🍁ចំណងស្នេហ៍ ចំណងកម្ម✨ ( ចប់ )

ភាគទី១៧ : ហេតុអ្វីចូលចិត្តថាអោយគេខ្លាំងម្លេះ?

   
     ១ម៉ោងបន្ទាប់
     
     ងឺត!!! សម្លេងចាប់ហ្វ្រាំងឡានខ្មៅនោះបានមកដល់ភូមិគ្រឹះធំមួយកន្លែងដែលវានៅឆ្ងាយពីក្រុង ភូមិគ្រឹះនេះនៅស្ងប់ស្ងាត់និងឆ្ងាយពីគេ មានរបងធំនិងខ្ពស់ហើយមានអ្នកយាមទាំងមុខទាំងក្រោយនិងសងខាងនៃភូមិគ្រឹះដែលវាពិបាកនិងអោយអ្នកក្រៅចូលមកបាន រឺក៏អ្នកខាងក្នុងក៏រិតតែពិបាកនិងចេញទៅវិញដោយងាយស្រួលដូចគ្នា ។

     « ហឺម!!! » ថេយ៉ុងត្រូវបានគេយកមកដាក់ក្នុងបន្ទប់ធំល្មមមួយ មួយស្របក់ក្រោយមកទើបគេចាប់ផ្ដើមដឹងខ្លួន រាងតូចប្រវេប្រវ៉ាក្រោកឡើងទាំងនៅមានអារម្មណ៍ថាវិលៗនៅឡើយ គេព្យាយាមងាកសម្លឹងមើលជុំវិញផ្ទៃបន្ទប់ទើបដឹងថាទីនេះមិនមែនជាផ្ទះរបស់គេនោះទេ  មាឌល្អិតភ្ញាក់ខ្លួនក្រញ៉ាងគេចាំបានថាលើកចុងក្រោយកន្លែងដែលគេនៅនោះគឺនៅឯសាលាហើយចុះគេមកនៅទីនេះបានយ៉ាងមិច? អូហ៎មែនហើយ! ពេលនោះនៅសុខៗស្រាប់តែមានមនុស្សណាមិនដឹងចូលមកខ្ទប់មុខរបស់គេពីក្រោយហើយចាប់ពីពេលនោះមកគេក៏មិនដឹងថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងទៀតនោះដែរទើបបានជាគេមកដល់ទីនេះ

     « អ្នកណានាំខ្ញុំមកទីនេះ វាជាកន្លែងណា?  ព្រះអឺយធ្វើយ៉ាងមិចទៅ ខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះវិញ » ថេយ៉ុងនៅមិនសុខ គេស្ទុះងើបដើរមើលជុំវិញបន្ទប់តែមិនឃើញមនុស្សម្នាក់នោះទេ រហូតគេដើរទៅដល់មាត់បង្អួចដៃទាញវាំងននបើកមើលចុះទៅក្រោមឃើញជុំវិញទីនេះគឺសុទ្ធតែអ្នកយាម គ្រប់ច្រកល្ហកមិនថាគេដើរទៅមើលបង្អួចនៃទឹសខាងណាក៏ដោយ

   
    ប្រាវ!!!

     « អាយ៎! មិនពិតទេអ្នកណាចាប់ខ្ញុំមកទីនេះ បងប្រុសហ្ហឹកៗបងនៅទីណា មកជួយថេយ៍ចេញពីទីនេះផង » ថេយ៉ុងទាញរបស់របរក្នុងបន្ទប់គប់បែកប្រាវៗពេញក្នុងបន្ទប់ គេមិនដឹងថាអ្នកណាម្នាក់បានចាប់គេមកទីនេះហើយក្នុងគោលបំណងអ្វីនោះទេ ប៉ុន្តែមនុស្សដែលគេនឹកឃើញដំបូងគេដែលចង់អោយមកជួយគេនោះគឺបងប្រុសរបស់គេនេះឯង

      ក្រាក!!!!

     « យើងមិនបានចាប់ឯងអោយមកបំផ្លាញរបស់របរក្នុងផ្ទះរបស់យើងនោះទេក្មេងតូច » សម្លេងបើកទ្វារជាមួយនិងសម្លេងគ្រលរធំរបស់មនុស្សចម្លែកស្ដាប់ឮហើយគួរអោយព្រឺសម្បុរ រាងល្អិតរហ័សងាកទៅរកមើលម្ចាស់សម្លេងនៅឯមាត់ទ្វារគេក៏ឃើញមានមនុស្សប្រុសវ័យចំណាស់ម្នាក់ មុខមាត់ជ្រៀវជ្រួញនិងផ្ទៃមុខគួរអោយខ្លាចដើរចូលមករកគេ