Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ey kalabalıkların arasında kendini arayan! Keder kuyusunun dibinde bu ümitsiz duruşun niye? Değil midir bunca acı, ruhumuzu unutmaktan? Kalbimizin kıvranışı, zihnimizin boğuluşu Dünyayı yalnız kendi rengimize boyamaya çalışmaktan değil mi? Gözlerimizi kapatmamızdan ötürü sarmıyor mu karanlık her yanı? Biz sustuğumuz için feryat etmiyor mu Mehmet? Aylâ'ların bedeni kıyıya bizim zayıflığımızdan vurmuyor mu? Rengarenk uçurtmalar bizim fırtınamızla takılmıyor mu tellere? Göçmen kuşların gittikleri her yerde kışa maruz kalışı bu günlerde, bizim mevsimsizliğimizden değil midir? Hangi mevsimsizlik içimizdeki bu? Ne zamandır küsüz yıldızlarla? Susacak mı kulağımızdaki o ses, kendimize sağır eden bizleri? Hangi uzaklara göndermişler yakınları, içimizdeki ? Hangi terziyi almışlar elimizden, daha dikemeden ruhumuzdaki yırtıkları? Ne zaman ölmüş ruhumuz, daha bilmiyorken ruhlar gerçekte ölür mü? Nicedir toprağında gelincik bitiyor Âsımların? Bir araya gelen harfler değil, duygular olabilecek mi? Kalemi eline alan mutlu son yazabilecek mi? Sert kabuklu Ömerler hikayenin sonunda gönlümüzde taht kurabilecek mi? Okyanusta boğulan, ormanda kaybolan, kara dumanlara hapsolan Musablar kurtulabilecek mi? Söylesene, Yiğitler hep ölür mü? Bir insanın yüreğine en fazla kaç mezar kazılır? İsmailin boynu hangi bıçağın altında kalır?
Bak Kamer! Dinle gerçekleri! Kağıttan gemiler yüzemez bu nehirde, Sevmekten nefret edilmez! Çekinmezsin bağırmaktan, haykırdığın hak ise! Yumulmaz gözler hedefte aydınlık var ise! Bulutları ağlatan bir Aşk varken, fırtına olamazsın gönüllere.. Sessizliğin dili vardır Kamer, ve her gecenin sabahı. Yırtık ruhlara dikiş ancak sevgiyle tutar! Dinleme kendinden uzağı ki olma âleme sağır, Mânayı gönlünde tut, orada herkesten kayır! Ölmek topraktan öte, kaybetmektir Kamer; Yaşamın manâsını, kalplerdeki tahtını.. Bil ki en güzel mezar yeri yürektir, Şayet oradaki kimse ölmemektedir! Son dediğin bir kapı, yeni hikâyelere açılan. Çetrefilli senaryolar karalansa da kahramanlara, Elbet ömür defterine bir şiir yazılır O'nun katında. Söyle bana Kamer, Yakup kadar ağlamadan kavuşulur mu Yusuf'a? Hatırla ki annesi Musa'yı tereddütsüz nehre bıraktı Çünkü yüreğinde ilahi bir teslimiyet vardı Ve kader Musa'yı Firavunun yanında yaşattı. Ruhlar ölmedi, ait oldukları yere gitti.. İkiye ayrıldı ay, anımsa! İşte oradasın, buldun kendini, dön de bak şimdi arkana!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
