You are my destiny

Κεφάλαιο 10

" Συνέχεια "

Jo- Τι συνεβει και ήσουν εξαφανισμενος τόσες μέρες?
Luke- Τίποτα.
Jo- Πως τίποτα? Δεν μπορεί να εξαφανίστηκες τόσες μέρες για το τίποτα.
Luke- Απλώς....είναι προσωπικό.
Jo- Αα. Συγνώμη τότε.
Luke- Όχι δεν....απλά είχα κάποια προβλήματα στο σπίτι.
Jo- Καταλαβαίνω. Μπορείς αν θες να μου μιλήσεις όμως.
Luke- Φεύγω συχνά από από σπίτι εδώ και καιρό. Έχω βαρεθεί να ακούω τις φωνές των γονιών μου. Ο πατέρας μου έρχεται μια φορά στο τοσο και πάντα βρίσκει αφορμή να μαλώσει με την μάνα μου για λεφτά. Κάθε φορά που τον βλέπω θέλω να τον βαρέσω αλλά δεν έχω το κουράγιο και φεύγω.
Jo- Λυπάμαι πολύ.
Luke- Δεν χρειάζεται. Είμαι μια χαρά τώρα. Νιώθω ελεύθερος. Έλα να σε πάω σπίτι.
Jo- Σίγουρα?
Luke- Ναι. Πάμε.
Jo- Εντάξει.

Σηκωθήκαμε και κατευθυνθήκαμε προς την μηχανή. Μου έδωσε το κράνος του και ανέβηκα. Έβαλα τα χέρια μου στην μέση του και ξεκινήσαμε. Σε 10 λεπτά είχαμε φτάσει.
Κατεβαινω από την μηχανή, αφήνω το κράνος και με κοιταει με ένα περίεργο βλέμμα.

Luke- Καληνυχ-
Jo- Luke αιμορραγείς!!! τον σταματάω ξαφνικά.
Luke- Τι?
Του κάνω τα μαλλιά στην άκρη και βλέπω μια μεγάλη βαθειά γρατσουνιά.
Luke- Δεν πειράζει δεν είναι τίποτα.
Jo- Πως δεν είναι! Μην μου πεις ότι έπεσες από την μηχανή!?
Luke- Δεν είναι τίποτα λέει και κατεβάζει το χέρι μου από το κεφάλι του.
Jo- Δεν ακούω κουβέντα.
Αρπάζω το χέρι του και μπαίνουμε σπίτι μου. Ο Luke κάθεται στον καναπέ και εγω πάω πανω να φέρω τα πράγματα για την πληγή του.
Μόλις κατεβαινω πηγαίνω δίπλα του και σκουπιζω την πληγή του. Του βάζω φάρμακο και ένα γαζαπλαστ.

Jo- Luke έχεις πυρετό!
Luke- Μία χαρά είμαι.
Πάει να σηκωθεί να φύγει αλλά τον ξαπλώνω πάλι.
Jo- Περίμενε εδώ, έρχομαι.

Μόλις ξανακατεβαινω και πάω δίπλα του βλέπω ότι τον έχει πάρει ο ύπνος. Είναι πολύ γλυκός όταν κοιμάται. Όμως μου φαίνεται οικεία αυτοί η φατσουλα. Πηγαίνω δίπλα στην πολυθρόνα και περνώ την κουβέρτα.
Καθώς τον κοιταω κάθομαι στο πάτωμα για να τον σκεπασω. Είμαι τόσο κουρασμένη που με παίρνει ο ύπνος κάτω.