Demon Slayer 🍃Acı Hissedilmeyi Talep Eder 🍃 Sanemi x oc (DÜZENLENİYOR)

🍃 bazı insanlar birbirlerine şifa olmak için yaratılmışlardır

Evettt kitap boyunca ilk defa sanemi'nin gözünden bakacağız. Hazır mıyız?

Sanemi:

Ena benim elimden tutmuş bir yere götürüyordu. Hiç sorgulayasım gelmedi içimden.

Kendisi elimden tutarak beni peşinden sürüklerken dönüp bana tebessüm etti.

Onun güzelliğiyle mest olmuşken öylesine sormuş olmak için sordum.

(Sanemi) - nereye götürüyorsun beni?

Durdu ve dönüp ellerimi sıkıca tuttu.

(Ena) - nefesim.

(Sanemi) - canım,can şenliğim...

Başını yana eğip tatlı tatlı baktı bana.

(Ena) - seni ebediyete kadar mutlu olacağımız ve hiç bir kötü duygunun hissedilmediği bir diyara götürüyorum.

(Sanemi) - orası neresi?

Ena yüzümde iz bırakan yaralarımı okşayarak nayif bir şekilde gülümsedi.

(Ena) - ikimizin de yara izlerinin bir araya getirerek oluştuğu bir yer gittiğimiz yer.

(Sanemi) - kötü hiç bir duygu olmayacaktı hani?

(Ena) - bir insan kendi yara izini tedavi edemez belki ama eğer izin verirse bir başkasına bu yarayı sardırabilir... ben de sana şifa olacağım. Bazı insanlanlar biri bir diğerine şifa olmak için doğmuşlardır. Tanrı, senin bir güne ihtiyacın olduğu için değil, bir başkasının sana ihtiyacı olduğu için ömrüne bir gün daha ekledi.

O şiir gibi konuşurken içim kasvet ile doldu.

(Sanemi) - ya imtahanın olursam?

(Ena) - (tebessüm eder) öylesin zaten... ve inan bana senden daha güzel imtahan yok.

Dudakları dudaklarıma değdiğinde etraf karardı. Etrafın kararmasının nedeni benim gözlerimin kapalı olmasıymış.

Gözlerimi açtığımda tavanla bakışıyordum.

Evimde çok alakasız bir yerde uzanır haldeyim.

Yavaşça doğruldum.

(Sanemi) - (kendi kendine fısıldayarak) yine mi bayılmışım?

Bu hafta 4. Oldu.

Ayağı kalkmaya çalıştım fakat vücudum sanki deprem olurmuşçasına titriyordu.  Sırtımı duvara verdim ve birazcık toparlanana kadar oturmaya karar verdim.

Her geçen dakikada biraz daha yaklaşıyorum ecelime.Ölmekten korkmuyorum. Ama neden öleceğimi düşündüğüm her anda Ena'da aklıma geliyor?

Gerçi gelmesi çok normal değil mi? O benim sevgilim.

Ölmekten zerre tereddüt etmedim ... en azından ena ile tanışana kadar.

Ena... sevgilim...

Benim yüzümden kim bilir ne kadar üzülüyorsun. Ahmaklık bende ki seni hala üzmeye devam ediyorum.

Yakın tarihe kadar bu durumun bu kadar bilincinde değildim. Sanırım seninle bir arada yaşamaya başladığımızda bunun farkına varmaya başladım.

Önceden üzüldüğünü biyordum sadece. Ama bu kadar kendini yıprattığın aklıma bile gelmiyordu.

Her gece, delik değişik bir uyku uyuyorsun. Bir ya da iki saat aralıklarla uyanıp sürekli nabzımı yokluyorsun acaba öldüm mü diye. Nabzımı hissettiğinde yatağımızın bir ucuna oturup yastığını ağzına basarak, sessizce ağlıyorsun her seferinde. Duymuyorum zannediyorsun hıçkırıklarını ama duyuyorum.