Annem.Onu bir sandelyeye bağlamışlar ve ağızı da bantlı.Bilekleri kanlar içinde..."Hemen annemi bırakın yoksa..."dedim.Tam sözümü bitirecektim ki:"Yoksa ne?!Sen daha 16 yaşında bir kızsın ne yapmayı planlıyorsun ?"dedi.Her yer patlayıcı maddelerle kaplıydı.Burası bir depoya benziyordu."Emin ol.Ben daha fazlasıyım."dedim ve bir araba kapıyı kırarak içeri girdi.Adam çakmağı eline alıp "Yaklaşma!Yakarım hepinizi!"dedi.Arabada Özgür,Duygu ve Ege vardı.Ne olur,ne olmaz diye onları da çağırmıştım.Ege yaklaştı.Adam "SIZI UYARMIŞTIM!!!"dedi.Ve annemi bir torbaya soktu.Kaçtı.Ve dışarıdan depoyu aleve verdi.Yine alevler içinde kalmıştık.Yavaş yavaş patlamalar başlamıştı.Ege "Isterseniz oyalanmayın.Çünkü oyalanırsanız ölme ihtamalimiz yükselecek!!!"dedi ve haklıydı.Hızlı düşünmeliydik.Burnumuza gaz kokuları gelmeye başlamıştı bile.Şuan yapabileceğimiz hiçbir şey yoktu!Depoda metal,büyük bir kutu dışanda hiçbir şey kalmamıştı.Hepimiz o kutuya sığmaya çalıştık.Ve az da olsa başardık.Patlama sesleri duyuluyordu.Büyük kutu sallanıyordu,ama patlamıyordu.Ve sonradan fak ettim ki,Özgür ve Ege'de buradaydı ama DUYGU YOKTU!"Duygu nerde!!??"dedim.Çok endişelenmiştim."Onu bulmak ZORUNDAYIZ!"dedim çünkü öyleydi.Bu olanların hepsi benim suçumdu.O mektuba inanıp buralara gelmeseydim bunların hiçbiri olmayacaktı!Ege"Ben onu kurtarırım.Biri onu kurtarmalıysa,bu kişi ben olmalıyım."dedi.Ve kendini kutudan dışarı attı.Bir büyük patlama daha oldu.Etraf sakinleşti.Özgürle dışarı çıktık.Duygu yerde yatıyordu.Ehe'de yanında oturmuştu.Koşarak yanlarına gittik.Duygu'nun kalbine kulağımı dayadım.Kalbi yavaşlıyordu."Duygu'yu alın ben ambulans çağırıyorum."Dedim.Ege "Ambulans yetişmez!"dedi."Ağızdan solunum falan yap o zaman sersem!Çabuk ol!Onu kurtaramayabiliriz!!!"Dedim."Ben ağızdan solunum yapmayı bilmiyorum!"dedi.Özgür"Aptallaşma.Kızı öperek ağızına üfleyecen."dedi."Üfff.Tamam."dedi ve Duygu'yu öptü.Ağızına hava üfleyerek.Ama çok geçti.Konuşarak çok zaman kaybetmiştik bile.Kalbi yavaşlamaya devam ediyordu.Sanırım kalbini duvara çarpmıştı.Ambulans gelip Duygu'yu götürdü.Biz de amblunsla hastaneye gittik.Duygu'yu hemen ameliyata soktular.Bir doktor gelip"Ne oldu ona?Birçok yerinden yaralanmış ve kalp masajı yapmamıza rağmen iyileşmiyor!"dedi."Bir dakika,iyileşmiyor derken... Siz şey mi demeye çalışıyorsunuz..."dedim.Cümlemin devamının gelmesini istemiyordum.O benim 1 ayda edindiğim en iyi arkadaşımdı."Başınız sağ olsun."dedi.Duygu'nun cansız bedenini bir tabuta koyup götürdüler.Ben ve Özgür evlerimize gittik.Ama Ege bizimle gelmeyi reddetti.Kendini suçlu hissediyormuş.Ama bana biraz saçma geldi.Çünkü onları buraya getiren bendim.O değildi.SUÇ BENDE kısaca.Neyse eve döndüm."Anne!" diye seslendim ki neler olduğu aklıma geldi.Yatağıma girip uyumaya başladım.Ama içindeki birşey benim uyumama engel oluyordu."Kalk!Hemen kalk! Ve salona git!!"diyordu içindeki bir ses.Ya da birşey emin değilim.Ama saat gece 2 buçukta hiçbir normal insanın bunu isteyebileceği sanmam.O yüzden sabah olmasını bekledim.Evde yalnız.Kimsesiz.Babam yok.Ablam yok.Annem gitti.En iyi arkadaşım gitti.Tek başıma.YalnızzZz.....
(Sonraki bölüm çok fena bomba olucak söyliyim!.!!.!.!?!.?,&:&/!/₺-",&,&!)
