DIŞLANMIŞ ÇOCUKLUĞUM GÖZ YAŞLARI

GİRİŞ

Bazen gitmek gerekir.
Yolun ne kadar uzun olduğunu bilmeden.

Hava yine kasvetliydi.
Eve giden dar ve kirli sokağa baktı.Kendi kendine yine mi! Buradan geçeceğim? diye söylendi.Tüm caddeyi boydan boya yürümek istemiyorsa, bu yolu seçmeliydi. Zaten her sabah ve her akşam o gri apartmana giden tek yoldan yürümek zorundaydı. Tek kişinin bile zorla yürüyebildiği, çöp kokularından hızlı hızlı yürümek zorunda kaldığı o dar yoldan geçti. Başka çaresi de yoktu zaten. Yine yalnızdı. Artık zorunda olmadıkça kimseyle konuşmuyordu. Eve gitmek istemiyordu. Bomboş eve girdiği zaman kalbi sıkışıyor. Duvarlar üstüne üstüne geliyordu. Artık her gün bu böyleydi. Ama eve gitmekten başka çaresi de yoktu.
Sonunda evine varmıştı. Ama şansızlık hep onun arkadaşıydı. Kapının kilidi yine takılmıştı. Saatlerce uğraştı. Kan ter içinde kalmıştı. Apartman boşluğuna bir küfür savurdu. Ve vazgeçip oturdu. Merdivenin soğukluğu içini ürpertti. Gözlerinden yaşlar boşaldı. Artık böyle bir hayatın içinde olduğuna inanamıyordu. Biraz dinlenip sakinleştiğinde ayağa kalktı. Ve tekrar denedi. Bu sefer kapı ilk denemede açıldı.
Sende mi? Dedi.

Sende mi?

Öyle yorgundu ki, hemen külçe gibi kanepenin üstüne yığıldı. Sanki tüm gücü tükenmişti. Bir sigara yaktı. Üşüyordu. Birden bir ses duydu. Etrafına baktı. Evin içinde neşe dolu sesler duyuyordu. Aklına eski güzel günleri geldi. Derin bir iç çekti.
"Değerinizi bilemedim" dedi.
Ama sesler birden kesildi.
Sonra ansızın bağırmaya başladı
"Nolur bunu bana yapmayın!"
"Artık Dayanamıyorum!"
Gözyaşları yanaklarında süzülüyordu.

Oturduğu yerden kalktı. Masaya doğru yürüdü. Ve çekmeceden silahını aldı. Şakağına dayadı. Elleri titriyordu. Tam tetiği çekmek üzereyken, omuzunda bir el hissetti. Ürperdi. Çünkü odada kimse yoktu. Bağırmaya başladı. Oynama benimle nolur. Artık dayanacak gücüm kalmadı. O sırada kulağında bir fısıltı duydu.
Yazmalısın!
Yaz!
Yaz!
Böyle izbe bir yerde kimse hikayeni bilmeden seni öylece götürüp gömmelerine izin verme.
Adam tamam dedi. Ve elindeki silahı masanın kenarına koydu. Çekmeceden kağıtlar ve kalem çıkardı.

Ve yazmaya başladı.