Millet rahat olun daha seme belli değil
••
Sabah yine eğitimdeydik. Gece Hakan göreve gitmeden önce beni yanına çağırmış ve sıkı sıkı sarılıp öpmüştü. Bense ağalamıştım. Mutsuzdum..
Atakan komutan dünkü eğitimden daha ağır bir şekilde yaptırıyordu hareketleri. Diğerleri her hareketi sorunsuz yaparken ben çok zorlanıyordum , hareketleri yapamıyordum. Üzüntüden ve çok ağladığım için hasta olmazdım umarım. Çünkü hasta olduğumda Hakan ilgilenirdi benimle . Şimdi yoktu.
Atakan komutan yavaşlığımı farkedip başımda bekleyerek her şeyi tekrar yaptırıyordu. Diğerlerinin eğitimi bittiğinde benim hala uzun bir yolum vardı.
"Hadi asker! Seni mi beklicez?!"
Şınav çekerken elimden geldiğince hızımı artırmaya çalıştım ama yine düşmüştüm göğsümün üstüne.
"Tamam herkes yemekhaneye gitsin. Caner sen kal ve devam et."
Sinirle soluyarak devam ettim şınav çekmeye. Herkes gittiğinde başucuma çömeldi .
"Sen bitirmeden gitmicez burdan . Devam!"
Tekrar ayağa kalktı. Ve yavaş yavaş da olsa eğitimi bitirmiştim.
"Aferin Caner. Kendine çeki düzen ver. Bi daha böyle olursa acımam ."
Arkasını dönerek gitmeye başladı. Bense yerde soluklarımı düzene sokmaya çalışıyordum.
Her şey ağır geliyordu artık. Dayanamıyordum. Hakan'ın bana olan sevgisi beni bu hale getirmişken hala daha onun sevgisiyle mutlu oluyordum. O gidince boşluğa düşmüştüm.
Yerde otururken Altan üsteğmen yanıma doğru geliyordu. Gözleri üzerimdeydi. Hakan giderken beni ona emanet etmişti. Kardeşiydi.
Yanıma gelip elini uzattı. Elinden destek alarak ayağa kalktım.
"Nasılsın Caner?"
"İyi. İyi olmaya çalışıyorum ."
"İyi o zaman hadi gel kahvaltıya gidelim. Oturur konuşuruz hem."
"Tamam Altan abi." Yalnız kaldığımızda ona komutanım yerine abi diyordum.
Beraber yemekhaneye girdik. Kahvaltımızı alıp boş bir masaya ilerledik. Herkes kahvaltısına odaklıyken izlenme hissiyle kafamı kaldırdım. Atakan komutan kaşları çatık bizi izliyordu. Neden öyle baktığını anlamamıştım. Bazen komutanlarda erlerle aynı masaya oturup yerlerdi yemeklerini.
Neyse diyerek Altan abiye döndüm. Kahvaltımızı ederken konuşuyorduk.
"Hakanla nasıl gidiyor?"
"Güzel ." İç çekerek devam ettim.
"Sağ salim döner geri dimi?"
Güven verici bakışlarla gülümseyerek "Allahın izniyle sapasağlam gelicek merak etme."
Somurtarak yemeğime devam ettim. Hakan'dan ayrı olmak çok zordu. Hala seviyordum onu.
"Afiyet olsun üsteğmenim."
Atakan komutanın konuşmasıyla ayağa kalktım. Elini omzuma koydu.
"Saolun komutanım . İsterseniz beraber devam edelim. Biz de Caner ile sohbet ediyorduk."
"Olur ."
Elini omzumdan çekip diğer sandeyleye , benim sandalyemin hemen yanına oturdu.
