That Jerk From Class 3-1A

Kabanata 1

Calaya's POV

"It's soooo tiring! For reaaal!" Sa wakas ay natapos din ang mahabang araw at nakauwi na rin ako. Kararating ko lang around 7:39 at nakapagpalit na rin ako ng damit.

Pabagsak na humiga ako sa kama ako at pumikit.

Damn, my back...

I can't believe what happened to me today. Puro kamalasan. Qouta na ako sa kahihiyan sa araw na 'to sa totoo lang at hindi ko alam kung may mukha pa ako maihaharap sa mga tao kinabukasan. Pero, bahala na. Life must go on.

I opened my eyes again and decided to make something to eat. Medyo nagutom na rin ako at kailangan kong kumain.

I lived alone in my apartment so basically, I do works alone. Quite tiring but worth the peace and independence.

"Parang masarap mag-ramen today," bulong ako sa sarili ko saka naghanap na ng ramen noodles sa cabinet ko.

Nagsalang na ako tubig at pinakuluan. Habang naghihintay ay umupo lang muna ako sa lamesa malapit sa gas stove at nagbrowse sa socmed. Maya maya pa ay may nareceive akong text message.

Zei
Yo sis, you look terrible kanina. Kakahiya ka Hahahahahaha.

You
I'm not asking for your opinion.

Zei

Joke lang. Gusto mo coffee?
Treat ko. :>

Lol. This guy never fails to amaze me. Pagkatapos akong asarin ay susuhulan ako ng kape. At syempre kahinaan ko ang libre at bawal kang tumanggi sa kaniya, kaya go lang.

Tinapos ko nalang yung niluluto ko at dinagdagan ko na din dahil may bwisitang darating. Pagkatapos ay naglinis na ako sa lamesa ng mga kalat at inayos na ang pagkain. Ilang minuto pa ako naghintay at narinig ko na nga ang katok sa aking pintuan.

Tumakbo na ako roon at pinagbuksan na iyon. Napangiti ako ng bumungad saakin ang iced coffee saka isang maliit na box mg cheesecake sa mukha ko. Sa likuran non ay ang nakangiti ring si Zei. Natawa nalang kaming pareho at pinapasok ko na siya.

"Uy ramen, sarap niyan ah. Nakakagutom tuloy!" Sabi niya pa ng makita ito sa lamesa. Inayos niya na rin ng lapag sa lamesa ang dala niya at sabay na nga kaming kumain.

"Oo nga pala, bakit ka nalate kanina?" Tanong niya out of nowhere. Napairap nalang ako sa hangin at napailing.

"Hays, a very long story!" Singhal ko kaya natawa siya.

"Kung nakita mong lang mukha mo kanina nakakatawa sobra! Hahaha!" Asar niya at saka humagalpak ng tawa. Malakas ko siyang hinampas sa braso niya at napaaray siya.

"Totoo naman eh!" Reklamo niya pa pero pinandilatan ko siya ng mata. Nakasimangot niya akong inirapan at kumain ulit ng ramen.

He's Zeivan Spencer. My cousin. But more than that he is also my brother and a best friend. I'm not that extrovert person pero sa kaniya ko lang nasasabi lahat ng nangyayari sa buhay ko. He's always one call away. But sometimes I'm afraid he'll find that girl to spend time with and I'll be left out. Again.

"Huy, natulala ka na diyan?" Untag niya sakin. Nginitian ko nalang siya at kumain na ulit ng ramen.

"Kamusta pala si tita?" Tanong ko sa kaniya.

"Okay naman, she's recovering. Sana nga tuloy tuloy na," He said. Napatango nalang din ako.

"Baka sa sunday dadalaw ako don."