TAN DÜĞÜMÜ (Tamamlandı)(+18)

71. Bölüm

Merhabalar efenimmmmm

Bölüm şarkısını medyaya ekliyorum. 

İnstagram: _arikubra

Keyifli okumalar...

71. Bölüm

Hayatım boyunca hiç bir şeyler gizleyen bir insan olmadım. Gerçi zaten çocuk denecek yaşta bütün hayatı keşfedip esasında hayatımı bitirmiştim. Hayatında hiçbir şey gizlemeyen bir insan olarak hayatıma hep benden her şeyini gizleyen insanlar girdi. Malkoç bir katil olduğunu, Poyraz bana ihanet ettiğini, Alaz bendeki çıkarının farklı olduğunu, hatta Evsa bile içten içe benden nefret ettiğini gizlemişti. Karşı taraftan karşı tarafı ilgilendirecek bir şeyi gizlerseniz aslında bu bir yalan olur. Bunu değer verdiğim insanların bana gizlediklerinden öğrenmiştim.

Hayatta en nefret ettiğim şeyden biri yalanken ne yazık ki hayatımı başlatan da bitiren de yalan olmuştu. Tan Emir'e çekilme nedenlerimin içinde bu da vardı. Benden hiçbir şey gizlememişti. Hayatta en nefret ettiğim şey iki aşığın çok güzel bir aşk yaşama şansları varken bu şanslarını kendi elleriyle mahvetmeleriydi. Bu şansı mahveden taraf hiçbir zaman ben olmadım. Hep bu şansı mahvedecek insanlara aşık oldum.

Hoş artık hangisi aşk, hangisi sevgi, hangisi bilmem ne... Bilmiyorum. Tek bildiğim... Malkoç'u sevdiğimi söylerken hep ikimizin birbirimize ait olduğundan bahsederdim. Birbirimizin kaderimiz olduğunu düşünürdüm. Sonra Poyraz çıktı. Poyraz ise tam da kitaplardaki gibi esas kızı esas oğlan sandığımız kötü adamdan kurtaran kişiydi. Poyraz'a hiçbir zaman Malkoç'ta hissettiklerimi hissetmedim. Gerçi artık hiç kimseye istesem de ona hissettiklerimi hissedemem. Zira artık büyüdüm. Eskisi kadar saf, temiz, dünyanın pisliklerine bulaşmamış bir Ayşin Birce değilim.

Alaz ise bana o dönem Evsa gibi hissettiren bir dost olmuştu.

Peki Tan Emir...

Onu bu durumda nereye koyuyorum? Bilmiyorum. Bazen kendimden utanıyorum. Tam bu sebepten belki de hiç Tan Emir'le olmamalıyım diyorum. Üç evlilik yapmış olmaktan utanıyorum. Ve bu evliliklerimi toplamda üç yıla sığdırmıştım. Bu utanç vericiydi.

Ben eski Ayşin Birce'den utanıyorum. Belki de onu bu kadar kirletmemeliydim. Belki de bu kadar çok aile derdinde olmamalıydım. Belki de yalnızlığı kabul etmeliydim. Ama yapmadım.

Artık hayatımı olduğu gibi kabul ediyorum.

Şimdi aylardır hayatımda Tan Emir var. O hayatımda iyi ki var. Ona güveniyorum ama tüm benliğimle değil. Malkoç'tan sonra ilk defa bu kadar saf bir aşk hissediyorum ama gözümü kör etmesine izin verecek kadar değil.

Sabah kızımla güzel bir kahvaltı yapmış ve onu okuluna yollamıştım. Şimdi ise ben...

Dergideydim. Hepimiz toplantı odasındaki büyük masanın etrafında oturmuş, değerlendirme için bekliyorduk. Yeter gözlüklerinin altından önündeki dosyayı incelerken Sezgin abi elindeki kalemi çeviriyordu. Hayal hemen yanımda Semih'e kaçamak bakışlar atıyordu. Sevgili olmalarına rağmen hala bu kadar çekinik olmasına şaşırıyorum.

"Evet, arkadaşlar. Toplantıyı başlatıyorum."

Memduh Bey'in sözlerine karşılık herkes onaylarcasına başını sallamıştı. Sözü ilk alan ben olmuştum.

"En son yaptığımız şey ülkenin sorunlarına eğilip yazılar yazmaktı. Keza bu yazılar sayesinde kamuoyunda ciddi bir kitle edindik. Şimdi ki durum nedir?"

Memduh Bey beni onaylarcasına başını salladığında Sezgin abi beyaz masanın üzerindeki tabakta bulunan leblebiden bir avuç alıp yemeye başladı.