- Zühre yavaş, gidiyoruz işte !
Benden daha heyecanlıydı bu kız. Zühre nin elinde bir oyana bir buyana savrula savrula sonunda ulaşmıştık sözleştiğimiz lokantaya. Ben herkesin içinde rahat edemem diye çok kalabalık bir yer seçmemişti Sina. Lokantaya geçip oturduk. Ortalarda yoktu. Saate baktım. Sözleştiğimiz saate daha onbeş dakika vardı. Koştura koştura geldiğimizden erken varmıştık Zühre sağ olsun..! Zaman bir türlü geçmiyordu. Telefonuma baktım ,on üç dakika kalmıştı. İnşallah erken gelir diye dua etmekten başka çarem yoktu anlaşılan. Duamı etmiş olsamda birşeyler yapmam gerekiyordu. Telefonumu aldım elime son çare olarak. Normalde çok oyalanmazdım telefonla. Lazım olduğu kadar kullanırdım. Bu yüzden şarjını üç günde bir doldururdum. Ne kadar zararlı da olsa şuan ihtiyacım vardı işte..
Annem yol boyunca mesaj atmıştı. Evhamlı kadın! Merak etmeden duramıyordu. Mesajına geri dönmediğim için birşey oldu sanmasın diye ilk onun mesajlarına cevap verdim. Ben telefonla ilgilenirken Sina gelmiş karşıma kurulmuştu bile. Onu farkettiğim de beni izliyordu.
- Ne zaman geldiniz farketmedim.
- Çok olmadı. Ama şu ' siz ' leri artık bıraksak mı?
Sina görüşmeye geldiği günkü gibi değildi hiç. Sitresmiş, gerginlikmiş,utanmaymış, hiçbiri yoktu. Gözlerimin içine bakarak konuşuyordu. Sanki o günkü Sina ile bu günkü Sina aynı kişi değildi. Onun tersine bugün gerilen taraf bendim.
- Olur ..
Zühre ileriki masadan benim halime gülüyordu. Bir dakika ya ! O ne zaman gitmişti oraya ? Anlaşılan baya kaptırmıştım telefona kendimi..
- Utanınca daha tatlı oluyorsun .
Bu çocuk beni öldürecek herhalde ! Dik dik bakışına mı yanayım,o güzel gülüşüne mi yanayım,yoksa dediği şu lafa mı yanayım? Son gaz yürüyordu yani. Birkez daha,utanınca diğer kızların aksine yüzüm kızarmadığı için şükrettim. Ama o benim utandığımı anlamıştı. Kızarmama gerek yoktu, zaten anlıyordu. Off ! Ne yapacağım ben şimdi !
-Geçen haftaki gerginliği üzerinden atmışsın anlaşılan! Baya açılmışsın !
İmalı imalı demiştim bunu.
- Evet , atlattım elhamdülillah.
demezmi bide yaa ! Ben yerin dibine girmeye devam ederken o sözlerine devam ediyordu.
- Senin yaptığın gibi,önce ben başlayayım istersen ! Belki o zamana kadar açılırsın.
- İstersen kınalı parmak mevzusundan başlayayım anlatmaya. Yarım kaldığı için vicdan olarak rahat edemedim. Önce onu anlatayım da vicdanımdaki yük kalksın! Eğer sende istersen tabi..
