Chasing That Gay. [Revenge]

CHAPTER 6.

RAXEL/BENCH'S P.O.V.

DAHIL sa pagkabigla ay naitulak ko siya ng malakas dahilan para makalas ang pagyakap niya saakin.

I force a smile nang makalas na ang yakap niya saakin. Doon ko nakita na umiiyak nga siya. But I don't care about it anymore.

"Sorry, but I think you've just mistaken?" patanong kong saad.

"Raxel... H'wag ka na magkunwari please? I regretted everything." His eyes were pleading, I scoffed at him and talked.

"If you have a problem with what you called Raxel, don't include me there. I'm not Raxel! You probably heard earlier when the emcee introduced me, right?" I sarcastically said. Napabuntong hininga ako.

"I-I'm s-sorry... I-I... I j-just thought you--- Never mind. Don't mind it." mula sa malamlam na mata ay lumamig ito lumamig din ang tono ng pananalita niya sa huli.

'That's the Kyle that I know . Cold. Tss...'

Umalis ito ng walang paalam.

Well, hindi ko naman hinihiling na magpaalam pa siya.

Biglang nag vibrate ang Phone ko. Pagka tingin ko, may natawag.

"Hello?" I said coldly.

[The car is ready, Madam.] -saad sa kabilang linya.

"Okay... I'm on my way now." binaba ko na ang tawag at nag simula nang maglakad papunta sa elevator.

'I was going to go to the important person that I had lost, cause my anger at Kyle grew even more. That B*stard will pay...' I said in my mind and get inside the elevator.

*

Axel Zrenia

That's the name of my child...
Yung anak ko, yung anak ko...
Wala na yung anak ko...

"I love you, baby... Love na love ka ni mama." I felt the tears streaming down on my face. I quickly brush it off. 

'Yung anak ko... Kawawa naman. Hindi niya man lang nasilayan ang mundo, ako, o kahit ang lintek niyang ama.' isip ko habang humahagulgol.

"Pero  hindi rin naman kita ipapakilala sa lalaking yun kung sakaling nandito ka man anak, kasi hindi mababago nu'n na inabandona nya ako, tayo! Wala siyang kwenta! salot sa lipunan ang mga katulad niya! You don't deserve him, we don't deserve him anak! Magbabayad siya! Magbabayad ang dapat mag bayad!" gigil kong sigaw habang hinahaplos ang puntod nito. Wala akong kasama kahit sino kahit pa bodyguard o yung driver dahil pinapaalis ko sila kapag nagluluksa ako.

'It's been long years but still, I'm mourning for you my baby Axel...' isip ko.