Zagubiona w wielkim świecie

poznanie

Cześć nazywam się Gabrysia, mam 14 lat ciemne,prawie że czarne oczy, oraz ciemne włosy, jestem średniego wzrostu(170cm), pochodzę z małej wsi pod Krakowem, mam kilku przyjaciół którzy są dla mnie bardzo ważni, czyli lidia,Sebastian,Daria,oraz Noe,cóż mogę powiedzieć, lidie I Noe znam przez internet z lidia spotkałam sie raz z Noe dopiero planuje spotkanie, a Sebastiana znam ze szkoły, Darię podobnie ale ja poznalam na wycieczce szkolnej, hshsh teraz ja Sebastian I Daria mamy grupę na mess bo lubimy razem pisać I praktycznie zawsze wszystko sobie mówimy, wiem że każdemu z nich mogę zaufać i powiedzieć wszystko i ani nie wyglądają ani nie wyśmieją mnie tylko jak trzeba to pomogą,w końcu trafiłam na zaufane osoby.
Co mogę opowiedzieć jeszcze może to że ostatnio mam znowu ten stan, źle się czuję,ciągle mi słabo I kręci mi się w głowie, chce znów to zrobić i poczuć ten ból chociaż wiem że to mi w niczym nie pomoże, próbowałam rozmawiać z rodzicami na temat psychologa lub psychiatry ale ignorowali temat więc sobie odpuściłam I próbowałam sama sobie pomóc I jeśli możecie się domyślić to tak, nie poradziłam sobie, zaczęłam palić,ciąć się,głodzić się i wiele więcej. Boję się że zranię swoich przyjaciół nie myśląc o tym tylko orzez stres, ostatnio zaczęłam więcej myśleć o życiu i często też myślałam żeby to wszystko skończyć ale nie mogłabym zostawić moich przyjaciół beż żadnego wytłumaczenia.moge wam jeszcze opowiedzieć o kilku osobach które mnie zniszczyły i przez które postrzegam świat w szarych barwach, a więc najpierw zacznę od Julki która poznałam przez tt, zaprzyjaźniłam się z nią 3 dni od naszej pierwszej wiadomości I już wtedy myślałam że albo będzie to przyjaźń na lata albo najgorsze roztanie, nie myliłam się i było to najgorsze roztanie o którym nawet mi się nie śniło, ta relacją przez wakacje była super, pisałyśmy codziennie że sobą, zadawalaysmy pytania typu jak się czujesz,jadłaś cos itp. Ona zazwyczaj pytała czy coś jadłam bo wiedziała że mam z tym bardzo duży problem i często nie jadłam przez kilka dni i byłam bardzo słaba, moja samoocena była bardzo  zaniżona, krytykowałam się za każdą zjedzona kalorie i za to jak wyglądam chociaż wiem że nic złego wcale nie robiłam,ona wyprowadziła mnie po kilku miesiącach z tego stanu I ciągle wysyłałam jej zdjęcia i zawsze pisała mi że wyglądam ślicznie I żebym nawet nie zaprzeczała, bardzo dużo mi pomogła, no ale to co cudowne szybko się kończy, nagle dowiedziałam się że weszła w towarzystwo narkomanów i sama zaczęła brać, więc ja jako 13 letnia dziewczyna próbowałam ocalić ją z tego I wyszło tylko tyle że zawsze pod wieczór pisała mi ile kresek wciągnęła, ile alkoholu wypiła, ile papierosów wypaliła, I ile nie jadła, popadłam przez to w częste ataki paniki o których za bardzo jej nie mówiłam.wsumie to nikomu o tym nie mówiłam, czułam że to jest jedyną osobą której mogę zaufać w 100% I tu się nie myliłam, nigdy nikomu nie mówiła o tym co się że mną dzieje, po czasie zaczęła ignorować jak pisałam jej że praktycznie nic nie jadłam, nie powiem bo myślałam żeby skończyć przyjaźń z nia ale czułam że nie przeżyją dznia beż wiadomości z nią, więc ciągnęłam ta relacje chociaż coraz gorzej się w niej czułam, pewnego dnia poznala Ukrainkę która została jej dziewczyna I od tamtego czasu słuchałam tylko o niej, mimo że jej bardzo nie lubiłam to i tak wysłuchałam, w końcu coraz rzadziej że mną pisała co mnie już wtedy bardzo bolało ale nie pokazywałam tego tylko ciała się i płakałam po nocach, w końcu przestala ki praktycznie wogole odpisywać, a ja coraz gorzej to znosiłam I myślałam żeby się zabić.przyszedl dzień moich urodzin I nawet nie pamiętała o tym co mnie jeszcze bardziej zabolało bo ja o jej urodzinach myślałam codziennie I jej data urodzin to było mój hasło do wszystkiego, w końcu napisałam jej żeby może zerwać przyjaźń bo nie ma to większego sensu skoro i tak prawie wogole nie piszemy I bez większego oporu odpuściła I powiedziała że może to będzie lepsze, wtedy wewnętrznie umarłam,nie odczuwałam nic.