Bir gün hersey biterdi
Günler,saatler,ayrılıklar,acılar ve daha fazlası elbet biterdi
Fakat sadece orda biterdi
Peki ya içimizde bi acı içimizdeki bitermiydi yoksa bizimle beraber kalırmıydı sonsuza kadar?
Bana göre kalirdi hemde sonsuza kadar
Ne olup bittiği önemli degildi canımı acıtan şeyi ben unutmazdım
En son hatırladığım şey arabanın içinde olmamdı daha sonrası koyu karanlık
Acılarım artık son bulmuştu o karanlıkta
Bitmişti hersey
Çok kötüydü gerçekten hergun bi ton acı ve sonrasında o acıların getirdiği ağrı bana gün boyu işkence çekmeme yetecek kadar kuvvetliydi
Gözlerimin içine giren ve hiç hoş olmayan beyaz ışıkla gozlerimi zorda olsa aralamaya çalıştım göz kapaklarım yavaş yavaş açılırken etraftaki seslerde netlesmeye başladı
"Uyanıyor"dedi sesini tam secemediğim biri
"Doktoru çağırın"dedi asel nerde olduğumu nasıl olduğumu bilmeden gözlerimi araladım ilk gördüğüm kişi aseldi ardından savaşın annesi melike teyzeyi gördüm daha sonra aselin annesini fakat savaşın göremedim görmeye fırsat olmadan görüş açıma doktor girdi daha sonra yatağı yükselterek biraz dogrulmamı sağladı daha sonra elindeki dosyayı yan tarafıma bırakarak karşıma geçti
Bense elimi yatağa dayayarak az bisi doğrulmayı basardım
Sonra etrafima baktım ama gene savaşı göremedim daha sonra bakış Acımı doktora çevirerek bana bakan gözlerden biraz olsun kurtuldum
"Günaydın asil hanım kendinizi nasıl hissediyorsunuz? Bir ağrı veya sancı varmı? Yada az önce doğrulurken zorlandinizmi?" Doktorun ardı ardına gelen sorularına cevap vermek için hazırlandım fakat buna halim yoktu sadece kafamı sallamakla yetindim o sırada en köşede duran Kollarını baglaç yapmış savaşı gördüm pür dikkat bana bakıyordu yutkunarak ona bakarken doktorun sorusu beni kendime getirdi
"Peki ya başınızdaki ağrı?"derken hissetmeye calıştım fakat hayır başımda herhangi bir ağrı yoktu
Tekrar kafamı olumsuz şekilde sallarken doktor ise diğer deftere bir kaç not alıyordu
Daha sonra benim yanındaki defteride alarak
"Tekrar kontrol etmeye gelicem bu akşam burda misafirimsin yarın ise taburcu olabilirsin Tekrar geçmiş olsun"diyerek çıktı suan ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilmiyordum günlerden neydi mesela veya hangi aydaydik hepsini unutmuştuk ben yokken ne yapmışlardı onlarda benim kadar acı cekmismiydi
Veya savas o nasıldı ne yapmıştı ben yokken Peki ya asel kız kardeşim olarak gördüğüm kişi yokluğumu nasıl geçirmişti şahsen ben o süre aralığını hiç iyi geçirmemistim
Gözlerimi savaşa çevirdim hala pür dikkat bana bakıyordu ne yapmam gerekiyordu
Özür dilemek?
Tam o sırada sırada bunları düşünürken melike teyze gil dışarı çıktı ardından onların arkasından kapıya bakarken bi anda asel boynuma sarıldı ve ağlamaya başladı
Bütün bunların tek suçlusu bendim bu kadar acı çekmelerinin bana olan ozlemlerinin benim çektiğim acıların
Hepsinin
Tek suçlusu bendim kabul ediyordum
Onları dinlemem gerekti fakat ben duygularımla hareket ettim onları dinlemeyi bırak sözlerini sözlerini hiçe saydım belki o gün onları dinlesem böyle bişey hiç olmayacakti
Kendimi hiç olmadığım kadar suçlu hissediyordum çok bencil bi insandım ben ne sevgilerini neden benim için endiselenmelerini hakediyordum
Ben hiç bisey haketmiyordum
Belki kurtarılmayı bile..
Kendim yapmıştım çünkü kimse degil
Aselin omzuna bile elimi kosamıyordum hem halim yoktu hemde bana böyle sarılmasını haketmiyordum sadece öylece savaşa bakıyordum fakat hiç beklemediğim bişey yaptı gözlerini benden çekerek kapıyı açarak dısarı çıktı kapıyı ise yavasca cekerek burdan gitti
Haketmistim bunu biliyordum Peki ya neden canım acıyordu?
Gözlerim kapıya bakarken ordan çektim ve asele sarıldım buna ihtiyacım vardı o ise bana daha sıkı sarılarak beni iyice sardı
"Asel"dedim zar zor çıkan sesimle
"Sus"dedi sadece bende sustum daha sonra geriye çekildi
Gozleri Kızarmış ve yaşlı bir sekilde
"Hepimizi çok korkuttun haberin varmı?" diye sordu sitemli bir şekilde başımı başka yere çevirdim
"Boyle olsun istememistim ben sadece-"derken susturdu Tekrar
"Bi önemi yok sadece burdasin hala hayattasın o yeter takma kafaya başka hicbirseyi"dedi fakat aklıma savaş geldi
"Ama savaş?"dedim
"O bizden bin kat daha beterdi asil yaşayan ölüydü tek amacı sen sağ salim bulmaktı şu geçen 49 gunde yaşamadığı şey kalmadı"dedi nasıl yani
"Nası yani?"diye sordum fakat sorumu görmezden gelerek geri çekildi ve konustu
"Neyse dinlenmen gerek ben dışarı çıkıyorum akşam için birkaç şey alıcam sende uyu dediğim gibi kafana takma hadi sana iyi uykular"dedi ve vereceğim cevabı bile beklemeden dışarı çıktı odada benden başka kimse yoktu
Kendimi yorganin icine soktum savaşı bile aklımdan silerek yatmak istedim sadece çok uykum vardı hala yorgundum beynimi boşalttıktan sonra kendimi uykuya bıraktım
...
"Ne yaptığını sanıyorsun sen?!"dedi asel savaşı göğsünden geriye doğru yiterek
"Kızın zaten halini gormuyormusun suan trip değil destek zamanı aklını başına al savaş yaptığın şey hiç hoş değildi"
Savaş ise sadece dinledi
"Dayanamadım"dedi
"O halde onu görünce dayanamadım fakat yansitmakta istemedim tek çıkış yolu gitmekti"dedi gercektende dayanamamıstı hali çok kötüydü oda ne yapacağını bilmez bi haldeydi
Asel durdu gozleri doldu
"Türlü türlü işkencelere maruz kalmış olmalı ki pars bunu hiç yumuşak bi sekilde yapacaga benzemiyor"dedi ic cekerek
"Napıcaz?"diye sordu asel
"Bilmiyorum"diye yanıtladı savaş
