~Sasuke~
Soğuk ve karlı bir kış akşamıydı. Her zaman yaptığım gibi battaniyeme sarılmış televizyona bakıyorum. Aklımda tam olarak kestiremediğim tonlarca düşünce var. Bir tanesi bile kendini öne atıp kendini göstermiyordu ki, bu kafamdaki yoğunluğun artmasını sağlıyordu. Omzumdan birinin beni dürtmesiyle kafamı o yöne çevirdim. Bu Naruto'dan başkası değildi.
"Hadi dostum, ramenciye geç kaldık!"
"Bu saatte ne rameni, Naruto? Saçmalamayı bırak..."
"Ama açım Sasuke! Beni de düşünmelisin!"
Naruto'ya farkettirmeden güldüm.
"Neden boğazına bu kadar düşkünsün? Bir günde kendini değil, diğer aç insanları düşün. Keyfine yediğin bütün ramenlerle bir ülke doyar Naruto!"
Naruto dudaklarını sahte bir tavırla büzdü. Derin bir nefes verdim.
"Neden başkasıyla gitmiyorsun?"
"Başkasının parası yok Sasuke, hadi kalk!" dedi Naruto kolumdan tutup beni ayağa kaldırarak.
"Pekala hazır kalktım gidelim bari. Ama 3 kase ramenden fazlasını yemek yok anladın mı?"
"Hai!"
Üstüme paltomu geçirdim ve ramencinin dükkanının iç kısmına girdik. Ben direkt telefonumu çıkarıp internette gezmeye başladım.
"Sen bişey yemeyecek misin, Sasuke?"
"Hayır, ben aç değilim..."
"Peki." dedi eliyle garsonu çağırırken.
***
"Hadi Naruto, artık kalkalım!"
"Bir tane daha ramen! Lütfen Sasuke, lütfen!"
"5 tane yedin zaten! Yeterli. Kalk gidiyoruz yoksa ramenin parasını sana yüklerim!"
"Tamam... Bir tan-"
Sinir katsayım yavaş yavaş artıyordu. Ellerimi iki yanda yumruk yapıp gözlerimi yumdum.
"Tamam, tamam Sasuke, şaka yaptım!" dedi endişeyle kolumdan dürterken. Parayı ödedim ve kalktık.
***
Sabah uyandığımda saate baktım. Saat 6.45 di. Yani dershaneye sadece dakikalar kalmıştı! Şu an yarıyıl tatilindeydik, okul yoktu fakat dershaneye gidiyorduk.
"Lanet olsun..."
Dediğimde telefonumu kurmayı unuttuğum kafama dank etti.
"Lanet!"
Hemen Naruto'nun odasına fırladım.
"Hadi Naruto! Kalk geç kaldık!"
"5 dakka annecim... Tamam ödevlerimi yapacağım..."
Naruto'yu uyandırmakla ilgili bütün umutlarımı keserek hızlıca mutfağa koştum. Dolaptan soğuk suyu aldığım gibi odaya fırladım. Dudaklarımla "Üzgünüm" diyerek kafasına suyu boşalttım. Naruto ne olduğunu anlayamadan çığlıklarla uyandı.
"Sasuke! Ulan? Çıldırdın mı sen?! Ne yaptığını sanıyorsun!"
Ona doğrulttuğum telefonu gördüğünde biden duraksadı.
"Bu olayı çekmedin, d-değil mi?"
"Bilmem?"
Yüzümdeki gülümseme artarken telefonu yavaşça indirdim.
"SASUKE!"
~~~~~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İtiraf
RomanceHayatımızda Sevmediğimiz İnsanlar Vardır. Hatta Nefret Ettiklerimiz, Yüzüne Görmekten Tiksindiğimiz İnsanlar Vardır. Onları Gördüğümüzde Ordan Kaçmak İsteriz. Ya Da Karşı Çıkmak. Gördüğümüzde İçimizi Kelebeklerle Dolduran İnsanlar Da Vardır. Hep On...