Sevgilim,seni çok seviyorum.
Niye beni bıraktın Jisung?
.
1 yıl sonra:
Biliyormusunuz.Şaka maka Jisung'un ölümü üzerinden 1 yıl geçti.Hala kendimde değilim.Ama mutlu olmaya çalışıyorum.Evde sürekli boş boş yatıyorum.Kokusunu içime çekiyorum.Peluş oyuncağına sarılıyorum sürekli.Çok özledim onu,çok.Onun için.
O gün hastaneye gittim.Bilinçsizce.Jisung'un öldüğü hastane.Kolidorda boş boş yürüyodum.Ne? Karşıdan Jisung'a benzeyen birimi geçti.Hayır oydu.Minho,kendine gel.Kusura bakmayın,hala iyi değilim..
Bıraktığımı kim söyledi Minho?
.
.
.
.
.
.
.
.
Jisung:
Ohm.Burası neresi.Minho? Felix? Nerdesiniz.
Doktor girdi içeri.
-Günaydın Jisung.Buyurun kahvaltınız.
Kahvaltıya bak mk.Saymıyım canınız çekmesin.Sanki hastaya değilde müdüre yemek getiriyorlar:
-Bu arada,bana ne oldu.
-Minik bir koma geçirdin.Hafızan hala yerinde.
-Kaç gün?
-1 yıl.Kafanı yere düşerken darbe almışsın.Yarın taburcu olucaksın.Seni almaya gelicekler.
Odayı inceledim.Özel bir odaydı:
-Kim?
-Hmm, Felix ve korumaları.
-Minho?
-Tanımıyorum.Öyle birinden bahsetmedi.
-Sağol.
Yine bir işler çeviriliyodu.Doktor çıktıktan sonra yavaş adımlarla odadan çıktım.Kimse yoktu.Aşağı indim.Sadece gezinmek için.Birinin koşma sesini duydum.Arkamı döndüm ve biri bana sarıldı.Minho?
-Ne oluyor Minho?
Minho:
Hayır.O Jisung'tu.Eğer kör değilsem.O tarafa doğru yürümeye başladım.Onu gördüm.Saçı,bacakları, herşeyi aynıydı.Koştum.Arkasını döndüğü gibi ona sarılmıştım.Jisung,ölmemişti.Ama neden 1 YILDIR ölü olarak biliyordum.Mezarı bile vardı.Onu gördüm:
-Ne oluyor Minho?Minhooo.
-Jisungum.İyimisin güzelim.
-İyiyimd-
-Minho,Jisung'tan uzaklaş.
-Felix?
Yanda korumaları vardı.Silahları bana çeviriliydi.Hastane telaşa girmişti.Ama başlarında Felix olduğu için hiç birşey yapamıyolardı.Jisung'u arkama aldım.Bana sarılıyordu.Sessizce:
-Korkma bebeğim.Bişey olmıcak.
-Uzaklaşmayı düşünüyor musun Minho.Yoksa ölmek mi istiyor saf Minho ,hahahah.
-Herşey yalandı dimi.1 sene boyunca beni kandırdın.Şerefsizsin.
-Başka nasıl sizi ayırabilirdimki sizi?
-Hah sikiyim.
Arkadan birinin ayak seslerini duydum.Ünlü mafya Changbin'di bu.Nerde görsem tanırım:
-Ahh, sevgilim.
-Changbin?
-Sevgilinin ölmesini istemezsin dimi Felix?
Elindeki silahı kendine doğrulttu.Sevgililermiydi cidden.Off:
-Silahları indirin.
Bütün korumaları bana dik bakışlar atarak silahlarını indirdiler.Kalın sesiyle Changbin konuşmaya başladı,bize diyordu:
-Çocuklar arabaya geçin.Geliyorum.
Jisung'a baktım.Gözündeki yaşları sildim.Beni bırakmadı,bırakamadı.Sarıla sarıla arabaya yürüdük:
-Jisung.
-Minho.
-Seni çok özledim.
Ağlıyordum:
-Ağlama tamam,yanındayım.
-O şerefsiz mezarını bile yaptırdı.
-Mezar?
-Seni ölmüş gibi gösterdi.Jisung,seni 1 yıldır ölmüş olarak biliyorum.
-Minho,tamam yanındayım.Bişeyim yok.Komada kalmışım.Doktor öyle dedi.
-Off sikicem bu Felix'ide.Nasıl kandım ona.
Changbin arkamdan sırtıma dokundu:
-Teşekkür ederiz Changbin.
-Rica ederim.İyimisiniz?
-Ben iyiyim.Minho?
Sessiz kalmıştım.
-Tamam şimdi,benim ayarladığım bir evde kalıcaksınız.Benim evime yakın.Güvenliğiniz için.
-Rahatsızlık vermiyelim.
-Ne rahatsızlığı.Binin arabaya.
Arabaya bindik.Oldukça lükstü.Jisung yanıma oturup omzuma kafasını koydu.Elini belime koydu.Gülümsicek halim bile yoktu.Ama ne yaparsa çok hoşuma gidiyordu.Jisung'un uyuması gerekirken ben uyuya kaldım..
1 saat geçmiş.Sonunda eve gelmiştik.Jisung beni dürterek uyandırdı.Changbin arabadan indi,arkasından da biz.Jisung'un elini tuttum.Konuşmamıştık.Changbin'i takip ediyorduk:
-Jisung sen eve geç.Merak etme buralar güvenli.Minho,benle gel.
-Jisung hemen gelicem bebeğim.
Jisung bana küçük bir gülümseme attı.Korkak gözlerle eve girdi:
-Minho,şuan güvende gibisin.Felix herşeyi berbat etti, farkındayım.Onun adına özür dilerim.
Changbin ile kısa bir süre konuştuk.Eve girdim.Jisung yatakta yatıyodu.Boş boş duvara bakıyodu:
-Jisung iyimisin?
Sessiz kalmıştı:
-Jisun-
-Senden nefret ediyorum Lee Minho.
.
.
.
Sakin olun
441 kelimee🙊
