500 ANGARYALI DESTANI

500 Angaryalı Destanı BÖLÜM 1: İdam

Uzak doğuda ANGARYA adında bir ülke vardı. Bu ülkede diğer ülkelere göre çok az insan vardı ama çok huzurlu bir ülkeydi. Hırsızlık, kapkaççılık ...... ve benzeri kötü alışkanlıklar yoktu. Bu ülkenin korkusuz bir lideri vardı. Adı aslında KORKUSUZ CLAİM idi ama halkı ve bütün Dünya onu ANGARYA KRALI diye anardı . Angarya kralı simsiyah saçlara , geniş kaslara, yeşil gözlere sahip,  boynunda pençe izine benzer bir çizik , omzunda karısının ismi vardı.

Bir gün dünyaca ünlü bir yazar  kitabında yer vermek için Angarya ya geldi. Yazar beyaz saçlı , gözlüklü , sıska ve uzun biriydi.Bir gün Angaryalı  bir vatandaşa hakaret etti. Bunu öğrenen Angarya kralı onu sarayına çağırdı. Yazar kanunları çiğnediğinin farkında olduğu için korkarak saraya girdi.Kralın makamına çıktı. Gelir gelmez :
-Kralım beni affedin. Dedi.
Kral haklı olarak:
-Sen nasıl benim halkımdaki birini aşşalarsın.
Yazar:
-Kralım beni affedin.
Kral bağırarak:
-yeteeeeer. Sus. Mademki sen halktan birini aşşağıladın, bende seni hem aşşalayacağım hem de kendi ellerim ile idam edeceğim.
Askerler alın bunu sarayın dışına atın. Yanında 10 asker gitsin. 10 asker ise bu Haydut un idam edileceğini yaysın. Aşşağılanan vatandaş idamı en önden izleyecek.
Askerler:
-emredersiniz Kralım.
Yazar sürüklenirken bağırarak:
- Yanlış yapıyorsunuz Kralım. Ben idam edilirsem kaos çıkar.
Kral:
-Biliyorum.
............................................

Gün geldi idam vaktiydi. Güneş tam tepede Angarya kralı elinde özel bir sopayla bekliyordu. Sopanın üstünde kaktüs dikenleri vardı. Bu sopa çok tehlikeliydi. Kaktüs dikenlerinin ucuna zehir dökülür ve idam edilecek kişinin heryerine vurulur. Yazar sürüklenerek geliyordu. Kral , yazar gelirken:
- bu hepinize örnek olsun. Kimse kimseye kötü bir şey yapmayacak.
Yazar gelir. Askerler onu kralın önüne atar. Yazar yalvarır yakarır ama kral bağırarak sopayı sırtına vurur. Sonra başından tutarak , yazarın sırtını vatandaşlara doğrultur. Vatandaşların hepsi ürker. Yazarın sırtı delik deşik kanlar akıyordu, Zehirin etkisiyle kan kusuyodu. Bir daha böyle bir şey yaşanmayacaktı. .