'Cause that's who I am|Taekook

0.0

 Gözlerimi araladım. Gün ışığı gözümü rahatsız etmişti. Burnumu çektim. Yine hasta olmuştum. Gözlerimi ovarak doğruldum. Yatakda kalkıp banyoya girdim. İşlerimi halledip dişlerimi fırçaladım ve banyodan çıkıp üstümü giyinip eşyalarımı alıp evden çıktım. Kapıyı kilitleyip yürümeye başladım. 

Okula girdim. Üniversitede okuyordum. Fransızca öğretmeni olmak istiyordum. Dersliğime girecekken kendimi bir anda yerde bulmuştum. Sırtımdan itmişlerdi. Gözlerim dolmuştu. Ayağa kalkıp gözlerimi silip dersliğe girdim. Derslik bomboştu. Daha önce görmediğim birileri vardı. Sanırım toplantı yapıyorlardı?

"Burada mı dersin var?" Demesiyle ona baktım. Sesi oldukça derindi. Başımı salladım. "Burası dolu. Çık şimdi burdan!" Aniden sonda yükselmesi ile irkildim ve kulağımı kapatıp başımı salladım. Hızlıca derslikden çıktım. Derin derin nefes aldım. 

Fakülteden çıkıp arka bahçeye girdim ve kulaklığımı taktım. Şarkı açıp dinlemeye başladım lakin o sırada duyduğum silah sesiyle kulaklığımı çıkardım. Çığlıklar geliyordu. Kaşlarımı çattım. Oraya gitmeyecektim. Kulaklığımı takıp sesi fulledim. Lakin hala o kaosun sesi geliyordu. Aklıma annem ve babamın o kavgaları geldi. Ve o silah sesleriyle son kavgalarını anımsadım. Babam annemi gözümün önünde öldürmüştü. İç çektim. Silah seslerinin dinmesiyle ayağa kalkıp kulaklığımı çıkartıp fakülteye girdim. Her yerde kurşunlar kanlar ve cesetler vardı. Gözlerim doldu. Korkunç bir vahşet vardı burada. Sanki ölümün soğuk nefesi ensemdeydi. O kaosun havası hala hissediliyordu. İlerledim. Etrafa bakındım ve cılız sesimle konuştum.

"K-kimse var mı? B-biri yaşıyor mu?" 

Sorum cevapsızdı. Her adımım başında ceset vardı. Artık cesetlerin üstünden atlıyordum. Gözyaşlarım akmaya başlamıştı. Toplu katliam olmuştu burada. Etrafa bakındım. Dersliğin oradan sesler geliyordu hızla içeri girdim belki biri sağ kalmıştır diye.

"Y-yaşayan biri var mı?" 

O an orada ilk başta girdiğim grubu gördüm. Hepsi bana şok içinde bakıyordu. Üstlerinde kan vardı ve silahları vardı. Siktir onlar öldürmüştü. Katil onlardı. Bu katliamı onlar yapmıştı. Kafamda tehlike çanları çalıyordu. Hızla çıkıp fakülte kapısına koştum. Peşimden koşuyorlardı. Ayağımın bir cesede takılmasıyla gözleri açık bir cesetle burun buruna gelmem bir oldu. Çığlık atıp hızla kalktım. Onlarda yaklaşmışlardı eğer biraz daha durursam yakalanacaktım. Koşarak erkekler tuvaletine girdim. Sikeyim ki burada da cesetler vardı. 

"Saklanamazsın." Sesi derin olanın sesiydi. Ona döndüğümde yüzümde dehşet ifadesi olduğuna emindim.

"N-nolur yalvarırım.. Öldürme beni.. Merhamet et..." Cılız sesimle merhamet dileniyordum. Esmerdi teni. İncelemeye başlamıştım katilimi. Kolumdan tuttu ve çekiştirerek götürdü. Koridorda duruyorduk yedi kişi.

"V napacağız?" Diye sordu kedi gibi olan.

"Suga belli değil mi zaten napacağımız?" Diye sordu civciv olan.

"Onu öldürmeyeceğiz Chimmy." Dedi V olan yani esmer. Beni öldürmeyeceğini duyduğum gibi gözlerim kocaman aralandı. Ne demek beni öldürmeyecekti?

"Ne diyorsun sen V?"

"Rm haklı ne diyosun sen?!"

"Ne zamandan beri kararlarım sorgulanır oldu Rm ve Sj?" 

"Neysee! Gel buraya tavşan surat." Diyerek enerjisi yüksek olan kendine çekti lakin V hemen beni kendine çekti. Kokusu burnumu doldurdu.

"Uzak dur J-Hope!" Dedi sesini yükselterek. Diğerleri ve ben ona şok içinde bakıyorduk. Bize baktı ve beni kolumdan tutarak ilerledi. "Kaçırıyoruz." Dedi V. Şanslıydım ölmeyecektim. Şansızdım kaçırılıyordum. 

Ben Jeon Jungkook gençliğimin baharında bir katliama şahit olmuş ve kaçırılıyordum. Ben Jeon Jungkook 14 Mayıs 2023 benim hayatımın kökten değiştiği gündü.

----------

Ben Kemal geli- pardon pardon.. Eheheh silivriye gitmeyek şimdide (Daha seçim olmadı ve bölümü şimdi yayımlamicam ama bilmiyorum kestiremiyorum)

Bu bölüm 14 Mayıs 2023 00:55 de yazılmıştır. Ve bitmiştir.

OY VE YORUM EKSİK ETMEYİN A DOSTLAR!