1.BÖLÜM

302 48 31
                                    

Merhabalar , aslında birkaç defa başlayıp bıraktığım bir hikayeye tekrar başlıyorum.Nasıl olacağını çok merak ediyorum ben de :D :D Tek dileğim -yani şu anda :D - bu yazdığım hikayeden keyif almanız ..Okuduğunuz için şimdiden teşekkür ederim <3 <3 <3

bu arada güzel bir şarkıyla başlayalım :D :D <3


———-<3


''Günaydın ablam, kolay gelsin nasılsın?''


Arkamdan gelen tanıdık sesle gülümsedim.Elimdeki kitabı yerleştirip çıktığım merdivenden indim.16 yaşında , kahverengi saçlı , uzun boylu , ela gözlü bir çocuk olan Barış'ı görmemle yüzümdeki gülmseme pis bir sırıtış halini aldı.''Sen onca zaman gelme şimdi gel 'Kolay gelsin ablam ' de .Ooh ne ala memleket .'' diye içimden söylenirken suratımı gizleyip küçük bir öksürükle yüzümdeki sırıtışı sildim. Sen görürsün Barış Bey.Yapmacık olmamasını umduğum bir tavırla ona döndüm.


''Ooooo Barış Bey , siz buralara uğrar mıydınız yahuu?''


Barış 'ın yüzündeki sırıtışın yerini gülümseme alırken yakınmaya başladı:


''Yapma be ablam.Okul , ev , ödevler ,sınavlar derken başımı kaşıyamadım ki.Hem sen de biliyorsun ilk fırsatta buraya geldiğimi '' diyen Barış yağmurda ıslanmış köpek bakışlarını gönderdi bana .


''Telefonda icat edilmemişti evet ..'' diyerek tribimi sürdürdüğümde gerçekten alınmış olduğumu düşünmüş olucak ki sessiz sessiz söylenmeye başladı.


''Off ablam of.Bu öğretmenleri de anlmaıyorum ki zaten. Hayatımızın onların verdiği ödevleri yapmaktan , hazırladığı sınavlara çalışmaktan ibaret olduğunu sanıyorlar.Demiyorlar ki 'Bunların da bir özel hayatları var, bunlar da insan ' diye. Off off ne bu MEB'den çektiğimiz bizim'' derken kafasını Küçük Emrah gibi eymiş dertli detli kafa sallıyordu.


Bu haline daha fazla dayanamayıp tuttuğum kahkahamı kütüphanede olduğumu hatırlayıp sessiz bir kıkırtı şeklinde koyverirken Barış'ın gözleri parıltı eşliğinde bana döndü.Kollarımı açıp başımla işaret edince vakit kaybetmeden kollarımdaki yerini aldı.Tam kıkırtım duracakken sessizce kulağıma eğilip ''Bi' an harbi darıldın sandım ablam , kalbime iniyordu valla '' diyen ürkmüş sesiyle tekrar kıkırdadım.Tabiki de sessizce , kütüphanedeyiz sonuçta dimi.Bana bunu dediğine de inanamıyordum şu an .Bana demişti dimi , bana ?? Ben daha doğru düzgün ona kaşlarımı bile çatamazken hemde .Geriye çekilip yanaklarını sıktım.


''Takılıyorum ablacım. Deli misin nasıl darılabilirm sana şu tatlılığa bak.'' derken yanaklarını sıktım tekrar.


''Yapma şöyle şeyler ablam yaa , valla bebek gibi hissediyorum kendimi.'' derken kıkırdıyordu o da .


''Hah diyene bak.Küçücüksün olum sen daha .Neyse hadi bak bakalım yeni kitaplar geldi belki içinden beğendiğin olur.'' dedim onun söz söylemesine fırsat vermeden .Başıyla onaylayıp yeni düzelttiğim raflarda göz gezdirmeye başladı.

Papatyalar  ÖzeldirHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin