8

1.1K 108 10
                                    

Unicode

ဂျောင်ဂု စာရွက်စာတမ်းတချို့ကို ကိုင်ရင်း
သူ့အဖေ စာကြည့်ခန်းထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်သည် ။
ရေနံမြေကိစ္စ အဆင်ပြေသည့်အကြောင်း
ပြောပြဖို့ဝင်ခဲ့သော်လည်း စာကြည့်ခန်း၌
ဂျောင်ဂုအဖေသည် ရှိမနေခဲ့ ။

" ဟင်? ဘယ်သွားတာပါလိမ့်..."

" မဟုတ်မှလွဲရော...ညကတည်းက ပြန်မလာတာလား..."

ထူးဆန်းသည် ။ သူ့အဖေသည် တစ်ခါမှ
အပြင်မှာ မအိပ်ဖူးဘူး ။ ဘယ်လိုအခြေအနေ
ဖြစ်ဖြစ် အိမ်တော်ကို ရောက်အောင်ပြန်လာတတ်တဲ့သူ ။

" တကယ် ထူးဆန်းတယ်- Ah ! "

အဖေလည်းမရှိတာမို့ ကိုယ့်အခန်းသာ
ကိုယ်ပြန်ရန် လှည့်အထွက် အမွှေးပွ
ကော်ဇော်ပေါ်မှ မာတောင့်တောင့်အရာတစ်ခုကို နင်းမိလိုက်သည် ။

"ဘာပါလိမ့်.."
ဂျောင်ဂု ကောက်ယူကြည့်လိုက်တော့
သူနင်းလိုက်မိတဲ့အရာက အနက်ရောင်
နားကပ်တစ်ဖက် ဖြစ်သည် ။

" နားကပ်လား...နားကပ်က ဘာလို့ အဖေ့
စာကြည့်ခန်းထဲ ရောက်နေတာလဲ..."

အဖေ တစ်စုံတစ်ယောက်နဲ့များ ဒိတ်နေတာလား ။ ဂျောင်ဂုသည် အပြုံးသေးသေးလေး
တစ်ခု ချိတ်ဆွဲလိုက်သည် ။ သူ့အဖေက
အမှန်တော့ လူပျိုကြီးမလား ။ သဘောကျတဲ့
အမျိုးသမီးလည်း ရှိချင်ရှိနေမှာပေါ့ ။ ဒါနဲ့
ပတ်သက်ပြီး သူ့မှာ ပြောစရာ ဘာမှမရှိ ။

" ဒိတ်နေရင်လည်း ပြောတာမဟုတ်ဘူး...
ဂုဏ်ပြုပေးရမှာကို..."
ဂျောင်ဂုသည် ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်ရင်း
ထိုနားကပ်တစ်ဖက်ကို စာကြည့်ခုံပေါ်
တင်ပေးခဲ့ပြီး အခန်းပြန်သွားခဲ့သည် ။

" ညောင်းလိုက်တာ..."

အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ ဂျောင်ဂုသည်
အိမ်တော်တွင် သောင်တင်ကာ စာရင်းများ
ဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်မှာ မနက်ကနေ
နေ့လည်အထိပင် ။ နားလို့ရရဲ့သားနဲ့ မနား ၊
ဂျောင်ဂုကိုက အလုပ်သရဲ ဖြစ်နေတာ ။

ကုတင်ပေါ်မှာ ပုံစံမကျထိုင်ပြီး စာရင်းတွေ
လုပ်ခဲ့တာမို့ အကြောအခြင်တို့ အလွန်အမင်း
တောင့်တင်းလျက်ရှိနေသည် ။ ထို့ကြောင့်
အညောင်းပြေအညာပြေ လမ်းလျှောက်ရန်
ခြံဝင်းထဲ ဆင်းခဲ့မိသည် ။

Escape From The OblivionWhere stories live. Discover now