Ay yıldıza giden yol

GİRİŞ

Yetmezmiydi bu kadar acı kaç anne daha evladını vatan uğruna toprağa verecekti. Kaç ailenin ocağına ateş düşecekti. Kaç çoçuk babasız kalacaktı kaç kadın ömür boyu eşine hasret kalacaktı. Yetmez mi bu kadar acı yetsin artık daha hiçbir aile, anne, baba, eş, çoçuk acı çekmesin. Ama bu köpekler ay yıldızımızı indirmeye çalıştıkça hiçbir ailenin acısı dinmeyecek. Ne geçmişte ne gelecekte indirmediler şimdi de indirmeye cekler.
"Aymila hocam artık bırakın ölüm saati gerçekleşti." " N-ne demek ölüm saati gerçekleşti."Kalp masajını bırakmadan hemşireye döndüm." Sen ne saçmaladığının farkında mısın.O ölmedi ölmeyecekte."Ben dışarıda feryat figan ağlayan annesine söz verdim. "Ama" Göknur hemşirenin lafını kesip ne aması Göknur "O" kapı bir hışımla açılmasıyla lafım yarıda kalmıştı. İçeriye giren Fikret hocayı belki bir umut kurtarır onu ama düşündüğümün tam tersi oldu. "Yeter Aymila yeter o öldü o şehit düştü. O bu vatan için canından vazgeçti yeter 15 dakikada yapsan 15 saat yapsan yine yaşamaz".Ama "ama falan yok Aymila şimdi dışarı çıkıp şehit düştüğünü söyleyeceksin. "
El mecbur kafa sallayarak dışarı çıkmıştım. Dışarı çıkmamla tüm gözler bana döndü ben şimdi nasıl bunu söylicem. Annesi kızaran gözlerle yanıma gelip ellerim tuttu. "Oğlum yaşıyor demi kızım" Gözlerim dolmuştu başımı eğip öylece durdum. Kızım Allah aşkına birşey söyle de oğlum yaşıyor de yapma ha söyle hadi söyle" kafamı kaldırıp doluk doluk gözlerimle şehit annesi olan kadına baktım. Sesimi toparlayıp kafamı dik tutarak başımız sağ olsun şehit düştü. Şehit haberini verip hızlıca oradan ayrıldım.
Yukarı kata çıkıp Canerin odasına doğru yürüdüm. Şuan en çok ona ihtiyacım vardı. Yüzümde hafif tebessüm oluştu daha yeni bir günlük nişanlıydım. Kapının oraya gelip asistanı Saneme bakındım ama yoktu. Neyse ben kapıyı çalıp içeriye geçiyim. Kapıyı bir kez tıktıklatım ama ses gelmedi. Bir kere daha tıktıklatım ses gelmeyince içeriye girdim. Ama girmemle şoka uğradım zaten Caner yarı çıplak asistanıyla öpüşüyordu