Bir yaz akşamıydı,balkonda kahvemi yudumlayarak manzarayı seyrediyordum.O kadar çok güzeldi ki anlatamam.Bi anda kapı zili çaldı.Şaşırdım.Şaşırmamın sebebi ise ben tek yaşıyordum,kim gelmiş olabilirdi ki?Yemek sipariş etmemiştim.Korktum ama en fazla ne olabildiki diyerek kapıya ilerlerken aynı zamandada ürkek bir şekilde gidiyordum.Kapının deliğinden baktığımda ise simsiyah görünüyordu ve herşey o anda yaşandı.Bi anda kapı kırıldı ve ben takılarak kafamı sert bir şekilde yere vurdum.Ondan sonrası zifiri bir karanlık.Sadece "Hey iyimisin, kahretsin"sesini duydum.O kadar naif bi o kadarda kaba bir ses kulağımda yankılandı.Adeta insana huzur veriyordu.
