ილუზია

პროლოგი

                                                                     ILLUSION: STORY WITH HAPPY ENDING

იყო ამბავი ერთი და იყო ორი ადამიანი, სიყვარული იყო. ეს გრძნობა არცერთს ტოვებდა ამ წამს.                                                                                                                                                                                        იყო ცა და იყო ვარსკვლავები, ორი მოწყდა. ზურამ და ევამ მათი პირველი და ამჯერად საბოლოო სურვილი ჩაუთქვეს.  ეს საიდუმლოდ დავტოვოთ, რადგან გამხელილი სურვ-ილები არ ხდება. 

- ევა.,.. მიყვარხარ! ეს უბრალო სიტყვაა, რომელიც ნებისმიერი პირიდან ამოვა და უსასრ-ულოდ გაიჟღერებს, მაგრამ  მე ვამბობ სიტყვას მიყვარხარს და ეს იმას ნიშნავს, რომ ილუზიაში აღარ ვართ, რადგან ჩვეულ სამყაროში ვართ ახლა. და აქ ასეთ სიტყვებს ამბობენ და არა, როგორიც წიგნებშია და გამოგონილ ისტორიებში, ეს არ არის ვეფხისტყ-აოსანი, ჩვენი ისტორია უბრალოდ რეალური ილუზიაა და არა წარმოსახვითი, - ეს იყო ბოლო ფრაზა და უსასრულოდ გიასმა ევას სამყაროში.

 მე შენ გპირდები,

ილუზია არიქნება 

ის რასაც ახლა გამოვცდით,

ერთი...

ორი...

სამი...

და დგემა დრო, როცა სიყვარული მარადიულობისკენ მიდის.

სადაც წამი, წლებად იქცევა. 

სადაც ერთი სიტყვა ექოდ გაისმის. 

ექოდ გაისმის და მრავალჯერ შეგახსენებს იმას, რისი დავიწყებაც ასე ძალიან გწადია.

სწორედ ამის  დასავიწყებლად დგამენ ისინი ამ ნაბიჯს, ორივეს სწამთ ცხოვრების ახალი ფურცლიდან დაწყების.

Ready for new trial? 

- Freaky -_-