ဒုတိယအကြိမ်...လက်ထပ်ခြင်း

Ch-41.1

အခန်း ၄၁ အပိုင်း ၁

ရှောင်းယိုနဥ်က "ယောကျာ်း" ဟူသော စကားလုံးကို ချော့မွေ့စွာ အလွယ်တကူ မပြောနိုင်ခဲ့ပေ။ ယဲ့ရှန်း၏အကြည့်အောက်တွင် သူမက စကားထစ်နေကာ နောက်ဆုံးတွင် သူ့ကို "ပဉ္စမသခင်လေး" ဟုခေါ်ဆိုကာ သူမ နားနှင့်လည်ပင်းတို့ပင် နီရဲနေလေသည်။

ယဲ့ရှန်းက ရယ်မောလိုက်သည်။ သူက သူမ "ယောကျာ်း"လို့ မခေါ်နိုင်တာ စိတ်မကောင်းစရာပဲလို့ တွေးနေပေမယ့် သူမဆီက ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ အဲ့လိုခေါ်သံကို ကြားရဖို့ သူတို့လက်ထပ်ပြီးတဲ့အထိ စောင့်ဖို့ စဉ်းစားမိနေသည်။ သူက နဂါးနှင့် ဖီးနစ်ဖယောင်းတိုင်*၁ များနှင့် မန်ဒရင်းဘဲ*၂ပုံပါတဲ့ စောင်တွေကိုတောင် စိတ်ထဲမှာ ပုံဖော်နေခဲ့သည်။ ဒီစကားတွေကို အဲဒီအခိုက်အတန့်အတွက် သိမ်းထားလိုက်တာက ပိုလို့တောင် အံ့သြပျော်ရွှင်ဖွယ်ကောင်းမယ်လို့ သူယုံကြည်သည်။

"ကောင်းပြီ၊ ကိုယ် မင်းကို မနှောင့်ယှက်တော့ဘူး။ ကိုယ်ကို ပဉ္စမသခင်လေးလို့ပဲ ခေါ်ပါ" သူ့လက်ကို မြှောက်ပြီး သူမခေါင်းကို ပုတ်လိုက်သည်။ ဒီထိတွေ့မှုကြောင့် သူ့လက်ဖဝါးက နွေးထွေးသွားသည်။

ကျန့်ယင်က ခနကပြောခဲ့တာတွေက လိမ်ညာခြင်း မဟုတ်ပါ။ နာရီဝက်လောက် ခရီးထွက်ပြီးနောက် သင်္ဘောက မြစ်ကမ်းစပ်တစ်ခုသို့ အမှန်တကယ် ဆိုက်ကပ်ခဲ့သည်။

ရှောင်းယိုနဥ်က လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူတို့ဘေးနားအပြင်ဘက်မှာ အခြားလှေကြီးတစ်စင်းကို တွေ့လိုက်သည်။ ထို့အပြင် တစ်စုံတစ်ယောက်က လှေနှစ်စင်းကြားသို့ ကျယ်ပြန့်သောပျဉ်ပြားကို သယ်ဆောင်လာခဲ့သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"သွားကြရအောင်" ယဲ့ရှန်းက သူတို့ဘေးက ပဝါပါတဲ့ဦးထုပ်ကို ကောက်ယူပြီး သူမခေါင်းပေါ်ဆောင်းပေး လိုက်သည်။

အဖြူရောင် မျက်နှာဖုံးဇာပုဝါက မြေပြင်သို့ ဝဲကျနေပြီး သူမ၏ တင့်တယ်လှပသော ခန္ဓာကိုယ်ကိုပင် ဖုံးအုပ်ပေးထားနိုင်သည်။ ယဲ့ရှန်းက သူမကို ဦးဆောင်ခေါ်ခဲ့သည်။

အခုတလော သူအနားမှာနေရတာ သူမအတွက် နည်းနည်း အဆင်မပြေဖြစ်နေပေမယ့်လည်း အနည်းဆုံးတော့ သူမရဲ့ခံစားချက်တွေကို ထိန်းချုပ်ပြီး သူနဲ့ဘေးချင်းကပ်လျှောက်သွားနိုင်သေးသည်။