Karanlıktaki Işığım

TANITIM

Kimsem yoktu oysa ki. Her zaman yalnızdım. Defterim, siyah kalemlerim ve ben. Yazmayı öğrendiğim andan beri yazıyor, düşüncelerimi insanlara değil kağıtlara anlatmayı tercih ediyordum. Benim dünyam siyahtı. Bu beyaz kağıtları kendi hayatım gibi siyah kalemlerle karalıyordum. Tıpkı insanların bana yaptığı gibi. Tek fark ben karalayıp atmıyordum. Onları saklıyordum. Çünkü en yakın dostum, kardeşim, ailem bu kağıtlardan ibaretti benim. Tüm dünyamdılar kısacası. Bu yüzden dünyam siyahtı.

Ailemde ise hatırladım tek şey o lanet trafik kazası. Daha 12 yaşımda tüm ailemi lanet bir trafik kazasında kaybettim. Diğer akrabalarım ise kendine zor bakacak durumda. Teyzem ve kocasıyla kalıyorum. Hiç çocukları yok ve beni öz kızları gibi büyüttüler.

Ailemi kaybettiğim günden beri yazıyor, hayatımı kirleten insanlara karşı dim dik ayakta duruyorum. Evet ben Işık. Işık Keskin. Dünyanın doğurduğu karanlık kız...