Het leven van een echte soul rider

Hoofdstuk 12

Noëlle~

"Dus Ava?" Begin ik. "Is dood" onderbreekt Nova me. De sfeer is kil en ongemakkelijk stil. Floor komt binnen lopen. "Wat is er? De sfeer is zo.." zegt Floor. "Kil" maakt Jace haar zin af. "Waarom?" Vraagt Floor. "Omdat Ava dood is!" Roept Lenthe gefrustreerd. "Ava is niet dood hoe komen jullie daar nou weer bij" zegt Floor. "Delilah belde" zeg ik. "Dan heeft ze te snel geoordeeld" zegt Floor. "En hoe weet jij dat nou?" Vraagt Nova. "Gewoon" zegt Floor. "Ze krijgt hulp en leeft geloof me of maar"  vervolgt Floor. Ik knik langzaam. "Oke" zeg ik zacht. De rest knikt ook. "We geloven je" zeggen Jace en Lenthe tegelijk.
"Ik weet dat het moeilijk is drie leden kwijt te zijn, maar wees sterk want jullie doen dit voor ons eiland, Rajah" zegt Elizabeth. "Elizabeth heeft wel gelijk" zegt Jaylie voorzichtig. "Mhm" mompelt Lenthe. "Jaylie?" Vraagt Jace plots. Jaylie kijkt hem aan. "Delilahs zus heet toch Richelle?" Vraagt hij. "Dacht van wel ja" zegt Jaylie. "Dat weet ik haar zus heet Richelle, maar die heeft ze al een jaar niet gezien" zegt Nova. "Dat is niet waar" zegt Jace. "Huh" zeg ik. "Rianne Richelle lijkt dat niet verdacht veel op elkaar" zegt Jace. "Je punt is?" Dringt Lenthe aan. "Wat als Rianne en Richelle dezelfde persoon zijn wat als Rianne Delilah heeft verraden en eigenlijk Richelle is" zegt Jace. "Zoek het op" zeg ik. Lenthe pakt haar telefoon. "Hier, Richelle's tweede naam is Rianne dus de kans is wel groot" zeg ik. "Delilah haat hier echt kapot van zijn" zegt Jaylie. Ik knik instemmend.

Delilah~

Daar komen ze weer Gina, Marije, Senna en die andere meid. "Hallo daar Delilah en Lotte" zegt Marije. "Is Ava oke?" Vraagt Lotte meteen. Marije knikt langzaam. "Ze zal straks ook wel in een van deze kamers komen" zegt Marije. Gina knikt als teken dat het waar is. "Rianne, we nemen die Lotte mee" fluistert Senna in Rianne's oor. "Dat hoorde ik Rianne" roep ik. Ze schiet even in de lach en kijkt naar Gina die een kort knikje geeft. "Ik zie je later Didi" zegt Rianne en wil zich omdraaien. Dat zei mijn zus Richelle altijd als ze ergens heen moest, altijd noemde ze me Didi. "Richelle" zeg ik zacht. Rianne draait zich in een keer om en zegt "duurde even voordat je het doorhad". "Je je hebt me verraden" zeg ik. Ze lacht even. "Ik was kapot om jou verdwijning net als Faye en mama en papa" roep ik. "Die pijn en het verdriet dat je zag heerlijk" zegt ze. "Noem me nooit weer Didi" zeg ik. "Ja sure Didi" zegt ze lachend en loopt weg. Gina en Senna zijn verdwenen, net als Lotte. "Waar hebben ze Lotte heen gebracht?" Vraag ik. Marije haalt haar schouders op en loopt weg. En daar zit ik dan helemaal alleen, alweer. In de koude duisternis van mijn grootste nachtmerries die werkelijkheid zijn geworden voor mij. En zonder enig idee waar Lotte en Ava nu zijn. Marije komt weer met een glas water en een stuk brood en zet het neer. "Hier" zegt Marije. Ik eet het brood en drink het water. Marije neemt het bord en glas weer mee en vertrekt opnieuw. Daar komen Gina en Senna weer met Lotte. Lotte word haar kamer in begeleid en de meiden vertrekken nadat ze de deur op slot gedaan hebben. " wat hebben ze gedaan?" Vraag ik als ik de vele tranen over haar wangen zie stromen. Ze schud haar hoofd als teken dat ze het niet wil zeggen. "Lotte please ik wil weten wat ze met je gedaan hebben" smeek ik. Het valt me nu pas op dat ze helemaal trilt. "Hebben ze je krachten geblokkeerd?" Vraag ik. "Nee" zegt Lotte zacht. "Wat dan wel?" Vraag ik. Opnieuw schud ze haar hoofd hevig. "Lotte, ik wil weten waarom je zo aan het huilen en trillen bent, ik geef om je Lotte" zeg ik half zuchtend. "Ava" zegt Lotte. "Wat is er met Ava?" Vraag ik meteen. "Toen ze daar zo lag moest ik naar haar kijken en net moest ik beelden dat ze haar toen neerschoten een paar keer kijken en daarna foto's van vlak daarna naar haar bloederige schot wond duidelijk zichtbaar" vertelt Lotte die steeds harder snikt en trilt. Ik kijk haar met veel medelijden aan. "Delilah ik ben niet zo sterk als jij ik kan dit echt niet meer" zegt Lotte. "Het Lotte zeg dat niet nog eens jij hebt hier al eerder 6 en een halve maand gezeten de meeste mensen houden dit waarschijnlijk nog geen 24 uur uit jij bent een van de sterkste personen die ik ken en als je het toen kon kan je het nu ook plus we hebben elkaar om te praten" zeg ik. "Ik wil je knuffelen" zegt Lotte. "Ik jou ook" zeg ik.

Flashback~
(Dit was toen Delilah Lotte van het platform bevrijde dus zeker een jaartje geleden)

"Lotte" roep ik zo hard mogelijk en kijk om me heen. Ze moet hier ergens zitten. Ik weet hoe vreselijk deze plek is en ze zit hier al heel lang ik kan haar hier niet langer laten zitten. Gina rent op me af. Ik vuur mijn krachten recht op haar af en ze vliegt over de grote hekken heen toen de hulpjes en bewakers dat zagen durfde ze niks meer te doen. "Lotte waar zit je ik ben het Delilah" roep ik. Ik hoor geroezemoes uit een gebouw het gebouw met de kamers. Als ik dichterbij kom hoor ik dat het snikken zijn. "Delilah?" Hoor ik iemand waarschijnlijk Lotte zacht uitbrengen. "Ik ben hier Lotte" zeg ik en loop het gebouw verder in. "Lotte ik ben hier Delilah" zeg ik. Ik pak een sleutelbos en loop door de lange gang heen. Tegenover de kamer waar ik zat zit een kamer waar Lotte in zit. "Lotte" zeg ik. Ze kijkt me aan en er verschijnt een korte en zwakke glimlach op haar gezicht. Maar toch het is een glimlach. Na een paar sleutels te hebben geprobeerd heb ik eindelijk de juiste en de deur vliegt open. Lotte valt in mij armen en we belandden in een lange knuffel. We gaan samen het platform af. Niemand die ons durft tegen te houden. Na een wandeling van een kwartier komt het grote veld bij Elizabeths huis in zicht. De rest staat buiten ons op te wachten. Als ze ons zien rent iedereen op ons af.

Einde flashback~

Die dag voelde zo goed. En nu zit ze hier weer net als ik. Dus kan ik haar niet bevrijden. Het doet pijn dat ik haar niet kan helpen.

1106 woorden.
Damn.. de emotie pff