{Unicode}
... ဟုတ်တယ်...
အသက်မပြည့်သေးတဲ့ ...
ငါ့မိန်းမ ငယ်ငယ်လေး။
***
"ငါနဲ့ တစ်ခါတည်း လိုက်ခဲ့တော့..."
ထိုစကားနောက်မှာတော့ လိုက်မပြည့်မချင်း ငိုနေသည့် ထိုကလေးဆီကို အငိုတိတ်အောင် ဇွတ်အတင်း ခြိမ်းခြောက်ပြီး နမ်းခဲ့ရသေးတာပင်...။
(အပိုင်း၆မှ မုဒယအတွေးနဲ့ အပိုင်း၅မှ အဆက်ကို ရေးပေးပါမည်။)
ချင်းပြည်နယ်...
နံနက် ၇နာရီ...
~ တောင်ပေါ် ခေါင်ရည်ချိုမြမြ...
တစ်ကျိုက်လောက် သောက်ရင် အမောပြေ...
ဒါဟာလေ... ချင်းပြည်ရဲ့ ဓလေ့တစ်ခုပါ။
တစ်ပတ် လွန်မြောက်လေသော်...
"ဖိုးစောမြတ်..."
"ဟုတ်ကဲ့ ခေါင်းဆောင်..."
"ဒီနေ့ သောကြာနေ့ မလား?"
"ဟုတ်ကဲ့ ခေါင်းဆောင်... ကျုပ်တို့ Hokkaidoက ခေါင်းဆောင် လူတွေ ကလေးကို ခဏ လာခဲ့မယ်တဲ့...။"
"အင်း... ဒါနဲ့ ရွာက အခြေအနေ ဘာမှတော့ မထူးဘူးမလား?"
"ဟုတ်ကဲ့ ခေါင်းဆောင်...။ ဒါနဲ့ ခေါင်းဆောင် ဒီရက်ပိုင်း ကလေးကို အသွားစိပ်နေတာကို တစ်ချို့သူတွေ သိတယ် ခေါင်းဆောင်... နည်းနည်းတော့ သတိထားရမယ်..."
"အင်း..."
ခေါင်းဆောင်ကတော့ ဒီနေ့မှာလည်း အောက်ဘက်မှ ရှပ်အနက် ၊ အပေါ်မှ အပြာဘက်သန်းသည့် suitနဲ့ အတော်လေးကို မိုက်နေသည်။ ခေါင်းဆောင် အရင်တုန်းက ဒီလောက် ကြည့်ကောင်းတယ်လို့ မထင်မိခဲ့။ တစ်ခါတစ်လေ suitနဲ့ တွေ့ရပေမယ့် ခေါင်းဆောင်က အခုမှ ပိုပြီး ဆွဲဆောင်မှု ရှိလာတာပင်။
ခေါင်းဆောင်က ... အရမ်းကို ကြောက်စရာကောင်းပြီး ရက်စက်သည့် သူပင်....။ သူ ခေါင်းဆောင်မဖြစ်ခင် ဒီနယ်ကို ပြန်လာတုန်းက အချိန်တစ်ခုကို အချိန်တစ်ခုကို သတိရမိသေးသည်။
ခေါင်းဆောင် ဒီနယ်ကို ပြန်လာတုန်းက ဟိုမှာ မိဘတွေ ဆုံးပါးပြီး အထက်တန်း ပြီးကာစပဲ ရှိသေးသည်။ နယ်၏ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဖို့က အမဲလိုက်တာမျိုးနှင့် ဒီနယ်မှာ ဆုံးဖြတ်တာမျိုး ရှိသည်။ အဲ့ဒီနေ့က အမဲလိုက်ပွဲကို ကျုပ် တစ်သက်လုံး မေ့မရတော့။
