MY PROFESSOR IS MY EX BOYFRIEND (COMPLETED)

Chapter 20

CHAPTER 20

NANG makarating si Rian sa classroom, tila lutang ang isip niya. Kahit nagtuturo siya, parang wala siyang ganang gawin ito. Nang mag-bell na hudyat ng uwian, hindi niya agad napansin. Naiirita pa ang mga estudyante niya dahil hindi pa niya sila dinidismiss kahit tapos na ang klase. Nang mapansin ang pag-angal ng mga bata, mabilis na niyang pinauwi ang mga ito.

Dahil sa kalutangan niya, napagpasyahan niyang umuwi agad para makapagpahinga. Ayaw niyang isipin ang trabaho o ibang bagay. Gusto lang muna niyang ayusin ang magulong damdamin.

Pagdating sa bahay, sinalubong siya ng anak niyang si France. Masaya itong tumakbo palapit sa kanya, may malaking ngiti sa mukha.

"Momma!" tawag nito, sabik na yumakap sa kanya.

"Oh, my baby France!" sagot niya, niyakap ang anak at hinalikan ito sa pisngi.

"Are you done eating, baby?" tanong niya, habang hawak ang maliit na kamay nito.

"Yes, momma! Si Ayen din po, tapos na!" sagot nito nang masigla.

"Nasaan naman si Ayen?" tanong niya ulit.

"Tara, pasok tayo. Nandun po siya sa loob," sagot ni France, sabay turo papunta sa bahay.

Ngumiti si Rian at ginabayan ang anak papasok. Pagkapasok, biglang bumitaw si France at dali-daling tumakbo papunta kay Ayen upang maglaro.

Habang naglalaro ang mga bata, dumiretso si Rian sa kusina. Naamoy niya ang nilulutong ulam ni Betty.

"Betty, ano 'yan? Mukhang masarap ah," tanong niya habang nagbubukas ng ref.

"Ay, Ate Rian! Opo, masarap 'to," sagot ni Betty, nakangiti.

"Pakainin mo na rin ang mga bata ha, tsaka sabihan mo na lang ako kapag handa na ang pagkain," bilin niya matapos uminom ng tubig.

"Sige po, Ate," sagot ni Betty habang abala sa pagluluto. Pagkatapos ay umakyat na si Rian para magpahinga sa kanyang kwarto.

Pagkahiga sa kama, napabuntong-hininga siya. "Bakit kaya ako umiyak kanina nang makita kong may kahalikan si Clifford?" tanong niya sa sarili. Pilit niyang inaalala kung ano ang meron kay Clifford na nagpapagulo sa isip niya. Isinara niya ang mga mata, umaasang makakahanap siya ng sagot sa tulog.

HALO-HALO ang emosyon ni Clifford. Hindi niya mawari kung galit siya, nalilito, o ano pa man. Hindi siya makapaniwalang sinampal siya ni Rian kanina. Ang tanong niya ngayon: Nakakaalala na ba si Rian? Alam niyang may tinatago ito, kaya napagdesisyunan niyang obserbahan ang kilos nito upang malaman ang totoo.

Sa halip na sundan si Rian, hindi siya nakagalaw dahil kailangan niyang dumalo sa isang meeting kasama ang mga bisita ng paaralan. Pagkatapos ng meeting, bumalik siya sa kanyang opisina at kinausap si Princess.

"Princess, ano bang pumasok sa isip mo? Bakit mo ako hinalikan kanina?" tanong niya nang malamig.

"Wala lang. Akala ko gusto mo," sagot nito, sabay kindat.

Napailing si Clifford. "Huwag mo nang ulitin. Ayoko ng ganyan," mariin niyang sagot bago ito pinaalis.

Pagkatapos ng trabaho, nagpunta si Clifford sa condo ng kaibigang si Kio. Pagbukas ng pinto, agad siyang sinita nito.

"Hoy! Ano nanaman? At bakit ka basta-basta pumapasok?" tanong ni Kio, nakataas ang kilay.

"Humanap ka ng tao na mag-oobserba kay Rian," sagot ni Clifford, seryoso.

"Sigurado ka ba?" tanong ni Kio, tila nagdadalawang-isip.

"Oo, babayaran kita ng P20,000 para siguraduhin mo lang na madidiskubre ang kailangan kong malaman," sagot ni Clifford.

Napangisi si Kio. "Dagdagan mo ng P10,000. Walang libre sa panahong ‘to!" biro nito, sabay kuha ng alak sa kusina.

"Fine! P30,000. Pero siguraduhin mo, ha?" tugon ni Clifford, napapailing sa pagiging tuso ng kaibigan.

Habang nag-iinuman, napunta ang usapan kay Aillyn—ang babaeng matagal nang iniibig ni Kio.

"Pare, miss na miss ko na si Aillyn," lasing na sambit ni Kio. "Gusto ko siyang makita ulit."

"Wala ka nang magagawa kung ayaw niya na," malamig na sagot ni Clifford, patuloy sa pag-inom.

"Paano ko ba siya mapapabalik?" tanong ni Kio, halos maiyak. "Please, tawagan mo siya. Sabihin mong patay na ako!"

"Anong kalokohan 'yan? Lasing ka na talaga!" inis na sagot ni Clifford. Pero dahil sa pangungulit ng kaibigan, kinuha niya ang telepono at tinawagan si Aillyn.

"Hello? Alam mo bang alas-dose na ng gabi?! Disturbo ka!" sigaw ni Aillyn mula sa kabilang linya.

"Relax! Si Kio hinahanap ka," sagot ni Clifford.

"Bakit? Yun lang?" malamig na sagot ni Aillyn. "Okay, bye. May ginagawa pa ako." Agad nitong binaba ang tawag.

"Ano sabi?" tanong ni Kio, umaasang may magandang balita.

"Wala. May ginagawa raw siya," tugon ni Clifford bago tumayo para umuwi.

HABANG palabas si Clifford ng condo, napabuntong-hininga siya. Hindi niya na mabilang kung ilang beses na siyang napagod sa magulong araw na iyon. Pagpasok sa elevator, nagulat siya nang makita si Aillyn na paparating.

"Aillyn?" tawag niya dito, bakas ang gulat sa kanyang mukha.

"Clifford," sagot nito, halatang naiilang.

"Anong ginagawa mo dito?" tanong niya.

"Nag-aalala ako kay Kio, kaya pupuntahan ko siya," sagot ni Aillyn, mabilis na pumasok sa elevator at itinulak palabas si Clifford.

"Sige na, ako na bahala kay Kio," sabi nito bago sumara ang pinto ng elevator, iniwan si Clifford na nakanganga.