Κάθε μέρα που περνάει το χάνω και ποιο πολύ παράνοια και τρελά πλέον είναι καθημερινότητα.
Η έντονοι πονοκέφαλοι μαζί με την απώλεια φαγητού με γονατιζουν ίσως τελικά έτσι να είναι το τέλος
Ίσως τελικά η φωνή στο κεφάλι που σου λέει πήδα κάτι να ξέρει.
Πάλι σε αυτήν την ταράτσα κάθομαι εδώ που όλα ξεκίνησαν εδώ όλα να τελειώσουν έχω καπνίσει ήδη ένα πακέτο και κοιτάω το κενό η μαστούρα μου με ζαλίζει και ποιο πολύ είναι τόσο ελκυστικό το κενό ένα βήμα και σε λίγα δευτερόλεπτα όλα θα έχουν λήξει ανάβω και άλλο τσιγάρο το ένα μετά το άλλο στριβω και καπνίζω ίσως να μην υπάρξει αύριο.
Ποιος ξέρει τελικά πως τα φέρνει κάνουμε διάφορες πράξεις με σκοπό την χαρα την ηρεμία και την καλή ψυχολογία χανόμαστε μέσα στο άπειρο του χρόνου και των στιγμών ενώ αναζητάμε κάτι αυτό το κάτι που κάποιοι ονομάζουν χαρά ευτυχία ή και αγάπη και έρωτα.
Εγώ από την αρχή ήξερα το τι ήθελα ήθελα εμάς από την αρχή μέχρι το εμάς τους δύο μας χωρίς κανέναν και καμιά ανάμεσα μας αφήσαμε να μπουν κάποιοι κάναμε λάθος φέρθηκαμε λάθος και είπαμε πολλά βαρια λόγια τα οποία έχω μετανιώσει και ελπίζω να μην σε στοιχειώνουν όπως εμένα τα δικά σου κάθε μέρα κάποια στιγμή θα τα ξανά σκεφτώ ίσως κάποια στιγμή να καταλάβω αλλά μάλλον δεν θέλω να περιμένω άλλο ζαλίζομαι αρκετά και χαζεύω το κενό από τον 6ο ίσως να είναι το τελευταίο κείμενο αυτό ίσως και να αναγνωρίστω αφού συγχωρεθώ και δεν θέλω να γίνω γνωστός αρκεί να το δεις εσύ πάντα το ίδιο έκανα εγραφα εδώ ότι δεν μπορούσα να σου πω υποφέρω κάθε μέρα και ποιο πολύ αλλά και τι όταν ο ένας από τους δύο προχώρα πρέπει να το κάνω και εγώ αλλά για δες δεν μπορώ τρέμω και κολώνω μήπως σε πετύχω μήπως σε ξανά δω να αράζει κάπου με την γνωστή παρέα δεν συχνάζω ποια εκεί που συχναζαμε φοβάμαι μην σε δω και ας ξέρω πως εισαι πολύ μακριά ποια.
Πολλά χιλιόμετρα μας χωρίζουν αλλά η καρδιά φοβάται γιατί δεν θα ξέρω πως να αντιδράσω πλέον δεν μπορώ να σε πάρω αγκαλιά να σου μιλησω ή να σε πλησιάσω ακόμα ούτε καν να σε χαιρετήσω.
Διαβάζεις ακόμα και ελπίζεις σε τι ?
Τι περιμένεις να μάθεις κ διαβάζεις ακόμα αφού το ξέρεις και από τον τίτλο στο ξανά είπα αυτό είναι το τέλος μου.
Αφού σβήσω το τσιγάρο μόνο μερικά δευτερόλεπτα θα με χωρίζουν από αυτό αυτό το κάτι που ελπίζω να είναι ηρεμία και γαλήνη.
Φτάνει στην τζιβανα το τσιγάρο μου όποτε θα πρέπει να κλείσει και το κείμενο οπότε ας πούμε τα ποιο κλισέ μου λειπεις τόσο γαμημενα πολύ από τότε στο παρκακι μέχρι σήμερα έγιναν τόσα πολλά άλλαξαν ακόμα περισσότερα ήσουν η γυναίκα μου κ αυτό τελειώσω το ξερω πως δεν θα συμφωνουσες με αυτό που θα κάνω αλλά πλέον με μισείς οπότε δεν πειράζει ελπίζω τώρα να έρχεσαι να με βλέπεις όπου και εάν θα είμαι σαγαπω πολύ κοριτσάκι μου αντίο να με θυμάσαι κ να γελάς ελπίζω να κρατήσεις στο μυαλό σου και καλές μας αναμνήσεις.
Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να πω που δεν μπορώ να κλείσω το κείμενο το βρήκα το φως να ξέρεις και επέλεξα να το πάρω μαζί μου αυτές τις μέρες γέλασα πολύ πέρασα πολύ καλά και ξενύχτησα αρκετά και λέω να φύγω τώρα και να πάρω μαζί μου χαρές και γέλια το αξίζω νομίζω προσπάθησα πολύ τουλάχιστον στην πτώση ας θυμάμαι εμάς να γελάω έχει περάσει κοντά ενάμιση χρόνο αλλά ακόμα θυμάμαι την φωνή σου να γελάει και να μου είσαι πολύ γοητευτικός έτσι ή μην μην κουνηθείς να σε βγάλω φωτογραφία πρώτα. Τα θυμάμαι όλα τόσο όμορφα τόσο ξεχωριστά λοιπόν αφού δεν μπόρεσα να προχωρήσω και να σε ξεπεράσω ας φύγω τουλάχιστον έχοντας περάσει καλά της τελευταίες 5 μέρες και έχοντας ως ανάμνηση το χαμόγελο και το γέλιο σου.
Το τσιγάρο μου τελείωσε και μάλλον κουραστικά αρκετά έχουν μείνει πολλά που θα ήθελα να σου πω αλλά δεν είσαι εδώ και αυτό το κείμενο θα μείνει και αφού φύγω ελπίζω κάποια στιγμή να το βρεις και να το διαβάσεις και να με θυμάσαι που και που όπως σου αρεζα στην ταράτσα με μουσική τσιγάρο την νύχτα παρέα και πολλά χαμόγελα αυτό ήταν που ήθελα πάντα απλά ήθελα εσένα εκεί και τώρα να το τελευταίο βράδυ σε αυτήν την ταράτσα έτσι ακριβώς όπως σου αρεζε αλλά δεν είσαι εδώ.
Κρίμα....
