~Psikolog~

1.bölüm: Bunu da yaz hakim bey: Umutsuz olan bedendir hayaller değil

Olaydan saatler sonra...

Odamdan saatlerdir çıkmıyordum. Ailemin zaten beni merak etme zahmetinde bulunmayacaklarını bildiğim için o konuda rahattım ama anlamsızca korkuyordum. Ya 12. sınıfın ilk günü ne olabilirki diyorsun öyle deme çünkü sene boyunca yaşayacaklarını okulun ilk günü belirliyor. Kimle düşman olduğuna dikkatlice bak çünkü yeri gelince o kişi senin başını yakacak. Tamda öyle ve bende bugün bi kavgaya karıştım okul hayatım boyunca yapmadığım şey değildi ama bu sefer içim daha bi huzursuzdu. Müdür aileme gidebilirdi ve zatende gidecekti . Annem ve babam artık psikolojimden şüphelenmeye başlamışlardi. Ve bu durum hiç iyi değildi sürekli psikoloğa gönderme lafı ediyorlardı. Gitmek istemediğimi, ihtiyacım olmadığını her dile getirdiğimde bi ton laf duyuyordum. Eğer bu kavga konusunu öğrenirlerse hiç tereddüt etmeden anlık bir şekilde psikoloğa gidecekleri kesindi.

Gergin bir şekilde yatağımdan kalktığımda gardrobumun yaninda bulunan çalışma masama ilerleyip koltuğumu geri doğru çekip ,kendimi rahat bir şekilde koltuğa bıraktım artık düşünemiyordum çok düşünmüştüm salak bir kız yüzünden geldiğim şu hale bak ya çok gergin ve sinirliydim kafamı rahatlatmak için kulaklığımı takıp kısık sesli yavaş bir melodi açtım gözlerimi kapattım ve kafamı geriye yasladım kafamın içi boşalmış bir kazan gibiydi.

Bir süre sonra gözlerimi açtığımda okuldaydım. Tahminimce kavga anı gözlerimin önüne gelmişti. Sakince olduğum yerde film gibi izliyordum yaşananları. Koridorda elimde 2 defter ve 4 kitapla kendi dolabıma doğru ilerliyordum. O an farketmeyip şu an farkettiğim bir şey gördüm, ben dolabımın yanına geldiğimde arkamda rehberlik odasının önündeki iki kız bana gülüyorlardı bunlar gıcık Yeşimin kuyruğuna taktığı Gizem ve Cansuydu neden gülüyordu bu salaklar. Sanki olaydan haberleri vardı. Bir dakika olabilirdi ne yani bilerekmi yapmışlardı. Bunlardan her türlü şey beklenirdi. Geçen seneki gibi yine beni okuldan attırmak için ellerinden geleni yapacaklardı. İşleri güçleri yokmu bunların senden başka.
Ve evet işte geliyordu. GICIK YEŞİM!
Elinde duran bi kaç parça kağıtla benim geldiğim yönün tam tersine doğru ilerliyordu. Dolabımın yanına gelip kapağını açacağım sırada arkamdan sert bir şekilde omuz attı. Bunu bilerek yapmıştı. Napıyordu bu sabrımımi sınıyordu bu , kitapları dolabıma koyup arkama döndüğümde bana bakıyordu bide yüzsüz bir şekilde

"Ayy pardon kusura bakma görmemişim." Deyince ben iyice delilendim tabi dişlerimin arasından büyük bi nefretle konuştum
"Ne diyosun kızım sen" deyince tabi planının yolunda gittiğini anlayıp yapmacık bir şekilde sırıttı. Bide şu hiçbirşey yapmamış gibi konuşması yokmu.

"Sakin ol istersen okulun ilk günü sorun çıkartmak istemezsin değilmi?"
Hala sırıtıyordu. Çakacaksın suratına bir tane sonra bak bakim gülebiliyormu. Suratıma boş boş bakıyordu. Daha fazla dayanamadan sinirimi suratına kustum.

"Kızım bak git işine sinirlendirme beni ilk gün başımızı belaya sokma"
'Hadi bi sinirlensene' der gibi bakıyordu. Uzaktan gelen arkadaşlarına gözüm kaydığında bütün koridorun başımıza toplanıp kavgayı izlemek için birbirlerini ittirdiklerini gördüm. Normaldi 10.sınıftan beri bu hep böyleydi ikimizin normal bir sekilde konuştuğunu dahi görseler başımıza toplanıyorlardı. Etrafımızda dört dönüyorlardı o an başlıyorlardi zaten dedikoduya.

O da gelen arkadaşlarını görmüş olmalıki bana dönüp sağ kaşını havaya kaldırdı ve hafifçe sırıttı. Yanında İki gerizekalıyla dolanıp kendini birşey zannedenlerdendi. ve bu çook sıkıcıydı.

"Kızım derdin ne senin? Geçen sene yediğin dayaklar pek yetmemiş galiba hala burada olduğuna göre." Dedim.
Bende hafif bir şekilde sırıttığımda yüzündeki gülümseme sona ermişti. Bir adım ilerime gelerek konuştu