အချိန် စက်ဝန်း(Completed)

part -7

အချိန် စက်ဝန်း ⏰
^^^^^^^^^^^
အပိုင်း-7

*ကလေး ကလေး ဘာတွေ အိမ်မက်နေတာလည်း
ပြောပါအုန်း *

ဆု ထထိုင်လိုက်ကာ တအင့်အင့် ဖြင့် ရှိုက်ငိုနေမိသည်။
အဟင့် ဟင့် .....

*ဟာ ဘာလို့ငိုတာလည်း ကလေးရဲ့ *

*ဟို ဟို ဆု အိမ်ကို သတိရလို့ပါ*

မျက်နှာငယ်လေးနှင့် စိတ်မကောင်းစွာ ပြောနေပုံလေးကည
သခင့် ရင်တစ်ခုလုံးနာကျင်ရပါသည်။ ဒီကလေးလေး ဘာဖြစ်နေမှန်း သေချာမသိပေမယ့် သူမလေးမပြောချင်တဲ့ အရာတွေကိုတော့ ဇွတ်မမေးလိုပါ။

*ဟုတ်ပါပြီ ကွာ နားနားနေနေ နေနော် ကလေး
ကိုယ်တော် လုပ်စရာတွေရှိသေးတယ် *

*အရှင် ဆုကို ဘာလို့ ဒီမာ နေခိုင်း‌တာလည်းဟင်
အစေခံအစောင်ကို ပြန်လို့ရမလား *

*အစေခံတွေ ကို တစ်နေရာပို့ထားတယ်
ကလေးက‌ကျ‌ တော့ ကိုယ့်တော့် ရဲ့ မိဖုရား လေး ဖစ်လာမှာမို့ ကိုယ်တော့်အနား ခေါ်ထားတာပေါ့ ကွာ *

*ရှင် *

အရှင့်ကို မခံစားစေချင်ဘူး ......အရှင် သိပ်ချစ်မိသွားတဲ့ခါမှ ဆုပျောက်ကွယ်သွားရင် အရှင် ရင်ကွဲရလိမ့်မယ် ....တောင်းပန်ပါတယ် အရှင် .....
အရှင့်ကို ဆုသိပ်ချစ်တယ် ဒါပေမယ့် မချစ်ရဲဘူး ။

*အရှင် ဆုအိပ်တော့မယ်နော် *

*ဟုတ်ပြီ ကလေး အဲ့တာဆို ကိုယ်သွားပြီနော် *

ဆု ဘေးစောင်းလေးပြန်လှဲ ကာ အိပ်ပျော်အောင်အိပ်လိုက်လေသည်။
အရှင့်ကို ချစ်တယ်ဆိုတာ သိပ်ပြောချင်ပေမယ့် ဆု ပြောမထွက်ပါ။
ဆု ဒီကနေ ထွက်သွားဖို့လည်း ဆုံးဖြတ်ထားပြီး ဖြစ်သည်။
အရှင့် ဘေးမှာနေလျှင် အရှင့်အတွက် ခက်ခဲစေမည့်မဟုတ်လား။

ဆု ဆက်ပြီး မအိပ်တော့ဘဲ ထွက်သွားရန်အတွက် အရှင် ရှိမရှိ ချောင်းနေရသည်။
အရှင်မရဏ္ဍိတာသေချာမှ ကုတ်ချောင်းကုတ်ချောင်းဖြင့် အစေခံတန်းလျားကို အရင်သွားလိုက်သည်။ နန်းတော်ထဲ အစောင့်တွေကလည်း အတော်ပင်များသည်ဖြစ်သည်။
သူတို့မတွေ့အောင်ပင် မနည်းရှောင်နေရသည်မှာ မလွယ်ပေ။
ဆုထွက်သွားမယ်သူပြောရတာ ဒီကမ္ဘာမှာ သိတဲ့သူဆိုတာ အရှင်တစ်ယောက်သာရှိသည်။
ဘာမျှ မစဉ်းစားတော့ဘဲ ခြေဦးတည့်ရာသာ ထွက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။