ÖZGÜVENSİZ

-12-

Sıkıldım be

Hayatımda yaptığım en büyük pişmanlık bu oldu. Ne olursa olsun Mika'ya söylemem gerekirdi.
Biliyorum yaptığım yanlıştı ama benim durumumda belli. Hastalığımdan kurtulmak üzereydim. Galiba herşey faydasız.

-1 Ay Sonra-

OH HİYO İS SO FİNE

Mino: Grup adını niye değiştirdiniz

Mireko:canım istedi? Hem şarkının doğrusu bu.

Mino: He tamam

Emma: Shin bebeğime naptın he

Emma: kaç haftadır göremiyorum ya

Shin: Bende bilmiyorum bir aydır psikoloğa gitmemiş???

Emma:ne demek gitmemiş???

Mino: Ya tamam bi durun be

Mino:Gitmek istememiştir.

Emma: Evine gidicem yoksa rahat etmem ben

Shin: Bende geliyorum bekle

Mino: Kime diyorum ki

-2 Saat Sonra-

Emma: Arkadaşlar durum vahim

Reo:Noluyo ne durumu

Shin: Eve gittiğimiz zaman Hiyı yatakta uzanıyordu.

Mino: Ee normal işte kız uyurdur be

Reo: Düşündüğüm şey olmasın lütfen

Mireko: Bekle yoksa?

Emma: Kolları çizik çizikti bazıları taze bazıları daha akıyordu. Bizde hemen hastaneyi aradık. Doktor biraz daha geciksek arkadaşınız ölebilirdi dedi.

Shin: Yatakta yatmak yerine bayılmış sebebi kan kaybı şimdi serum verdiler. Kollarına ve bacaklarına dikiş diktiler.

Reo: Hastedesiniz dimi şuan?

Emma: Evet Tokyo Özel Hastanesi

Mireko:Reo sen Mino'yu al git

Reo: Ama kızlar

Mireko: kızlara ben bakarım

Mino: kapının önündeyim.

-Hastanede-

"Hiyo kızım sen aptal mısın? Kendine ne yaptığının farkında mısın? "

"Mino sinirini kızdan çıkarma. "

"Pardon Shin. "

Hepsi benim için buradaydı. Benim rezilliğimi ön sıradan izlemek için. Ama anlayamıyorum. Neden böyle oluyor da tüm rezillik, hüdranlık beni buluyor.

Son konuşmalarda Mika ve Hina ile arkadaşlığımız bozulmuştu. Herşey için çok pişmanım. Benim kör olucak kadar salak olduğumu düşündükleri için.

Mika onlarla değil benimle arkadaşlığını bitirmişti.

Bir ay önce Natsu başka bir hastanede işe başlaması gerektiğini söyledi. Dertlerimi birtek onunla açtığım için başka bir psikoloğa gitmedim.

Kollarım? Kollarım.. Hatırlamıyorum.
Galiba içtikten sonra oldu.

Hani derler ya insan  kendinde zaman tüm yüzü, duygusal ve fiziksel olarak çıplak kalır. Kendimi bir ay eve kapattığım zaman bir gece içmiştim.

Acaba neden içtim. Hatırlamıyorum.

"Canım iyi misin? "

İçmeme rağmen acaba neden bileklerimi kestim. Bilmiyorum. Ama iyi hissettirdiğini biliyorum.

Doktor yanımıza geldi. Ve konuştu.

"Efendim sevgilinizde.... sendromu var. Daha dikkat edip kendisini iyi hissetmesini sağlayın. Geçmiş olsun. "

Ne sendromu duyamadım. Beynim duymak istemiyor sanırım.

Şuan yaptıklarımı açıklayım.

Shin beni kucağına aldı.
Asansöre bindik.
Asansörden indik.
Arabaya doğru gidiyoruz.
Arabaya bindik. Ben arka taraftayım.
Bir yere gidiyoruz.
Reo'nun evineymiş.
Geldik.
Eve girdik.
Beni bir koltuğa oturtdu.
Mireko geldi. Bişey demedi.
Kızlar geldi. Çok tatlılar.
Sevsem kızarlar mı?
Emma yemek getirdi.
Shin yememe yardımcı oldu.
Kızlar odalarına gitti.
Emmave Mireko da gitti.
Saat geç olmuş.
Shin beni kendi evine götürüyor.
Mireko benden soğudu galiba?
Eve geldik.
Shin bana giysi verdi.
Giydim.
Yatağa yattık.
Sabah oldu.

Ve gene aynı şeyler. Hatırlıyorum da doktor bana tükenmişlik sendromu demişti. Ne anlama geliyor.

Neden hayat bu kadar sıkıcı.

-2 Hafta Sonra-
Okula gidip gelmek. Derslere girmek. Sonra eve gelmek. Bu bir döngü.

Doktor bazı ilaçlar verdi. Tatları iğrenç. Natsu ile bağlantım kesildi. Galiba sadece bir doktor du.

Mireko benden çok uzak. Mino sosyal medya ile meşgul. Hayatımda birtek Shin kaldı. Emma Mireko ile birlikte.

Ha Reo vardı. Bugün onun cenaze töreninden geldik. Evet o öldü.

Trafik kasasında kaybettim. Abim yerine koyabildiğim. Bana abilik yapan kişi. Artık nasıl doldururum yerini?

Hayatımda Shin ve Emma var galiba.

Bu sıralar Shin bana fazla soğuk davranıyor. Beni aldatıyormu sizce?
Aldatıyorsa bir şey yapamam. Sevgilisi olarak ona hiç sevgi göstermiyorum. İstiyorum ama beceremiyorum.

Yoruldum. Gitmek çok uzaklara gitmek istiyorum.

Lütfen birisi beni kurtarsın.

Ahh finale yaklaştı işte. Ne yazsam bilmiyorum. Bıktım.