YOURS AND MINE||✔️

Chapter 26

HINDI KO ALAM NGUNIT nasa harapan na ako ng bahay ni Zace. I'm thinking that I could talk to him and I also want to thank him for what he did.

Halos kinse Minutos na akong narito sa tapat ng pinto niya. I was being nervous pressing the door bell.

Huminga ako ng malalim bago pindutin ang door bell It created s loud sound within the area.

Maya maya pa ay bumukas ang pinto . I've felt my heart break in to half when I saw Danica while she was wearing a robe.Ngumiti siya sa akin bago nagsalita.

"Oh hi Charriza! Pasok ka, Si Zace ba? He is on the bathroom naliligo pa, Just wait for him malapit na rin yung matapos" wika niya , I Cleared my throat as I smile at her.

"Ah, hindi si Dace narito ba?" Pagsisinungaling Ko.

"Ahh wala eh , he was busy on his jobs"wika ni Danica. Hindi ako makahinga ng maayos dahil sa mga bagay na pumapasok sa isip ko.

"Ganon ba? Sige alis na ako a I thought he was here" sagot ko at nagpaalam na rin sakanya. Bago pa ako tuluyang makaalis ay narinig ko pa ang boses ni Zace.

It was soft and sweet , when it comes to me it always Cold. Until now I'm still jealous of her. I'm jealous that he always treat her nice and special.

Ramdam ko ang pagtarak ng kutsilyo sa akin puso ng marinig ko pa ang tawa niya.

Akala ko ba ay wala silang relasyon? Did he slept with her? Ang daming katanungan saakin utak na lalong ikinapunit ng puso ko.

Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko. I made a step forward at handa na sanang buksan ang pinto ng sasakyan ko ng marinig ko ang boses na na nagpadagdag ng punit sa puso ko.

"What do you need?" Malamig na tanong niya. Ramdam ko ang titig niya sa aking likuran. Hindi ako humarap sakanya.

"Ah I just want to say thank you, Thank you for asking your parents to be my engineer.Thank you so much Zace" wika ko wala akong natanggap na salita mula sakanya. Isang minuto na ang nakalipas at nanatili pa rin siyang tahimik.

"Sige alis na ako " paalam ko at binuksan na ang pinto at sumukay na.

Isasara ko na ang pinto ng marinig ko siyang magsalita.

"I'm happy, masaya na ako Charriza please be happy too" May bahid ng sakit niyang wika bago tumalikod.

Ang kaninang napupunit na puso ay nawasak ng marinig ko ang sinabi niya. T*ngina hobby ba niya ang saktan ako? Alam kong masaya siya! Alam ko! Bakit kailangan pang ipamukha?! I  can't even try to forget him I  can't f*cking forget him.

Halos hindi na ako makahinga dahil sa pag iyak. Akala ko May pag asa pa. Inaamin ko akala ko pagbalik ko ay May pag asa pa ako.

Mas binigyan niya pa ako ng pag asa dahil sa mga kilos niya.

Hindi ko na kinaya at tuluyan na akong bumigay. I cried hard, hindi ako makaalis I can't drive. I can't start the car! Ang tanging bagay na nagawa ko lang ay ang umiyak.

Minutes passed and I'm still crying like a crazy woman. My breathing became deep and hard has I continue crying. Nakakahiya dahil narito pa rin ako sa tapat ng bahay ni Zace.

I heard numerous knock on my window. Napaangat ako ng tingin at nakita si Zace. He was knocking on my window without any emotions in his Face.

Hindi ko siya binabaan ng bintana. Kahit nanginginig ang aking kamay, I started the engine and immediately drive away from him.

I saw how shock he was from my side mirror mukhang hindi niya inaasahan na patatakbuhin ko ang aking sasakyan.

Habang nagmamaneho ay hindi ko maiwasang hindi maisip kong paano ako naging tanga.