'Cause that's who I am|Taekook

0.1

"Uzak dur J-Hope!" Dedi sesini yükselterek. Diğerleri ve ben ona şok içinde bakıyorduk. Bize baktı ve beni kolumdan tutarak ilerledi. "Kaçırıyoruz." Dedi V. Şanslıydım ölmeyecektim. Şansızdım kaçırılıyordum.

Ben Jeon Jungkook gençliğimin baharında bir katliama şahit olmuş ve kaçırılıyordum. Ben Jeon Jungkook 14 Mayıs 2023 benim hayatımın kökten değiştiği gündü.

*

Gözlerimi araladığımda bir yatakdaydım. Nereseydi? En son beni bir arabaya bindirmişlerdi ardında eter koklatmışlardı. Esnedim ve doğruldum. Karşımda biri duruyordu bu V idi. Pür dikkat beni izliyordu.

"Neredeyim ben?"

"Bizim evimizde."

"Beni neden öldürmelerine izin vermedin V?" 

"Niçin izin vereyim?" 

"Ama onları öldürdünüz?"

"Seni öldürmek istemedim." 

"Ama-"

"Çok soru soruyorsun Jeon." 

"Nasıl öğrendin?"

"Bak bu da bir soruydu. Ayrıca öğrenirim ben." 

İç çektim ve sustum. Onunla daha da konuşmak istemiyordum. Geri uzandım ve üstümdeki pikeyi omzuma çekip gözlerimi kapattım. Ardından da pikenin içine girip cenin pozisyonu aldım. Ağır gelmişti yaşadıklarım. Aklımdaydı onca o ölüler. Aklımdaydı gözü açık cesetler. Aklımdaydı o çığlıklar. Aklımdaydı annem.. Her şey ağır gelmişti. Bende ölmeliydim. Bunu istiyordum. 

Ne kadar öyle kaldım bir fikrim yok. Üstümdeki pike çekildiğinde çeken kişiye baktım. V idi bu. Yavaşça doğruldum ve ona baktım. "Hadi Jeon. Yemek vakti." 

"İstemiyorum." Diye mırıldandım ve bakışlarımı kucağıma düşürdüm.

"Yemek yemek istiyor musun diye sormadım. Yemek vakti dedim. Yürü. " Sert sesi ile omuzlarımı düşürerek yataktan çıktım. Kolundan tutarak beni aşağı indirdi. Şimdi şurda 'b-bırak beni kolumu acıtıyorsun' klişesi yapsam ne olur ki? Ama yok Wattpad kızı değilim ve yaşadıklarım da hikaye değil gerçek.

Yaşadıklarım gerçek.. Bunu fark etmemle korku tüm bedenimi ele geçirmişti. Korkudan tir tir titreyerek ne ara geldiğimizi bilmediğim masaya baktım. Sandalyeye oturdum ve yemeklere baktım.

"Ye hadi. " Dedi V.

"İstemediğimi demiştim.. "

"Sana istiyor musun diye sormadım! Şimdi kes sesini ve zıkkımlan! " Birden bana bağırması ile yerimde zıplamış hızlıca kaşığımı elime almıştım. Bir yandan da gözlerim dolmuştu.

"Ona böyle davranmamalısın. Her ne kadar esirimiz olsa da o bir insan. Zaten yeteri kadar korkuyor. Daha fazla korkutma. " Sj denen adamın konuşması ile minnetle yüzüne baktım. Bana bakıp tebessüm etti ve yanıma oturdu.

"O bir esir! Bir prenses değil sikerim onun korkularını Jin! "

"Şey tamam kavga etmeyin benim yüzümden ben yiyeceğim.. Ama bağırma lütfen.. " Cılız çıkan sesimle konuştum ve titrek bir nefes alıp yemeğe başladim. Korku ve stresden midem bulansa da yine de sırf kavga çıkmasın ve bağırış olmasın diye yemeğe devam ettim. Öğürme isteği doluyordu içime.

"Daha fazla yemek zorunda değilsin Jungkook. Odana geç. Hadi. " Sırtımı okşayarak konuşan Jin ile minnetle kafamı salladım ve hızlıca sandalyeden kalkıp odama çıktım. Kapıyı kapatıp yatağa uzandım.

"Tanrım bana dayanma gücü ver. Daha evdeki ilk günüm ama çok zorlanıyorum.. Fazla zavallıyım değil mi? "

"Sorunun ne senin biliyor musun? " Diyerek yanıma geldi V.

"Neymiş? "

"Fazla korkaksın. "

"Elimde değil ki? "

"İradesizsin de. "

"Beni hor görmeye mi geldin? " Soruma cevap vermedi belki de neden geldiğini o da bilmiyordu. Bana sorduğu soru ile gözlerim kocaman acılmıştı.

"Benimle evlenir misin? "

-------

BEN GELDİM HİKAYEYE 1 YIL ARADAN SONRA (TAM 1 YIL) DEVAM ETME KARARI ALDİM VE İKİNCİ BÖLÜMÜ TAMAMLAYIP ATIYORUMMMM.

ZEYNEP İÇİN HOR GÖRME KELİMESİNİ AÇIKLAYAYIM BELKİ BİLMİYORDUUUR

Hor Görmek bir deyimdir. İnsanları aşağılama ve kücük görme anlamı taşır askim.

OY VE BOLCANA YORUM YAPMAYI UNUTMAYINNN!!