Bizim Bebeğimiz

"Kal"

Bölüm normale göre biraz geç geldi.Aslında bölümü yazmıştım ama internetin azizliğine uğradım.Bölümü paylaşmak yerine silindi bölüm.Bu yüzden en baştan yazmam zaman aldı.Ama yazdığım en uzun bölümlerden olucaak.Şarkıyı kesinlikle dinleyin bence❤️Yorumlarınızı okudukça inanın yazmak daha çok içimden geliyo.Multimediada Ekin ve Batuhan var.Keyifli okumalaar.

-Thoughtlesss❤️❤️

Tüm gücümle,tüm nefretim ve tüm ona olan aşkımla daha hızlı bastım hızdan gözlerim kapanıyordu ve kapanmıştıda.Açtığımda gördüğüm tek şey bana doğru gelen araba olmuştu ve ben durmak için çok geç kalmıştım

...

~Görkem~

Batuhan'a yetişmam için onun kadar hızı olmam gerekiyordu ama bunu yapamazdım arabaya o kadar hakim değilim çünkü.Onu durdurmam gerekiyordu ama nasıl? Bir elim direksyonda diğeri ise telefonumu alıp Batuhan'ı arıyordu.Ama tabikik açan olmamıştı.Daha da çok hızlanmıştı ve görüş açımdan daha çok uzaklaşmıştı.Tam daha da çok hızlanıcakken gördüğüm şey ani fren yapmama neden olmuştu.Batuhan'ın arabası kaza yapmıştı.Takla attığını gördüm en son.Ortalık karışmıştı herkes aradan çıkıyordu.Bana her ne olduysa yerimden kalkamıyordum.Ayaklarım düğüm olmuştu sanki.Batuhan'ın arabasının etrafı hızlı bir şekilde kalabalık olurken bense kendime gelebilmiştim sonunda.Arabadan hızlı bir şekilde inip koşarak olay yerine gittim.Çekilin diye bağırıyodum insanlara.Kuru kalabalıktan başka bi şey değildi.Batuhan'ı gördüğümde başı bir tane kızın kucağındaydı.Ambulansı arayın diye bağırıyordu.Elimi cebime götürdüm telefonum arabadaydı.Yanımda duran bi tane çocuğa bağırdım ambulans arayın diye.Sonunda birisi beni anlamıştı ki aradı.Başı kanıyordu Batuhan'ın.Gerçi sadece başı olsa iyiydi.Ambulans geldiğinde 10 dakika boyunca Batuhan'ı arabadan çıkarmaya çalıştılar sedyeye geçtiğinde ise bin tane soru soruyolardı bana.

"Yakını mısınız? Hangi hastane?Yaralı kaç yaşında?Alkollü müydü?" bana ne oldu bilmiyorum ama donmuştum gerçekten donmuştum.Cevap veremiyordum.Batuhan'ın kafasını tutan kız beni dürttüğünde cevap verdim.

"Evet arkadaşım Ethica hastanesi yakın buraya oraya gidilsin."dedim kısaca.Ama arabam vardı.Kıza doğru baktım ve konuştum.ş

"Senden rica etsem hastaneye kadar onunla gider misin arabam var ben sizi onunla beraber takip edicem."dedim hızlı bir şekilde.

"T-tabiki bana güvenebilirsin."dediğinde ona minnettar bakışlarımı yollamıştım ve ordan uzaklaşıp arabama bindim hemen.Ambulans sirenlerini duyuyordum onun peşine takılmıştım ki... hastaneye nasıl vardığımızı arabayı nasıl kullandığımı inanın bilmiyorum.Arabadan telefonumu alıp hemen ambulansın yanına koştum.Batuhan'ın hala bilinci yerinde değildi gözleri kapalıydı.

"NİYE AÇMIYO GÖZLERİNİ?"diye bağırmıştım görevlilere.Cevap vermemişti kimse.Sedyeyi bir yere sürüyolardı ama nereye sürüyolardı hiç bir fikrim yoktu.

"Ameliyata girmesi lazım."diye bir açıklama yaptı erkek hemşire.

"Ne-neden?"diye sordum.Ama cevap alamamıştım ameliyathaneye girmişti bile.Bir tane hemşire yanıma gelip acilen aile bilgileri lazım haber vermek için dediğinde alilesini tanıdığımı ve benim haber vericeğimi söyleyip yolladım başımdan.Kendimi duvara yasladım hala olanlara inanamıyordum.Bu imkansızdı.Arabanın önümde takla akması onun kanayan başı gözlerinin bile açılmaması.Duvarın kenarına çömeldim ellerimi birleştirdim ve evet ağlıyordum.En yakın arkadaşımdı o benim belki de sorduğunda söylesem daha önce gidip Ekin ve Eray'ı o şekilde görmemiş olucaktı.Omzumda hissetiğim elle beraber kafamı kaldırdım.Garip bir yüzü vardı ama çok inceleyemiyordum o an.