiiiiii! I MISS YOU!! NASAAN KANAAAA?” hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil nagsalita agad ‘tong nasa kabilang linya.

“Calm down, SAVIIIIIIII!” i said while smiling na medyo nairita, i miss her too.

“Ilang linggo kang nawala. Grabe ka, you even turned down your social media accounts kaya 'no.” galit na sabi nito kaya napatawa na lang ako, para nanamang nanay ko kung magalit e hahahaha

“Don’t laugh, you will explain kung hindi pa sinabi ni Jillian na umuwi kana di ko pa malalaman. Nakakatampo ka”

“Look I’m sorry okay? Tsaka na ako mag ku-kwento. Pumunta ka dito sa condo ko, I’ll text you the address. You can go here lung kailan ka free.” sabi ko. i can’t wait to see her, parang kapatid ko na din si Savi kaya nalilito na ako kase Savi & Sevi name namin, e hindi naman kami mag kapatid. Angas ng family namin pinagsunod name namin HAHAHAHA

“Sige Sevi pahinga ka muna I know you’re tired okay? sa susunod na tayo mag usap.”

“Thank you, see you!” binaba ko na ang phone at tumingin sa ceiling, i was thinking kung ano ang sasabihin ko sa kanya kung bakit ako nawala ng ilang linggo hanggang sa unti unti nang nag dilim ang paningin ko.

Nagising ako sa liwanag na nagmumula sa bintana ng kwarto ko, pinikit pikit ko muna ang mata ko bago maupo sa kama. I checked the time, It’s 10am.

Pero ang nakakuha ng atensyon ko, ang 23 missed call ni Savi. I smacked my self at kinakabahang tinawagan sya.

Ilang saglit pa ay walang sumasagot, kaya napagpasyahan kong mag prepare muna ng breakfast since may mga ready to cook na akong binili dito.

Pag labas ko ng kwarto ay halos atakihin ako sa puso nang makita kong may tao na nakaupo sa couch ko habang nanonood ng TV sa sala.

“Sino ka?” sabi ko habang papalapit sa kanya.

Napalingon naman sya sa tawag ko and It’s Savi. Ang gaga hindi man lang nagsabi na kinabukasan pala pupunta.

She smiled at me, lumapit sya at agad akong niyakap. I was so speechless, I miss her.

Suddenly, I felt something on my shoulder. Hanggang sa narinig ko na ang hikbi ni Savi.

“Savi, why are you crying?” I said habang nakatingin sa kanya.

“Gago ka ba Sevi? Ilang linggo kang nawala.” Humihikbi pa din sya, so I hugged her tight.

I laughed at kinalas ang yakap, I wiped her tears and smiled. Way back then, crackhead duo ang tawag samin pero kahit ganon? I know mababaw ang luha ni Savi.

“I miss you, but can we eat first? Nagugutom na ako e" sabi ko tsaka nag pout sana effective.

“Stop pouting, mukha kang tanga.” tinakpan n’ya ang bibig ko tsaka tumawa.

I missed her laugh too.

“Can we grab some chicken?” sabi ko kase it's my fave.

“Sure!” sabi nya. I smiled and dialed the fast food.