MUM ALEVİ

0.1

 Medya: Melis Soydan

09.06. 2023

Kulaklığımı takmış hayatımın en kötü dönemini daha da zorlaştıran insanların arasından geçerek çıkışa ilerliyordum.
Bana tiksinir gibi bakmalarına alışmıştım.

Çünkü çoğu insan doğru mu yanlış mı diye araştırmadan, sorgulamadan duyduğuna inanırdı.
Sonuçta onların gözünde dolandırıcının kızı, soğuk nevale, umursamaz kızın tekiydim.

Oysa biri gelip neyin var dese karşımdaki kim diye düşünmeden oracıkta ağlardım.
O kadar ihtiyacım vardı ki birinin halimi hatrımı sormasına.

Arka cebimdeki telefonun titrediğini hissedince elime alıp baktım.

Sezen soydan: akşam eve gelirken bira da getir.

Herkesin annesi gelirken ekmek al derdi, benim annem alkolden başka bişey için beni ne arar ne sorardı.
Derin bir nefes alıp tekel bayiye gitmek için yolumu değiştirdim.

Anahtarımla dairenin kapısını açıp içeri girdiğimde burnuma keskin bir alkol kokusu geldi.
Gerçekten artık içmekten ölecekti, ne kadar engel olmaya çalışsam da bir şekilde yine onu içerken yakalıyordum ve bu durumdan çok sıkılmıştım. Özellikle çok canı çektiğinde kriz geçiriyordu ve ben onun bu halini görmeye artık dayanamıyordum. Uyuşturucu bağımlısı gibi alkol bağımlısı olmuştu.
Bu yüzden bende karışmamaya karar vermiştim.

Annem koltukta sızıp kalmıştı. Masanın üzerine aldıklarımı sert bir şekilde bıraktım, hafifçe sıçrayarak uyandı.
"kafayı mı yedin? Düzgün koysana şunları!"
Gözlerimi devirdim gerçekten de kafayı yedirtecekti bana.
"İstediklerini aldım bu hafta bir daha almam çünkü param kalmıyor idare et."
Hiçbir şey söylemeden kafasını salladı ama hepsini bitirip tekrar isteyeceğini biliyordum.
Odama geçince üstümdekilerden kurtuldum ve balkona çıkıp bir sigara yaktım.
Eski püskü evimizde tek sevdiğim şey odamın balkonunun olmasıydı.
Bazen sabaha kadar oturur burada düşüncelere dalardım.
Bana en iyi gelen şeylerden biri  gecenin sessizliğiydi.

Eskiden hiçbir şey böyle değildi.
Huzurluydum, tek derdim o gün abimle ne yapacağımız olurdu.
Ama artık ne huzurum var, ne de bir abim.

Düşündükçe nefesimin daraldığını farkedince kafamı iki yana sallayıp telefonumu elime aldım.
Rastgele sosyal medyada dolaşırken istek kutusuna bir yeni mesaj düştüğünü farkettim.

Aslısoylakxss: yaptığının bir bedeli olmayacak mı Melis?
Seni ağlata ağlata okuldan göndereceğim.
Yaptığına pişman olacaksın.

Aslı,
Okulun soyunma odasında sevgilisiyle bastığım ve beni zorbaladığı için şikayet ettiğim Aslı.
Üniversitede olmamıza rağmen hala ergen gibi orada burada vıcık vıcık aşk yaşayan Aslı.
Benim şikayetimle tutanak yiyen Aslı.

Bir düşündüm de çok iyi yapmışım.

Üşüdüğümü hissettiğimde içeriye geçip balkon kapısını kapattım.
Yarın çok önemli 2 tane sınavım vardı. Özel bir üniversitede %100 burslu, Psikoloji bölümü okuyordum.

Okulun kütüphanesinde yeteri kadar çalıştığım için şuan hiç notlara göz atasım yoktu.
Biraz müzik dinleyip uykuya daldım.
                                
                               *

Okulun kafeteryasında kendime gelmek için aldığım kahveyi yudumlarken bir yandan da yeni çıkan psikoloji dergilerine göz atıyordum.
Bu sırada yanımdaki sandalyenin gürültüyle çekildiğini farkettim ve dönüp baktığımda Aslı'yı gördüm.
"Dolandırıcının kızı da buradaymış,
Ne okuyorsun yoksa sen de mi birilerini dolandırma peşindesin"
İnsanların içinde yüksek sesle bunları söylerken saçlarından tutup masaya gömmemek için zor duruyordum.