İncir Zamanı

Bölüm 2:Yüzsüz

İnanmıyorum yaa.Ne yüzle gelir buraya??? Bu benim eski sevgilim Önder.Beni birkaç gün önce aldatmıştı."Ne yüzle geldin buraya?? Sen gitsene Cemrenin yanına"dedim.Cemre beni aldattığı kız."Ya üzgünüm Cemre sandığım gibi değilmiş"dedi.Güldüm ve "Ben mal değilim.İstediğin zaman kullanıp atamazsın beni.Şimdi sie"dedim ve tam aekamı döndüğümde babam karşımdaydı.Şimdi yandım." Sen ne yapıyorsun burada tek başına?"dedi.Tek başıma mı??? Nasıl yani.Arkamı dönüp pencereden baktığımda Önder yoktu.Her zaman böyle kaçıyor kesin pislik."Yok bir şey babacım"dedim.Tedirgindim ama çaktırmamaya çalışıyordum.Babam odadan çıktı ve bir oh çektim.

Yatağa uzandım ve bir kardeşim olsaydı diye düşünüm.Aslında o kadar da kötü değil.Sadece sınavlarım var ve evde sürekli ağlayan bir bebek olacak.Acaba ismi ne olacak derken gözlerim yavaşça kapandı.

Sabah oldu ve hazırlandım.Telefona baktığımda kalp krizi geçirecektim.Bugün cumartesi! Kahretsin yaa.Üstümü çıkarttım ve yatağa uzandım.

Bundan sonra asla uyuyamam.Telefonuma bakarken Nehir'den mesaj geldi.Alışverişe çıkmak isiyormuş.Aslında iyi bir fikir.Bir saate gelirim yazdım ve dolaptan kıyafet bulmaya başladım.Siyah etek ve üstüne kısa kollu üst ve ince kot ceketimi aldım.Makyaj yapıp çıktım.

Alışveriş yapmak gerçekten müthiş bir şey.İnsan kendini mutlu hissediyor.Ama para konusunda pekte iyi değil :D.O sırada Nehir bana neler olduğunu anlattı.Orkun adında birisiyle çıkmaya başlamış.Fotoğrafını gösterince tanıdım.Bu çocuk yan sınıfta.Kötü bir çocuk değil.

Alışverişten sonra Nehir evine gitti.Bende yürüyerek eve dönüyordum.Yanıma bir araba yanaştı.Bu kim yaa?!?!?

Cam açılınca yüzüm sinirli bir biçim aldı."Şimdiden söylüyorum Önder arabaya binmicem"dedim ve yürümeye devam ettim."Ya bebeğim artık mızmızlık etme"dedi.Dediği gibi de tokatı yedi zaten."Beni takip etmeyi ve rahatsız etmeyi bırak yoksa çok kötü olacak!"dedim sesimi yükselterek.Başka bir sevgilime neler yaptığımı bildiği için susup gitti.Bundan önceki sevgilimin başında cam şişe kırmıştım:D.

Yürümeye devam ederken bir evin bahçesine gözüm kaydı.İnanmıyorum o incir mii??? En sevdiğim meyve.Etrafıma baktım ve ağaca tırmandım.Ellerim kaşınmaya başladı çünkü benim incirin sütüne alerjim var.Evet saçma bir şey ama malesef.

Bir tane koparttım ve yemeye başladım.Tadı o kadar güzeldi ki anlatamam.O sırada ayağımı koyduğum dal kırıldı.Birden yere düştüm ve bağırdım.Evet çok sakarımm.Evin balkonuna birisi çıktı.Bu ne lann!! Normalde yaşlı teyze felan çıkar ama bu çok yakışıklıı.Ayy ne kadar tatlı.İnanamıyorum buraya geliyor.Ne buraya mı?? Eyvah ben niye burada oturuyorum ya?? Hemen kalktım ve kaçmaya başladım.

Ya olamaz bacağım burkuldu.Neyseki kırılmamış.Kaçıyım derken yere düştüm "Ahh" dedim.Gerçekten çok acıyordu.Yanıma geldiğinde gözlerinin mavi olduğunu fark ettim.Elini uzattı.Bana mı?? Benim gibi bir tipsize.Kalkmama yardım etti."Ne arıyorsun burada.Bir daha gelme"dedi ve arkasını dönüp eve doğru yürüdü.Ne kadar kaba."Odun işte"dedim sessizce."Banamı dedin"dedi."Başka kime diyebilirim??" dedim."Git hadi çabuk"dedi.Akıl hastası ya.

Topal bir şekilde yavaş yavaş evin kapısından çıktım ve eve döndüm.Nehirle mesajlaştık.Olanları anlattım."Seninde kaderine odun birisi varmış"dedi."Çok komik Nehir.Ben çıkıyorum kitap okuyup ya tarım"yazdım. "İnek" yazmış.Hiç takmadım.Kitap okurken uyuyakalmışım.

Duyuru: Arkadaşlar sınavlar olduğu için gecikiyor ve uzun yazamıyorum.Kusura bakmayın :D