You are my destiny

Κεφάλαιο 30

Το απόγευμα η Kate έφυγε γιατί θα έβγαινε βολτα με τον George.
Εγώ κατέβηκα στην κουζίνα να φαω και μετά να ντυθώ για να πάω στον Jake. Έκοβα βόλτες στο σπίτι αν και δεν ένιωθα τίποτα. Δεν ένιωθα θυμό ούτε λείπει. Ούτε άγχος ούτε τίποτα.
Ήταν λες και μου είχαν πάρει όλα τα αισθήματα και είχα μείνει ψυχρή σαν τον πάγο.
Η ώρα πήγε 9:12.
Είχε σχεδόν νυχτώσει. Έβαλα τα ρούχα μου πήρα τα κλειδιά μου και λίγο πριν βγω από την πόρτα κοίταξα το χέρι μου. Έβγαλα το βραχιόλι που μου έκανε δώρο μιας που δεν είχε πια νόημα να το φοράω και το άφησα στο τραπέζι.
Στην διαδρομή δεν ετρεμα ούτε είχα κάποιο ιδιαίτερο άγχος.
Όταν έφτασα τον πήρα τηλέφωνο για να κατέβει.

" Στο τηλέφωνο "

Jo- Jake είμαι κάτω από το σπίτι σου. Μπορείς να κατέβεις 5 λεπτά να μιλήσουμε?
Jake- Συνέβη κάτι?
Jo- Απλά θέλω να μιλήσουμε.
Jake- Εντάξει. Έρχομαι.

Κάθισα παραδίπλα στο πεζούλι και περίμενα να κατέβει.
Είδα την πόρτα να ανοίγει και να με κοιταει ανήσυχος ο Jake. Ήρθε και κάθισε δίπλα μου.

Jake- Τι συνέβη?
Jo- Κοιτα ήθελα να μιλήσουμε για ένα σοβαρό θέμα και είπα να έρθω να τα πούμε από κοντά.
Jake- Πες μου. Ακουω.
Jo- Κοιτα Jake. Δεν ξέρω αν θυμάσαι αλλά στο πάρτι μου έκανες κάτι με ένα άλλο κορίτσι. Ξέρω ήσουν μεθυσμένος αλλά δεν αλλάζει αυτό. Έκανα την αδιάφορη γιατί περίμενα να πάρεις την πρωτοβουλία και να έρθεις να μου το πεις από μόνος σου αλλά δεν το έκανες και νομίζω πως πρέπει να το λήξουμε. Καλύτερα έτσι, χωρίς τσακωμούς.

Ο Jake είχε χάσει τα λόγια του και με κοιτούσε. Στο βλέμμα του φαινόταν ότι ήξερε.

Jake- Το καταλαβαίνω και ζητάω συγνώμη. Ήμουν πολύ μεθυσμένος αλλά δεν αλλάζει η πράξη μου.
Jo- Τότε καλύτερα να το τελειώσουμε.
Jake-.......ναι...
Jo- Καληνύχτα.
Jake- Καληνύχτα.

Σηκώθηκα και έφυγα σιγα-σιγα. Άκουσα πίσω μου την πόρτα να κλείνει. Δεν είχα κανένα συναίσθημα, σαν να ήξερα ότι θα τελειώσει. Δεν ηθελα να πάω σχολείο οπότε πήρα μια μπύρα από το περίπτερο και κάθισα στο παρκο.
Κοιτούσα τα αστέρια πίνοντας μπύρα μέχρι που άκουσα το όνομα μου. Δεν γύρισα να δω ποιος ήταν.

Luke- Jo!?

Είχα καταλάβει την φωνή του luke και ερχόταν να κάτσει δίπλα μου.

Jo- Γειά.
Luke- Συνέβη κάτι? με ρωτάει ψυχρά.
Jo- Τίποτα το ιδιαίτερο. Απλά χώρισα με τον αδελφό σου.
Luke- Γιατί?
Jo- Τον έπιασα με άλλη αν και είχα το θάρρος να κάνω την αδιάφορη και να το ληξω ήρεμα.
Luke- Πολύ μαλακας. Που να ήξερε τι έχασε, είπε ψιθυριστά.
Jo- Ε?
Luke- Τίποτα κρίμα λέω. Πάντως και μόνο που κρατήθηκες να μην τον βαρεσεις μπράβο.
Jo- Δεν έχω κανένα συναίσθημα. Νιώθω άδεια.

Είπα και άρχισε να βρέχει από το πουθενά.

Luke- Καλύτερα να σε πάω σπίτι. Άρχισε να βρέχει.
Jo- Δεν θέλω να φύγω ακόμα. Θέλω να βραχώ. Μου αρεσει η βροχή.

Όταν βρέχει είναι υπέροχα. Έχει παντού ησυχία και αφοσιώνομαι στον ήχο της βροχής. Κλείνω τα μάτια μου και απολαμβάνω αυτόν τον ήχο. Σηκώνομαι από το παγκακι και αρχίζω να περπατάω για το σπίτι λες και ήμουν σουρωμένη. Ένιωσα ένα δικό μου δάκρυ να πέφτει όμως δεν θα μπορούσε να το καταλάβει κανείς εφόσον έβρεχε.

Luke- Jo!? Που πας? Jo!!

Με γυρνάει πιάνοντας το χέρι μου.

Jo- Σπίτι.
Luke- Θα σε πάω εγώ.
Jo- Δεν χρειάζεται. Θέλω να περπατήσω.
Luke- Μα...

Γύρισα και συνέχισα να περπατάω μέχρι που με ξαναγύρισε.

Jo- Είπα θα πάω με τα ποδ....πριν ολοκληρώσω την πρόταση μου ένιωσα τα χείλη του να με ακουμπάνε. Με άρπαξε και με φίλησε στην βροχή. Δεν ήξερα τι να κάνω οπότε δεν έκανα πίσω.
Μετά από κάποια στιγμή με άφησε και έκανα πίσω.

Ευχαριστώ που διαβάσατε και αυτό το κεφάλαιο. Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλιααα❤