Yengemden Sonra Yaşananlar

Yeni Sahibem - Selin Hanım

Burada yazılanları lütfen bir hikaye gibi değerlendirmeyin. Anı defteri gibi yazdığımı düşünün lütfen. 

Keyfiniz bol olsun...

2003 yılında okula kaydımı yaptırdıktan sonra sürekli arayış halinde geçen ancak bir türlü karşılık bulamayan kölelik çalışmalarımdan sonra hazırlık bitip birinci sınıfa geçmiştim. Bu arada o dönem hayli yaygın olan Yonja ve Xing gibi platformlarda bazı Hanımefendilerle kölelik konusunda yazışmalarım oldu ancak hiçbiri sonuca ulaşamamıştı. Bu arada yengemle de arada konuşuyorduk. Telefonda da olsa beni ezmeye, aşağılamaya devam ediyor ve varlığını hissettiriyordu. 

Birinci sınıfın ikinci döneminde bir arkadaşım Türkiye'nin en prestijli bankalarından birinde yazın staj yapacağını söyledi. Bizim stajlarımız ikinci dönem başlıyordu ama Maslak plazalarda yer alan o bankanın genel müdürlüğü Sahibe bulabilmek için iyi bir yer olabilirdi diyerek bende başvuru yaptım. Biraz zorlama ve biraz da itekleyerek de olsa krediler bölümünde stajım kabul edildi. 

Bu süreci hızlı atlıyorum.

Stajın ilk günü güzelce hazırlanıp takım elbisemi giyip gittim. Danışmadan yaka kartımı alıp bölümüme geçtim. Orada beni henüz çömez olan bir çalışan karşıladı, Onur Bey. Bana çalışacağım yeri gösterdi. 

O : Hayırlı olsun. Birazdan bölüm şefimiz Merve Hanım seni çağıracak. Rutin sabah toplantısından çıkınca seni masa telefonundan arayıp çağırır. Sen takıl şimdilik. 

Küçük bir tebessüm ve göz kırpma ile Onur yanımdan ayrıldı. 2 saat sonra da telefonum çaldı, arayan Merve Hanımdı. Çok tatlı bir ses tonu ile beni resmen odasına davet etti. Elime bir defter bir kalem alıp odasına geçtim, kapıyı tıklatıp "gel" komutundan sonra içeri girdim. Acaba Merve Hanım Sahibem olabilir mi düşüncesinden başka bir şey düşünemiyordum. Ben girince Merve Hanım ayağa kalkıp masasının üzerinden elini uzattı,

Mer : Hoş geldin, ben Merve. Krediler bölümü şefiyim. Nasılsın?

Mel : Hoş bulduk Merve Hanım. Çok memnun oldum. Siz nasılsınız?

Mer : Teşekkür ederim. Otursana...Ne içersin?

Mel : Teşekkür ederim. Böyle iyiyim. 

Mer : Peki, direkt konuya giriyorum o zaman. Biz burada 20 kişiyiz. Hepimiz Selin Hanım'a bağlıyız. Sende bana ama tabi Selin Hanım'a bağlısın. Onur Bey ile birlikte çalışırsınız. Biraz öğrendikten sonra kendin takılırsın. Zaten çok büyük, seni zorlayıcı işler yaptırılmaz sana burada. Bize yardımcı olmanı bekleriz. 

Merve Hanım, 1.65 boylarında, zayıf, sarışın, güzel, çıtı pıtı bir Hanımdı. Çok naif, kibar ve ses tonu ince birisiydi. Dominant bir karakter olmadığı yönünde bir çok uyarı almıştı radarlarım. Ama yine de ufak bir deneme yapmak istedim. 

Mel : Tabi Merve Hanım. Ne derseniz yapmaya hazırım. 

Şeklinde bir giriş yaptım. 

Mer : Ne dersek de değil canım. Sadece bize angarya gelen dosyalama, fotokopi, evrakları bilgisayara kaydetme işleri falan.

Bunları söylerken önce estağfurullah der gibi kafasını yana doğru eğdi. Sözlerinden ve beden dilinden O'nun hükmedici bir tarafı olmadığına kanaat getirip Kadın olduğu için duyduğum büyük saygı dışında bir şey olmayacağını kafama koyup konuşmaya devam ettik. 10-12 dakika kadar sonra konuşmamız bitti ve ben Onur Bey'in yanına geçmek üzere odadan ayrıldım. 

Kapıdan çıkınca asansörden elinde telefon, mini etekli, kumaş ceketli, saçları topuz, uzun boylu bir Hanım'a doğru resmen çekildim. İnanılmaz bir aurası vardı. Ayağında kırmızı tabanlı topuklularıyla (ki sonradan bunların birer Louboutin olduğunu yakinen öğrenecektim) beynimi delercesine yürüyordu. Gözlerimi alamadım Ondan. Yanımdan süzülüp geçti. Boyu neredeyse bana yakındı. Gözleri ela, saçları kestane rengi tam bir amazon Kadınıydı. 39-40 numara ayakları ile yerleri titreterek yürüyordu. Geçerken beni yabancıladığını belli eden ufacık bir bakış attı ama o bakış 20 sene sonra bile hala aklımdadır. Gözlerimden girip, beynime, kalbime ve ruhuma inen bakışlardı. Bu düşüncelerle Onur Bey'in yanına gidip çalışmaya başladım. Öğle arasına kadar ne kadar çabaladıysam da o Hanımefendi'yi bir daha göremedim.