"Neredeydin?" Çınar'ın sorusuyla derin bir nefes aldım. "İşim vardı."
"Ne işi?" Kaşlarım çatılmıştı.
"Ne yapacaksın Çınar?" Sert ifademle ofladı.
Beni sinirlendirmek istemiyordu, kırmak istemiyordu. Biliyordum ama benim yapabileceğim hiçbir şey yoktu.
Dosyada bir hata yoktu. Olması gerektiği gibiydi.
"Burada bir hata yok?" Sorarcasına ona baktığımda omuz silkti.
"Deniz böyle yapma." dediği şeyle ofladım. Çınar'ı gerçekten seviyordum, bu bir şaka değildi. İşin ciddi yanından baktığımız zaman da nasıl davranırsam davranayım ikimizden birine haksızlık olmuş olacaktı.
Onunla aramı bozmak istemiyordum ama o bozmamak için hamle yapmıyordu.
"Onunla mutlu olabileceğine inanıyor musun cidden?" Kafamı aşağı yukarı salladım.
"Olamazsın Deniz, ben biliyorum seni. Sen çok sinirlisin, o adamın siniriyle baş edemezsin. O da senin sinirinle baş edemez, herkes seni sakinleştiremez bilmiyor musun? Nil'in bile yapamadığı bir şeyi o nasıl yapsın?"
Nil bunu başaramıyordu ancak Çınar başarıyordu, eskiden yani. Şimdiyse kendisinin başarabildiği bir şeyi Mert Hakan'ın başaramayacağını düşündürerek kendisinin daha iyi bir seçenek olduğunu göstermek istiyordu.
"Onun yanındayken sinirlenmiyorum, o da benim yanımdayken öyle medyada olduğu gibi değil. Bir ilişkinin içerisinde olmadan neler olacağını anlayamazsın Çınar. Onu seviyorum ve ona bir şans vermek istiyorum." dediğim şeyle iki yana sallamıştı kafasını.
Kabullenmek istemiyordu.
"Beni zor durumda bırakma, arkadaşlığımızın bitmesini istemiyorum." dediğim şeyle gözlerimin içine bakıyordu.
Muhtemelen bu arkadaşlıktan pek eser kalmayacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Querencia || Mert Hakan Yandaş
Fanfiction"Biliyor musun Querencia, İnsanın kendini en güvende, güçlü ve rahat hissettiği, kendi olabildiği, yuvası gibi gördüğü yer demekmiş." Gözlerinin içine baktığımda bu açıklamama karşı gülümsemişti. "Senin yanındayken kendim gibi olduğumu hissediyorum...
