Bordonun Sevdası

12.Bölüm

Sabah uyandığımda yüzümde aptal bir sırıtış vardı. İçimden bir ses bunun sebebinin dün akşam olduğunu söylüyordu. Bilmiyorum o burdayken varlığı bile farklılık veriyordu insana.

Ohoo sen gönlünü kaptırmışsın bile Deryacımm.

Öyle mi diyorsun iç ses?

Herhalde kızım bunun başka alternatifi yok sorryyy.

Acaba o da benim hakkımda böyle şeyler düşünüyor muydu? Ya da beni düşünüyor muydu?

Yataktan kalktığım gibi hazırlanmaya başladım. Üzerime kahverengi pantolon , beyaz kazak ve yine kahverengi blazer ceketimi giydim. Saçlarımı da hafif dalgalandırıp , makyajimla hazırdım. Saate baktığımda daha vaktimiz olduğunu gördüm ve Özleme mesaj attım. Tek çizgiydi. Demek ki hâla uyuyordu. Paşamın keyfi yerinde tabiii.

Daha sonra bende annemi aradım sesini duymak iyi gelecekti biliyorum.

"Kuzumm."

"Annem nasılsın?"

"İyiyim kuzum sen nasılsın?"

"Bende iyiyim , napıyorsunuz , nasıl oralar?"

"Aynı kızım , sensiz hiç tadı yok buraların. Sen naptın , nasıl gidiyor orası , yemene içmene dikkat ediyorsun değil mi?"

"Buralar da aynı anne. Ve evet ben gayet iyiyim."

"Bana bak oralar çok soğuktur kalın giyin , üşütme."

"Tamam annecim tamam sen merak etme."

"Ha iyi aferin. Okula mı gideceksin?"

"Evet çıkarım birazdan."

"İyi kızım Allah zihin açıklığı versin."

"Anne o eskiden değil miydi ya." Dedim gülerek.

"Aman be kızım ne bileyim , olsun Allah yine de zihin açıklığı versin,çocukları derslerini iyi anlatırsın."

"Amin annecim amin. Eren çıktı mı?"

"Çıktı bile o. Yazılı haftasında."

"Hmm iyi yapar benim kardeşim."

"Ee sen geç kalacaksın. Ben tutmayım seni."

"Yok anne ne tutması. Vaktim var daha."

"Olsun bende pazara gidicem zaten."

"İyi tamam sonra yine konuşuruz o zaman."

"Tamam kuzum Allah'a emanet ol."

"Sizde annem."

Telefonu kapattığımda ağızdan ufak tefek bir şeyler atıp evden çıktım bende. Kapıdan çıkmamla Cengizi gördüm.

"Günaydın yen- Derya."

"Günaydın Cengiz."

"Okula mı?"

"Evet sen?"

"Ha ben bi komutanıma bakmaya geldim de."

"Tamam o zaman sonra görüşürüz."

"Görüşürüz."

Arkama binip okulun yolunu tuttum yine. Okula geldiğimde ise Mert Bey'i gördüm yine. Dün akşamdan sonra adama iyice kıl olmuştum zaten. Neyse Derya sakin askom.

"Günaydın." diyerek yanıma geldi gülerek.

Başımı sallayıp yanından geçtim. Oturup birde laf veremezdim.

Sınıfa geldiğimde çocukları görünce moralim tekrar yerine gelmişti. Onları görmek bana cidden iyi hissettiriyordu.

"Günaydın çocuklaaar."