.....မင်းသည်သာ... 🍁🍁🍁...
....အပိုင်း (၂၈)...."ဆရာ..ဒီမှာ.အလောင်းတစ်လောင်းတွေ့တယ်..ဆရာလာကြည့်ပါဦး..."
ထိုပေါက်ကွဲမှုမကြာခင် တာဝန်ရှိသူများ..အရာရှိများ.ထိုနေရာကိုရောက်လာခဲ့သည်..ရှာဖွေစရာတွေ..သူတို့ဘာသာ..ကြိုးတားပြီးရှာဖွေကျတာကြောင့်..ဂျောင်ဂု..စောင့်ကြည့်ရုံမှတစ်ပါးဘာမှမတက်နိုင်..သူ့မျက်ဝန်းမှာ မျှော်လင့်ချက်နဲ့မျက်ရည်တွေကပြည့်သိပ်နေသည်...ယွန်းဂီ huyngက. သူ့ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ကာ..စိတ်လျော့ခိုင်းနေသည်....သူဘယ်လိုမှစိတ်ကိုမလျော့ထားနိုင်ပေ..သူ့ဘဝအတွက်အရေးအပါဆုံးလူမိုလို့..သူအဆုံးရှုံးမခံနိုင်....သူ့မျှော်လင့်ချက်က တာဝန်ရှိသူတစ်ဦးတဲ့စကားသံအောက်မှာ..အရည်ပျော်ကျသွားရသည်..။
"မဟုတ်ဘူး..မဟုတ်ရဘူး..မင်. မဟုတ်ဘူး မောင့်ကို ထားခဲ့လို့မရဘူး မင်!!!!..."
သူအရူးတစ်ယောက်လို..အော်ကာ...တားဆီးထားတဲ့ကြိုးတန်းများကိုကျော်ကာ..ထို့အလောင်းဆီကိုသွားသည်....ထိုနားရောက်တော့..မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်း.ကြောင့်.သူ့အောက်ကိုထိုင်လျက်သားကျသွားလေသည်....လူရုပ်ကိုပင်မမြင်ရ..အကုန်လောင်ကျွမ်းထားလို့..မဲနေသည်..ဂျောင်ဂု..သူ့စိတ်ကိုဘယ်လိုမှမထိန်းချုပ်နိုင်သလို..သူ့ဘဝကြီးကအမှောင်ကျသွားရသည်....။
"မဟုတ်ဘူး လုံးဝမဟုတ်ဘူး..မင်..မင်းဘယ်မှာလဲ.. မင်..မောင်ခေါ်နေတယ်လေ မင်..အား....မင်...မောင့်ကိုပြန်ထူးလေ မောင်ခေါ်နေတယ် မင် အားးးးးးးး."
ဂျောင်ဂု...ထိုင်နေရာမှထကာ...ဂျီမင်းနာမည်ကိုခေါ်ကာ..ဟိုပြေးဒီပြေးရှာဖွေနေမိသည်..ထိုစဥ်...။
"ဒီမှာ. ဆွဲကြိုးလေးတစ်ကုံး.."
ထိုအသံကြောင့်...ထိုနေရာကိုအလျင်မြန်သွားယူကြည့်လိုက်တော့...သူ..သူ့အပိုင်လေးကိုသူပေးထားတဲ့..ဆွဲကြိုးလေး..သွားပြီ..သူ့မျှော်လင့်ချက်က လုံးဝမဲ့သွားရသည်...ဆွဲကြိုးလေးကို..ကိုင်လျက်သား.သူဒူးထောက်ကျသွားရသည်..ခေါင်းကိုငိုက်စိုက်ကျကာ..သူငိုကြွေးနေမိသည်...။
"ဒါအိမ်မက်မဟုတ်လား..မင်..
မောင်အိမ်မက်မက်နေတာမလား...
ဟုတ်တယ် မောင်အိမ်မက်မက်နေတာ...
မောင့်အပိုင်လေးက..မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာ အမြဲရှိနေတာလေနော်...နော်.အား........မင်...မောင်ရင်တွေကွဲရပါပြီကွာ....မောင့်ဆီကိုပြန်လာခဲ့ပါ...မင်......"

YOU ARE READING
မင်းသည်သာ.🍁🍁🍁
Fanfiction"မင်းသည်သာ" ပထမဆုနဲ့... ဒုတိယလူပါ... ပထမလူနဲ့ ပေါင်းဖက်ခွင့်မရပေမဲ့.. မင်းနဲ့တော့ ပေါင်းဖက်ခွင့်ရချင်တယ်... . . jeon jung kook... မောင်ပေးတဲ့.... ဒဏ်ရာတွေကို ကိုယ်ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့... လက်ခံပါ့မယ် မောင်ရယ်... တစ်ခုပဲ ကိုယ့်ကိုတော့... သူ့နေရာမှာ အစားမထိ...